تصمیم حدادی برای یورش به رکورد ۷۰ متری

وقتی پرتابگر دیسک ایران در مسابقات دوومیدانی قهرمانی جهانی به مدال رسید و شماری از رقیبان جهانی خود را شکست داد، این اعتماد به نفس و روحیه را پیدا کرد که در المپیک نیز قدرتمندانه با آنها رقابت کند. اگر احسان حدادی به مدال المپیک هم برسد، شاید خون‌ تازه‌ای در رگ‌های دوومیدانی ایران جاری شود و شاید مسئولان ورزش ما به این رشته پایه، خوب و مناسب توجه کنند و شاید در بین مردم شور و نشاطی ایجاد شود که به تماشای مسابقات دوومیدانی بروند. به جرات می‌توان گفت بار دوومیدانی ایران در میدان جهانی فقط بر دوش احسان حدادی است و او امسال در یکی از حساس‌ترین مقاطع زندگی ورزش خود قرار گرفته است.

شروعی خوب در بهار

احسان حدادی آغاز فصل دوومیدانی را با شروعی خوب در مسابقات آغاز فصل در شیراز جشن گرفت و سپس قدم به اولین مرحله مسابقات لیگ الماس گذاشت که در دوحه قطر برگزار شد. او در دوحه دیسک را ۶۶ متر و ۳۲ سانتی‌متر پرتاب کرد و پس از مالا چوفسکی لهستانی دوم شد. در دوحه، حدادی گرد کانتر قهرمان المپیک پکن و الکنا دارنده دو مدال طلای پرتاب دیسک المپیک ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ را مغلوب کرد. حدادی اوج آمادگی خود را در روز ۲۹ اردیبهشت امسال در هاله آلمان نشان داد و توانست دیسک را ۶۸ متر و ۲۰ سانتی‌متر پرتاب کند که بهترین حد نصابش در سال‌های اخیر است. در مسابقات آلمان، روبرت‌ هارتینگ قهرمان جهان با پرتاب درخور توجه ۷۰ متر و ۳۱ سانتی‌متر اول شد و مالاچوفسکی با حدنصاب ۶۸ متر و ۹۴ سانتی‌متر به مقام دوم رسید و لارنس اوکویه از بریتانیا با رکورد ۶۸ متر و ۲۴ سانتی‌متر به مقام سوم رسید و احسان حدادی چهارم شد. در هاله آلمان بهترین پرتاب‌های امسال انجام شد و به همین سبب حدنصاب احسان حدادی بسیار ارزشمند است.

به دنبال جبران ناکامی پکن

حدادی درس‌های زیادی از المپیک پکن گرفته و حالا مصمم است آن تجربه تلخ تکرار نشود. در این باره وقتی نظرش را جویا ‌شدیم، گفت: در المپیک پکن، تجربه نداشتم، اما پس از آن آموختم آسیب‌دیدگی را چگونه مدیریت کنم. به آلمان رفتم و روی دستم عمل جراحی انجام شد. مدتی طولانی دور از تمرین بودم تا این‌که کم‌کم وضعم بهبود یافت. حالا آمادگی‌ام روز به روز بیشتر می‌شود. در همان اولین مسابقه آغاز فصل توانستم بیش از ۶۶ متر پرتاب کنم. اگر قبل از المپیک پکن یک پزشک بالای سرم بود، شاید می‌توانستم در پکن نتیجه بگیرم. اما خوشبختانه حالا وضع فرق کرده است. هم پزشک و هم ماساژور و هم مربی دارم که امیدوارم در لندن نتیجه بگیرم.

احسان حدادی رکورد ۶۹ متر و ۳۲ سانتی‌متر را دارد که رکورد آسیاست. اگر او بتواند رکورد خود را بشکند یا حتی به نزدیکی‌های آن برسد، چه بسا مدال طلای المپیک را به گردن آویزد. وقتی در این خصوص و این‌که آیا می‌تواند به مرز ۷۰ متر برسد، از او سوال کردیم، گفت: هدفم برای المپیک این است که دیسک را ۷۰ متر پرتاب کنم. البته شرایط و روز مسابقه در کسب نتیجه و رکورد اهمیت دارد. امیدوارم در روز مسابقه پرتاب دیسک در المپیک، لندن هوای خوبی داشته باشد و باران نبارد. رکورد پرتاب دیسک المپیک ۶۹ متر و ۸۵ سانتی‌متر است. این احتمال وجود دارد که در لندن رکورد المپیک شکسته شود. امیدوارم خودم رکورد المپیک را بشکنم.

رکوردی دست نیافتنی

رکورد پرتاب دیسک جهان ۷۴ متر و ۸ سانتی‌متر است. که شولت آلمانی سال ۱۹۸۶ به دست آورد. در سال‌های اخیر پرتاب‌کنندگان فاصله زیادی با رکورد شولت داشته‌اند. در حال حاضر روبرت هارتینگ آلمانی بهترین پرتابگر دیسک جهان است. او در یک دوره مسابقه آغاز فصل در آلمان دیسک را ۷۰ متر و ۳۱ سانتی‌متر پرتاب کرد و به بهترین حد نصاب فصل رسید.به نظر می‌رسد با توجه به روند روبه‌رشد هارتینگ و رهایی کامل او از آسیب‌دیدگی، بخت اول کسب مدال طلا در المپیک لندن باشد. با این همه، شرایط مسابقه و آب و هوایی در روز مسابقه، در نتیجه‌گیری پرتابگران نقش خواهد داشت.

