جام جم آنلاین: دو سال بعد از اینکه پای مفاهیم ماورایی در سریالهای مناسبتی، با جمله او یک فرشته بود باز شد، سریالی با نام اغما روی آنتن شبکه یک رفت. آن روزها یعنی درست در شبهای اول ماه رمضان ۸۶ بینندگان با چهره امین تارخ و نام سیروس مقدم روبهرو شدند.
آنان میدانستند که قرار است از ترکیب نام این دو نفر و کارنامه کاری آنها، سریالی جذاب خلق شود. اغما نام پرطمطراقی بود، به معنای خواب عمیق یا بیهوشی کامل که کاملا در مضمون سریال قابل دیدن بود.
اغما درباره وسوسههای شیطانی بود. نام شخصیت شیطانی سریال، الیاس بود و این نام متناسب با یک شخصیت شیطانی نبود.
الیاس نام یکی از پیامبران است و تناسبی با چنین شخصیتی ندارد. اما به کار بردن این اسم توسط سازندگان این سریال باعث میشد که ماهیت شخصیت او تا نیمه سریال برملا نشود.
داستان این سریال درباره زندگی دکتر طه پژوهان با بازی امین تارخ، یک پزشک فوقمتخصص جراحی مغز و اعصاب بود. او به دلیل جراحیهای موفقیتآمیزش روی رزمندگان در جبههها به پنجه طلا، مشهور شده بود؛ اما بهدلیل بیماری حاد همسرش «مولود» با بازی شیرین بینا بر سر دوراهی قرار گرفت و پس از مرگ همسرش دچار درگیریهای روحی زیادی شد، تا اینکه شیطان با بازی حامد کمیلی در قالب یک مرد وارد زندگی او میشود و سعی میکند او را فریب دهد.
اما این بار تصویر شیطان متفاوت بود. او یک شخصیت شیطانی جدید بود که ظاهر یک فرد مومن و پرهیزکار را داشت.
استفاده تصویربردار از فیلترهای متعدد، حسی منطبق بر فضای ماورایی سریال را به مخاطب القا میکرد؛ اینکه نمای دید الیاس همه چیز را آبی رنگ و در نماهایی نامتوازن نشان میداد به میزان باورپذیری موقعیت میافزود: این نوع تصویربرداری نشان از قدرت متافیزیکی الیاس داشت که همه جا حضور داشت و همه اتفاقات را میدید.
امین تارخ نیز در بازی بینظیرش آمیزهای از حس و تکنیک را ارائه کرد. حس هیجان و استفاده از مضمونی جذاب و دلهرهآور نیز یکی از نقاط قوتی بود که بینندگان بسیاری را سر سفره افطار بهتزده میکرد. در مجموع، اغما از سریالهایی بود که خاطره آن هنوز هم در ذهن بسیاری از بینندگان بهجا مانده است.
مهراوه فردوسی – گروه رادیو و تلویزیون
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version