“کارهای احمدی نژادی” اصطلاحی است که توسط مردم وارد ادبیات سیاسی و عمومی کشور شده است و به کارها و تصمیمات خلق الساعه و بی اندیشه ای اطلاق می شود که پیامدهای منفی اش گریزناپذیر است.
مردم در انتخابات سال ۹۲، از بین کاندیداهای رقیب به فردی رأی دادند که بیشترین فاصله را با احمدی نژادیسم داشت و اتفاقاً شعارش تدبیر و امید بود، دو مقوله ای که در ۸ سال پیش از آن ، بسیار کمرنگ شده و آسیب های متعددی به کشور وارد کرده بود.
از انصاف نیز نباید گذشت که دولت یازدهم، در مجموع خردمندانه تر از دولت قبل عمل کرده است ولی این دلیل نمی شود که از اشتباهات آن با بی اعتنایی عبور کنیم.
بی هیچ تعارفی باید گفت که ماجرای اخیر بنزین، به طور واضحی در زمره کارهای احمدی نژادی است که هیچ نشانه ای از تدبیر در آن وجود ندارد: ناگهان در موعدی که قرار بود سهمیه بنزین ۷۰۰ تومانی به کارت های سوخت واریز شود، این اتفاق رخ نداد. ابتدا هیچ مسئولی در این باره پاسخگو نبود، سپس گفتند که فقط یک نقص فنی در میان بوده است و نهایتاً گفتند که صبر کنید! داریم تصمیم گیری می کنیم.
همانطور که در اخبار (۳ خرداد ) اعلام شد، سهمیه بنزین ۷۰۰ تومانی حذف شد و بنزین تک نرخی ۱۰۰۰ تومانی جایگزین آن شد.
مردم هم در این میان، حیران و سرگردان مانده اند و نمی دانند که قرار است چه اتفاقی رخ بدهد.
البته ۶۰ لیتر بنزین ۷۰۰ تومانی که تنها ۳۰۰ تومان با بنزین آزاد تفاوت قیمت دارد، چندان در سبد ماهانه خانوارها اثر گذار نیست؛ آنچه مردم را ناراحت می کند، این احساس است که آنها مورد بی احترامی قرار گرفته اند و مسؤولان با آنها رفتاری غیرصادقانه دارند.
گران شدن بنزین