شاید در لندن رکورد المپیک شکسته شود، اما آیا می‌توانیم به شکسته‌شدن رکورد جهان امیدوار باشیم؟ در سال‌های اخیر در مسابقات جهانی و بازی‌های المپیک، هیچ پرتابگری به مرز ۷۰ متر نرسیده است. چگونه می‌توان انتظار داشت پرتابگران کنونی، دیسک را بیش از ۷۴ متر پرتاب کنند. اما یک سوال هم مطرح می‌شود و آن این که شولت آلمانی با اندام متوسط خود چگونه رکورد خارق‌العاده ۷۴ متر و ۸ سانتی‌متر را به دست آورد؟ به اعتقاد حدادی، پرتابگر آلمانی در وضع ویژه‌ای به رکورد جهانی رسید. حدادی در این باره گفت: زمانی که شولت پرتاب خود را انجام می‌داد، یک وضع استثنایی در ورزشگاه حاکم بود. باد موافق شدیدی می‌وزید و این باد به او کمک کرد تا دیسک را چند متر بیش از اندازه‌ای که پیش‌بینی می‌کرد، پرتاب کند.

اگر باد شدیدی بوزد، رکورد پرتابگر ۴ تا ۵ متر بیشتر می‌شود. کانتر و الکنا هم پرتاب بالای ۷۳ متر داشته‌اند که به کمک باد به این موفقیت رسیدند. اگر عامل باد را کنار بگذاریم. رکورد من، جزو ۸ رکورد برتر جهان محسوب می‌شود.

تا ۸ سال دیگر می‌مانم

احسان حدادی در سنی قرار دارد که تا سال‌ها می‌تواند به فعالیت خود در پرتاب دیسک ادامه دهد. الکنا بیش از ۱۰ سال از او مسن‌تر است و هنوز مسابقه می‌دهد. وقتی از او پرسیدم تا کی در عرصه مسابقات باقی خواهند ماند، پاسخ داد: در پرتاب دیسک ورزشکاران از ۳۲ تا ۳۶ سالگی در اوج خود قرار می‌گیرند. به این ترتیب امیدوارم تا ۷ یا ۸ سال دیگر در صحنه بمانم و رقابت کنم.

المپیک لندن همین روزها برگزار می‌شود و با چشم‌اندازی که حدادی ترسیم کرده است،‌ او در المپیک ۲۰۱۶ ریودو ژانیرو هم پرتاب خواهد کرد و به احتمال زیاد در المپیک سال ۲۰۲۰ نیز به رقابت خواهد پرداخت. با توجه به تجربه جهانی و المپیکی‌اش و رقیبان کنونی، او سال‌های درخشانی پیش رو دارد. موفقیت او در مسابقات جهانی ۲۰۱۱ آغاز شد و حالا رقیبان نامدارش روی او حساب ویژه‌ای باز کرده‌اند. اگر در المپیک لندن به مدال برسد، به اعتماد به نفس بیشتری خواهد رسید و برای المپیک بعدی بهتر برنامه‌ریزی خواهد کرد. پس از المپیک لندن، الکنا از عرصه قهرمانی خارج می‌شود، هرچند که او به علت عملکرد ضعیفش در یکی دو سال اخیر، عملا میدان را به رقیبان جوان‌تر واگذار کرده است. دوره دوام کانتر قهرمان کنونی المپیک نیز قطعا کوتاه‌تر از حدادی خواهد بود و به جرات می‌توان ادعا کرد دوره نزولش در پرتاب دیسک آغاز شده است. باید گفت رقیبان جدی حدادی در سال‌های آینده از آلمان می‌آیند. هارتینگ تقریبا هم‌سن و سال حدادی است. آلمانی‌ها روی مواد پرتابی ازجمله پرتاب دیسک خوب سرمایه‌گذاری کرده و جوانان بااستعدادی را وارد میدان کرده‌اند. آنها نمی‌خواهند اقتدار سنتی خود در پرتاب‌ها، ازجمله پرتاب دیسک را از دست دهند، اما حدادی نیز ورزشکاری باانگیزه و مبارزه‌جوست که هدف‌های بلندی را دنبال می‌کند. نخستین هدفش رسیدن به مرز ۷۰ متر و مدال المپیک است. اگر امسال به این هدف برسد، هدف‌های بلندتری را برای خود ترسیم خواهد کرد.

تمرین‌ با مربی ۸۲ ساله

احساس حدادی با پافشاری روی خواسته‌هایش، بالاخره فدراسیون دوومیدانی و کمیته ملی المپیک را وادار کرد که مربی روس او را برگردانند. حدادی در یکی دو سال اخیر بارها تاکید کرد که بدون این مربی نمی‌تواند نتیجه بگیرد، اما آیا واقعا یک مربی ۸۲ ساله، توانایی و نشاط و سلامت کافی دارد که یک ورزشکار را تمرین دهد؟ چرا حدادی این همه اصرار داشت که او بیاید؟ آیا دستمزد ماهی ۹۰۰۰ دلار به این مربی، مقرون به صرفه است. درخصوص اصرار حدادی برای بازگرداندن این روس پیر حرف و حدیث‌های زیادی زده شد، اما شاید حرف‌های خود حدادی، قابل تامل‌تر باشد. البته اگر او در المپیک نتیجه نگیرد، می‌توان دوباره آن حرف و حدیث‌ها را موشکافی کرد و نتیجه گرفت که چرا مربی پیر روس بازگشته است. وقتی از حدادی درخصوص اصرارش برای کار کردن با این مربی پرسیدیم، پاسخ داد: من هر روز او را به محل اقامتش می‌برم و می‌آورم. در واقع مراقبش هستم! اما حضور او به من نشاط و انگیزه روحی بالایی می‌دهد. او وزنه روحی کار من است. هر وقت مربی‌ام نبود، چند متر کمتر پرتاب کردم! این مربی از لحاظ روحی و تکنیکی با من کار می‌کند. نیازی نیست کنار زمین بیاید و بدود.

جهانگیر چراتی / جام‌جم