بزرگ‏ترین عیب از نگاه امام علی(ع)چیست؟

از منظر امام علی(ع)بزرگترین عیب آن است که عیبى را که خود نیز داراى؛ در دیگران عیب بشمارى.

به گزارش مجله شبانه ممتاز نیوز، وبلاگ بیانات در آخرین یادداشتش به بزرگترین عیب انسان ها از نظر امام علی پرداخته است و نوشت:

حکمت ۳۵۳ – نهج‏البلاغه (دشتی)

متن عربی: أَکْبَرُ الْعَیْبِ أَنْ تَعِیبَ مَا فِیکَ مِثْلُهُ

ترجمه: بزرگترین عیب آن است که عیبى را که خود نیز داراى؛ در دیگران عیب بشمارى.

کسانى هستند که عیب و ایرادى را که در اعمال و رفتار خودشان وجود دارد نمى‏بینند و به حساب نمى‏آورند؛ اما همین‏که آن عیب را در شخص دیگرى ببینند، زبان به عیب‏جویى و انتقاد باز مى‏کنند، و از عیب آن شخص در همه‏جا سخن مى‏گویند.

براى مثال: گاهى کسانى را مى‏بینیم که براى حقوق انسانى دیگران ارزش ‍ قائل نیستند و حق آنان را پایمال می‏کند، قول و قرارهاى خود را به هم می‏زنند و وعده‏هایى را که به مردم داده‏اند انجام نمى‏دهند. اما همین اشخاص، به محض آنکه دیگرى، کمترین حق آنان را پایمال کنند، یا مختصرى بدقولى کنند و …  فریادشا به آسمان می‏رود، و همه‏جا، از آن شخص، عیب‏جوئى و انتقاد می‏کنند. شاعرى، در همین معنى گفته است:

ببرى مال مسلمان و چو مالت ببرند                        داد و فریاد بر آرى که مسلمانى نیست !

امام علیه‏السلام مى‏فرمایند: این خود، بزرگ‏ترین عیب است که تو، عیبى را در مردم ببینى و آن‏را زشت و ناپسند بشمارى و زبان به انتقادش بگشایى، در حالی‏که خودت نیز، شبیه همان عیب را داشته باشى، ولى به آن توجه نکنى.

البته، منظور امام این نیست که وقتى در دیگران عیبى را دیدى که خودت نیز شبیه آن عیب را دارى، همین کافى است که عیب دیگران را به زبان نیاورى؛ و در عوض عیب خودت سر جایش باقى بماند. بلکه منظور این است که وقتى عیب دیگران، باعث ناراحتى ما شد هوشیار باشیم و فوراً به خود آئیم و ببینیم که آیا خود ما نیز آن عیب را داریم یا نه؟

اگر دیدیم که خودمان نیز، داراى همان عیب هستیم، در صدد بر طرف کردن آن برآئیم، زیرا آن عیب، همانطور که در وجود دیگران ما را ناراحت کرده است، در وجود ما نیز باعث ناراحتى دیگران خواهد شد.


باشگاه خبرنگاران

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.