۱۳م آذر ،
آیا نباید در کنار توجه به عزاداری و برگزار کردن هر چه باشکوهتر آن به فلسفه قیام اباعبدالله توجه کنیم!؟
اول می‌خواهم مطلبم را با چند سوال آغاز کنم
۲- آیا بهتر نیست که بیشتر از اینکه عزاداری کنیم به فکر عبرت‌ها ی عاشورا باشیم
نمی‌خواهم با این سوال‌هایی که در ابتدا کردم عزاداری برای سید الشهدا را زیر سوال ببرم، اتفاقا باید این مراسم‌ها بسیار با شور و حال حسینی انجام بشود.
حرف من این است که آیا ما نباید به جای اینکه فقط عزاداری کنیم، بیاییم و ببینیم که چرا امام حسین دست اهل و عیال خود را گرفت و به سرزمین کربلا رفت و از همه آنها گذشت.
اینکه امام در آن بحبوحه تا صدای اذان را شنید نماز خواند.
اینکه امام در آن بحبوحه چگونه حر را از آتش جهنم نجات داد.
و…….
من فقط گریه می‌کنم، اما رفتارم بوی حسین نمی‌دهد!!!
من گریه می‌کنیم، اما نمازم بوی خدا نمی‌دهد!!!
من گریه می‌کنم، اما معامله‌ام با خدا نیست!!!
من گریه می‌کنم اما، حاضر نیستم از مالم بگذرم چه برسد به جان و فرزند و آبرو!!!
تو را به حق امام حسین بیاییم فقط یکی از عبرت‌های عاشورا را در زندگیمان اجرا و عملی کنیم؛
فقط یکی!
اگر بهتر شدیم همه رفتارمان را مثل امام حسین کنیم
آن وقت زندگیمان حسینی می‌شود
باشگاه خبرنگاران
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com