به بهانه هشتم شوال؛
می‌خواهم از بهشت بگویم، آنجا که وعده‌گاه مومنان است، کمی نزدیکتر از آسمان. بارگاه بقیع ویران شد، این حرم همچون چادر زهرا(س) و خیمه زینب در شراره می‌سوزد. بقیع اولین مدفن و مزاری است که به دستور رسول اکرم(ص) و به وسیله مسلمانان صدر اسلام به وجود آمده است. در این حرم مطهر قبر چهار تن از ائمه هدی؛ امام مجتبی، امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم السلام) قرار دارد.
در فضیلت بقیع احادیث متعددی از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است. از جمله در حدیثی فرمودند: “از بقیع هفتاد هزار نفر، که صورتشان مانند ماه شب چهارده است، محشور خواهند شد و بدون حساب وارد بهشت می‌شوند”.
در حدیث دیگر آمده است که؛ رسول خدا(ص) در بقیع حضور یافتند و اهل قبور را بدین گونه خطاب می‌کردند: “درود بر شما، خداوند ما و شما را بیامرزد، شما پیشاهنگان ما بودید و ما هم در پی شما خواهیم آمد”.
حرم ائمه بقیع در کتب تاریخ به عنوان مشهد و حرم اهل بیت(ع) معروف شده است.
مرحوم آیت الله امین عاملی در کتابش پیرامون عقاید وهابیان می‌نویسد: “مسلمین پس از ایمان به کفر برگشته‌اند و پس از توحید به شرک گراییده‌اند. زیرا آنان در دین بدعت گذاشته‌اند و به جهت زیارت و تبرک جستن به انبیا و صالحین به کفر و شرک روی آورده‌اند. لذا جنگ با آنان واجب و ریختن خون آنان و تصرف اموالشان بر مسلمانان (وهابیان) حلال است”.
در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری قبرستان بقیع به عنوان مهم‌ترین قبرستان اسلام به دست وهابیون تخریب شد.
نخستین تخریب قبور مطهر ائمه بقیع به دست وهابیون سعودی در سال ۱۲۲۰ هجری یعنی زمان سقوط دولت اول سعودی‌‌ها توسط حکومت عثمانی روی داد، پس از این واقعه تاریخی – اسلامی با سرمایه‌گذاری مسلمانان شیعه و به کار بردن امکانات ویژه‌ای، مراقد تخریب شده به زیباترین شکل بازسازی شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقیع به یکی از زیباترین مراقد زیارتی مسلمانان تبدیل شد.
دومین و در واقع دردناک‌ترین حادثه تاریخی – اسلامی معاصر به هشتم شوال سال ۱۳۴۴ پس از روی کار آمدن سومین حکومت وهابی عربستان مربوط می‌شود؛ سالی که وهابیون به فتوای سران خود مبنی بر اهانت و تحقیر مقدسات شیعه، مراقد مطهر ائمه و اهل‌بیت پیامبر(ص) را مورد دومین هجوم وحشیانه خود قرار دادند و بقیع را به مقبره‌‌ای ویران شده و در واقع مهجور و ناشناخته تبدیل کردند.
بنابر نقل مورخان آن چنان بقیع خراب شد که به تپه‌ای از پاره سنگ و پاره آجر تبدیل شد و از کینه وهابیان به گونه‌ای زیر و رو گشت که به منطقه‌ای زلزله زده شباهت پیدا کرد.
یکی از جهانگردان غربی به نام میستر که به فاصله کوتاهی، ویرانی این حرم بقیع را دیده، خرابی آنجا را این گونه ترسیم می کند: “چون وارد بقیع شدم، آن جا را همانند شهری دیدم، که زلزله شدیدی در آن به وقوع پیوسته و به ویرانه‌ای تبدیل شده است، زیرا در جای جای بقیع به جز قطعات سنگ و کلوخ به هم ریخته و تیرهای چوب کهنه چیز دیگری نمی توان دید.
ولی این ویرانی‌ها و خرابی‌ها در اثر وقوع زلزله و یا حادثه طبیعی نبود. بلکه با عزم و اراده انسانها به وجود آمده بود و همه آن گنبد و بارگاه‌های زیبا و سفیدرنگ که نشانگر قبور فرزندان و یاران پیامبر اسلام بود، با خاک یکسان شده است”.
وهابیون متعصب در سال ۱۳۴۳هجری قمری به کربلای معلی نیز حمله کردند و ضریح مطهرحضرت امام حسین(ع) را کندند. جواهرات و اشیاء نفیس حرم مطهر را که اکثرا از هدایای سلاطین و بسیار ارزشمند و گرانبها بود، غارت کردند و قریب به ۷۰۰۰ نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را کشتند. سپس به سمت نجف رفتند، که موفق به غارت نشدند و شکست خورده برگشتند.
/۶۲۶۲
دانلود
خبرآنلاین