به گزارش پاپ-ساینس، کیوریاسیتی این اطلاعات را با تجزیه و تحلیل خاک موجود در محل استقرار خود در Rocknest، واقع در بخش گلن-الگ دهانه برخوردی گیل مریخ به دست آورده است. برای این کار، کیوریاسیتی نمونه-های ماسه-ای را از این ناحیه جمع-آوری کرده و سپس اقدام به الک کردن آنها نمود. تنها ذراتی که کوچک-تر از قطر تار موی انسان بودند می-توانستند از میان الک عبور کنند و وارد شکم کیوریاسیتی شوند؛ جایی-که ابزار قدرتمند تجزیه شیمیایی و معدن-شناسی کیوریاسیتی در آنجا قرار دارد. این ابزار موسوم به CheMin از پراش پرتو ایکس استفاده می-کند، که یک روش استاندارد زمین-شناسی برای شناسایی سنگ-هاست.
ارسال چنین تجهیزاتی به مریخ یک شاهکار بزرگ بود، چرا که دانشمندان مجبور بودند تا دستگاهی به اندازه یک اتاق را تا اندازه چیزی معادل یک مایکروفر معمولی کوچک کنند.
در نخستین تجزیه و تحلیل CheMin، کیوریاسیتی مواد معدنی همچون فلداسپات، پیروکسین و اولیوین (زبر جد) را شناسایی کرد که چندان غیرمنتظره نبود. دیوید بیش، همکار بررسی-کننده CheMin می-گوید: «حدود نیمی از خاک از مواد معدنی غیر بلورین، مانند شیشه آتشفشانی و یا محصولات ناشی از هوازدگی آن تشکیل شده است.» این مواد بسیار مشابه خاک-های بازالتی هوازده-ای هستند که در هاوایی یافت می-شود.
تا کنون، تمام مواد معدنی موجود در سنگ-های منطقه حاکی از یک گذشته مرطوب برای دهانه گیل بوده-اند. صخره-های باستانی از وجود آب جاری در گذشته حکایت می-کنند، در حالی-که خاک و صخره-های جوان-تر تعامل محدودی با آب را نشان می-دهند. ابزار CheMin و سایر ابزارهای کیوریاسیتی چند وقتی را در Rocknest مشغول خواهند بود، قبل از آنکه مریخ-نورد دور بزند و موتورهای خود را به سوی کوه شارپ روشن کند.