روش های مدیریتی سیف الله داد هنوز ظرفیت و تازگی لازم را دارد و شناخت آن ما را به سینمای بومی و ملی می رساند.
داوود نژاد اظهار داشت: سیف الله داد نسبت به پشتیبان خود روش های تازه ای در جلب مشارکت صنفی متناسب با شرایط زمان پیدا کرد و می رفت تا زیر ساخت ها و رو ساخت های سینمای بومی و ملی را در یک شکل توسعه یافته ای بهبود بخشد.
کارگردان فیلم “مرهم” در ادامه بیان کرد: متاسفانه ظرفیت های لازم برای درک و فهم و همکاری با او وجود نداشت چرا که جایگاه سینما برای بقیه مشخص نبود و یا اگر بود به خاطر منافع شخصی و وابستگی هایی که هدفش ویران کردن سینما بود چشم پوشی کردند.
داود نژاد اظهار داشت: روش های مدیریتی سیف الله داد هنوز ظرفیت و تازگی لازم را دارد و بازگشت به آن دوره و شناخت آن ما را به سینمای بومی و ملی می ساند.
وی افزود: اظهارات من به این معنا نیست که به کار او انتقادی وارد نیست و یا نقصی در دستگاه فکری او نیست چون چنین مسئله ای ممکن نیست و هیچ مدیریتی نمی تواند عاری از عیب و نقص باشد زیر ماه در مسیر نقص به سوی کمال حرکت می کنیم.
وی افزود: ما به عنوان یک مدیر نمونه هنوز قابل تحسین است و بررسی انگیزه ها و روش ها و مقصدی که او در چشم اندازی خود می دید می تواند برای آینده ی ما الهام بخش باشد.
کارگردان “فیلم ساز” تصریح کرد: دو نوع گرایش سیف الله داد را در تنگنا قرار داد، یک گرایش که سینما را می پسندید ولی در انحصار خودش می خواست و یک گرایش دیگر که اساسأ با سینما مخالف بود.
وی در ادامه گفت: گرایش دوم از دو چیز سرچشمه شکل می گرفت، یکی مخالفت کور و ظاهرأ اعتقادی بود که شاید بتوان آن را به گرایش های ارتجاعی تعبیر کرد. دوم تعمدی بود که برای ویران گری سینمای ایران وجود داشت و دارد و هدفش هموار کردن راه برای تسلط دوباره به محصولات بیداری و شنیداری خارجی است که منافعش مستقیما به کمپانی های تولید و پخش و سینما داران جهان در سینمای جهان بر می گردد./ی۲
باشگاه خبرنگاران