همره باد سرد پاییزی, سرنوشت من و و تو گشته جدا
رهسپاری عشق من اکنون میسپارم تو را به دست خدا

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم / خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم / در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

تو این رویای سر در گم خدا حافظ گل گندم / تو هم بازیچه ای بودی تو دست سرد این مردم
خدا حافظ گل پونه که بارونی نمیتونه / طلسم رو بر داره از این پاییز دیوونه

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

این هوا ، هوای دلگیریست ، فصل قلبم پاییزیست!
آسمان قلبم ابری است ، دلم گرفته ، این چه دردیست!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

در ماه مهر بادهای پاییزی, بی مهری را با برگ درختان آغاز میکنند

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

میان همهمه ی برگهای خشک پاییزی، فقط ما مانده ایم که هنوز از بهار لبریزیم .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

آنان که پاییز را دوست ندارند نمیدونند که پاییز همون بهاریست که عاشق شده ، پاییزتیم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

به که گویم که تو منزلگه چشمان منی / به که گویم که تو گرمای دستان منی
گرچه پاییز نشد همدم و همسایه ی من / به که گویم که تو باران زمستان منی

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باغبان خویش باش، در چهار فصل زندگی انسان، پاییز کمین کرده است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

تو مثل راز پاییزی و من رنگ زمستانم / چگونه دل اسیرت شد قسم به شب نمی دانم
بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد / دعا کن بعد دیدار تو باشد وقت پایانم