انتقال زندان‌ها ۵۰۰ میلیارد تومان می‌خواهد

مردم پایتخت به رویاهایشان متوسل شده‌اند چون سال‌هاست از زبان مسوولان می‌شنوند که زندان اوین در قلب یکی از پرترددترین نقاط شهر قرار است به فضایی سبز و مکانی فرهنگی تبدیل شود؛ مسوولان هم در راه اجرای این طرح، وعده‌های زودهنگام داده‌اند، چون خوب می‌دانند که نیاز شهری مثل تهران به پارک و فضای سبز تا چه حد حیاتی است.

با این حال، روز گذشته رییس سازمان زندان‌ها تکلیف پارک شدن زندان اوین و پروژه انتقال هفت زندان بزرگ کشور را در قالب چند جمله روشن کرد تا مردمی که تا به حال خبرهای خوش از این حوزه شنیده‌اند بدانند که سروسامان گرفتن زندان‌ها هم مثل تمام کارهای عقب‌افتاده، چشم به راه بودجه و هماهنگی‌های بین بخشی است.

غلامحسین اسماعیلی در گفت‌وگو با مهر در حالی که با بیان این جمله «به نظر من باید همیشه کارهای انجام شده را اعلام کرد نه تفکرات و ایده‌ها را» به نوعی از شریک کاری‌اش، شهرداری، انتقاد می‌کرد، توضیح داد: در مورد تبدیل زندان اوین به بوستان عمومی جلساتی برگزار شده اما هر زمان قرارداد و توافق‌نامه‌هایی نوشته شد می‌توانیم بگوییم که اوین تبدیل به پارک می‌شود.

وضعیت انتقال هفت زندان بزرگ کشور نیز سرنوشت مشابهی دارد، چرا که انتقال این زندان‌ها به جایی بیرون از حریم کلانشهرها نیز معطل هماهنگی و همکاری است.

اسماعیلی در این باره می‌گوید: انتقال این هفت زندان به خارج از شهرها ۵۰۰ میلیارد تومان بودجه می‌خواهد که قرار است از طریق واگذاری سهام شرکت‌های قابل واگذاری تامین شود به این شکل که پیمانکاران دستگاه‌های دولتی به جای دریافت پول، مطالبات خود را در قالب سهام شرکت‌های سودده بر اساس اصل ۴۴ قانون اساسی دریافت کنند و هزینه تبادل سهام، صرف ساخت این پروژه‌ها شود.

بودجه ۷۰۰ میلیاردی و دغدغه‌های فراوان

متوسل شدن به اصل ۴۴ قانون اساسی و واگذاری امور به بخش خصوصی شاید برای زندان‌هایی که ملغمه‌ای از مشکلات را در خود دارند بتواند کارساز باشد، اما به هر حال تعلل در این بخش، گویای در اولویت نبودن زندان‌هاست.

آن دسته از مسوولان که باور دارند پول خرج کردن برای زندان و زندانی، پول هدر دادن است پرتعدادند؛ درست مثل گروهی از مسئولان که پول خرج کردن برای سلامت، بهداشت و امنیت زندان‌ها را راهی برای دفاع از سایر مردم می‌دانند.

اما به نظر می‌رسد تا به حال تفکر گروه اول بر گروه دوم غلبه داشته چون با وجود این‌که بودجه زندان‌ها در سال ۹۱ به ۷۰۰ میلیارد تومان رسیده و نسبت به سال قبل، ۲۰۰ میلیارد تومان اضافه شده، همچنان زندان‌ها از لحاظ تجهیزات، بهداشت، خوراک و آموزش در مضیقه‌اند.

البته با وجود تمام کاستی‌ها، سازمان زندان‌ها در سال‌های اخیر توانسته با کنترل ایدز، هپاتیت و سل در زندان‌ها، رشد این بیماری‌های واگیردار را به حداقل و تعداد مبتلایان به ایدز در زندان‌ها را به ۱٫۱ درصد برساند؛ هرچند که هنوز منتقدان از وضعیت نابسامان مواد مخدر و رفتارهای خلاف اخلاق در ندامتگاه‌ها سخن می‌گویند.

اما با وجود این، رییس سازمان زندان‌ها نیز خودش منکر کمبودها و نابسامانی‌ها نیست، چرا که به اعتقاد او یک زندان ایده‌آل باید فضای کافی برای نگهداری افراد داشته باشد تا دیگر زندانیان به جای خوابیدن در تخت‌های چهار طبقه یا روی زمین، روی تخت‌های حداقل دو طبقه بخوابند و در حالی که امکان شرکت در دوره‌های ورزشی مختلف را دارند، تحت آموزش‌های فنی و حرفه‌ای به صورت گسترده قرار بگیرند؛ یعنی شرایطی که زندان‌های کشور تا به حال حتی به آن نزدیک نیز نشده‌اند.

مریم خباز – گروه جامعه