تئاتر مهمتر از فوتبال

در این گفت‌‌وگو آمده به هر استانی که بخواهد یا بتواند در تجهیز تالارهای موجود بکوشد مبلغ صد میلیون تومان داده‌ می‌شود.

قرار است که در کنار یک تالار اصلی دو تا پلاتو برای تمرین و اجراهای تجربی راه‌‌اندازی شود. این طرح یک حرکت ملی است که اگر عملی شود، ضمن جبران کمبود تالارها در سراسر ایران، باعث و بانی رونق اجراهای عمومی می‌شود.

واقعا ما تالار به اندازه کافی داریم فقط کافی است از آن حالت آمفی‌تئاتر بودن بیرون بیایند. یعنی با آکوستیک ‌شدن و تجهیز دستگاه‌های صوتی و تصویری و تجهیز نور هر تالاری به بهترین وجه ممکن از پس تمام اجراهای تئاتری برمی‌آید.

تئاتر شهر نیازمند پشتیبانی همه نهادها

حالا که مدیرکل هنرهای نمایشی اعلام آمادگی کرده بهتر است تئاتری‌ها هم با همت مدیرکل ‌ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی بر آن شوند که تئاترشهر استان خود را هر چه زودتر دایر کنند. می‌توان با پشتیبانی استانداری‌ها تالارها و تئاترشهرهای مجهزتر و تکمیل‌تر را هم تاسیس کرد.

در این طرح احداث تالاری تازه مد نظر نیست، بلکه قرار است تالارهای موجود کارکرد تخصصی بیابد و در خدمت اجراهای تئاتری قرار بگیرد. این حرکت باعث خواهد شد گروه‌های بیشتری در شهرستان‌ها فعال شوند.

منفعت آن هم نصیب کل تئاتر ایران خواهد شد چراکه تئاتر از تهران در تمام ایران تکثیر می‌شود و این هم فرصتی است تا بده و بستانی بین تمام گروه‌های فعال انجام شود. یعنی مدام اجراهای قابل قبول علاوه بر استان خود در سایر استان‌ها هم اجرا شوند.

این در گسترش تئاتر ایران بسیار تاثیرگذار است. در ضمن باعث ایجاد گروه‌های حرفه‌ای و درآمدزایی و ایجاد اشتغال در فضای تئاتری هم می‌شود. بنابراین جدی گرفتن این طرح خود مشغله‌ای است که به خیلی از نیازهای فرهنگی ما پاسخ می‌دهد.

از آن طرف هم مردم به مخاطبان جدی و حرفه‌ای تئاتر تبدیل می‌شوند که نمود عینی آن را هم در فرهنگ عمومی شاهد خواهیم بود.

مردم باید به دیدن تئاتر عادت بکنند. باید در سال چند نمایش مورد توجه تک‌تک شهروندان ایرانی قرار بگیرد. مجموعه این نمایش‌ها باعث تعالی فکری و روحی می‌شود. ضمن آن‌که وجه لذتبخش آن نیز کارآمد است. نمی‌توان بر تئاتر چشم بست چراکه در نبودن آن حتما جایگزین‌هایی باید در نظر گرفت.

تئاتر، مجالی برای وحدت

شاید کتاب و کتابخوانی مفید واقع شود. اما آن یک نیاز فردی است. تئاتر مردم را در کنار هم قرار می‌دهد. شاید فوتبال یک جایگزین خوب به شمار آید.

فوتبال فقط در وجه سرگرم‌کننده با تئاتر مشترک است، اما فوتبال در برآورده‌کردن نیازهای روحی و روانی چندان کارساز نیست بنابراین تئاتر مقوله‌ای جدی و کارآمد است. این‌که جوانان در کنار بزرگ‌ترها قرار بگیرند، مجالی است برای یکی‌شدن و برقراری دیالوگ.

تئاتر ما را به فکر‌کردن و آموختن دیالوگ عادت خواهد داد، بنابراین هیچ جایگزنی ندارد. حتی سینما هم به دلیل غیر زنده بودن نمی‌تواند مراتب فرهنگی و تاثیرات آنی آن را در بر داشته باشد.

بنابراین مسوولان فرهنگی و مدیران ارشد استان‌ها باید به این نیاز مبرم پاسخ مثبت بدهند و از این فرصت حداکثر بهره را ببرند.

بهمن حیاتی‌ – کارشناس و ‌ منتقد تئاتر