دژاگه محبوب‌ترین دوملیتی فوتبال ایران

 اشکان دژاگه با همین عملکرد خوب در وولفسبورگ ، نظر کارلوس کرش را برای بازی در تیم ملی ایران جلب کرد.

دژاگه هرچند اولین بازیکن دوملیتی تاریخ فوتبال ایران نیست، اما فعلا محبوب‌ترین آنهاست. ناشناخته بودنش برای فوتبالدوستان ایرانی و البته درخشش خیره‌کننده‌اش در همان اولین بازی ملی، با زدن دو گل به قطر باعث شده حالا خیلی‌ها او را یک پای ثابت تیمی ببینند که در مسیر راهیابی به جام جهانی ۲۰۲۴ برزیل گام برمی‌دارد.

نام دژاگه اولین بار در فصل ۲۰۰۵ـ۲۰۰۴ بوندس‌لیگا سر زبان‌ها افتاد؛ زمانی که او با پیراهن هرتابرلین در پنج دقیقه پایانی بازی بوخوم وارد زمین شد تا جوان‌ترین بازیکنی باشد که از سال ۱۸۹۲ تا آن زمان برای باشگاه هرتا به‌میدان می‌رفت.

جالب آن‌که آن پنج دقیقه، تنها فرصتی بود که برای بازی در فصل ۲۰۰۵ـ۲۰۰۴ بوندس‌لیگا به دژاگه داده شد. او آن‌زمان بیشتر در ترکیب تیم دوم هرتابرلین به میدان می‌رفت.

به ثمر رساندن ۱۲ گل در ۲۳ بازی با پیراهن «هرتابرلین‌۲‌» باعث شد فالکو گاتز سرمربی وقت هرتا، نام دژاگه را برای فصل ۲۰۰۶ـ ۲۰۰۵ بوندس‌لیگا در لیست تیم اصلی قرار دهد.

هرچند این بازیکن ایرانی ـ آلمانی در آن سال هم فقط در سه بازی برای تیم هرتابرلین بازی کرد، اما سه بار نیز در جام اینترتوتوی اروپا به میدان رفت تا از این حیث هم جوان‌ترین بازیکن تاریخ تیمش لقب بگیرد.

حضور پررنگ دژاگه در بوندس لیگا از فصل ۲۰۰۷ـ۲۰۰۶ آغاز شد، فصلی که او در ۲۰ سالگی، ۲۵ بار برای هرتابرلین در بوندس لیگای یک، جام حذفی آلمان و رقابت‌های اروپایی به میدان رفت.

توانمندی‌های دژاگه به حدی بود که او طی سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵، فرصت بازی در تمام رده‌های سنی تیم ملی آلمان را به دست آورد؛ زیر ۱۷ سال، زیر ۱۸ سال، زیر ۱۹ سال و زیر ۲۰ سال.

۳۰ بازی با پیراهن تیم‌های ملی رده‌های سنی مختلف آلمان و ۱۱ گل زده، در کنار تجربه بازی در بوندس‌لیگای یک با پیراهن هرتابرلین، مسوولان وولفسبورگ را برآن داشت تا اشکان دژاگه را برای فصل ۲۰۰۸ـ۲۰۰۷ به خدمت بگیرند.

دژاگه، دومین بازیکن ایرانی تاریخی وولفسبورگ است؛ چراکه ۲۷ سال قبل از او محمود ابراهیم‌زاده، بازیکن سابق تیم ملی ایران و باشگاه‌های شاهین بوشهر، ابومسلم خراسان و ذوب‌آهن اصفهان با قراردادی چهار ساله در سال ۱۹۸۰ به عضویت این تیم درآمده بود.

با این حال دژاگه در همان اولین فصل حضورش کاری کرد که همه هواداران وولفسبورگ از حضور این بازیکن ایرانی و آلمانی در ترکیب تیم‌شان راضی باشند.

او فقط در ۳ بازی از ۳۴ بازی وولفسبورگ با پیراهن این تیم به میدان نرفت و با ۸ گلی که برای تیم جدیدش به ثمر رساند، نقش مهمی در صعود وولفسبورگ به جام یوفا ایفا کرد.

وولفسبورگ که فصل قبل از آن با قرار گرفتن در رده پانزدهم جدول بوندس‌لیگا در خطر سقوط به بوندس‌لیگای ۲ قرار داشت، در فصل ۲۰۰۸ـ۲۰۰۷ تیم پنجم بوندس‌لیگا شد و جواز حضور در جام یوفا را به دست آورد.

یک سال بعد از آن، روند رو به رشد وولفسبورگ در فصل ۲۰۰۹ـ ۲۰۰۸ همه کارشناسان فوتبال آلمان را خیره کرد.

این تیم در رقابتی نزدیک و شانه به شانه با بایرن مونیخ و شالکه‌ برای نخستین بار قهرمان بوندس‌لیگا شد تا افتخاری بزرگ نصیب دژاگه و دیگر بازیکنان آن سال وولفسبورگ شود.

دژاگه در آن فصل از ارکان اصلی تیمش بود و در ۲۷ بازی با پیراهن این تیم، سه بار نیز گلزنی کرد.

سال ۲۰۰۹ برای دژاگه در سطح ملی هم یک سال فراموش‌نشدنی بود؛ چراکه او با پیراهن شماره ۹ تیم ملی زیر ۲۱ سال آلمان در رقابت‌های قهرمانی اروپا شرکت کرد و به همراه مانوئل نویر، جرمی بوآتنگ، سامی خدیرا و مسعود اوزیل جام قهرمانی را بالای سر برد.

قهرمانی در بوندس‌لیگا با پیراهن وولفسبورگ و قهرمانی در اروپا با پیراهن تیم زیر ۲۱ سال آلمان باعث شد تا کمتر فوتبالدوست ایرانی با نام و چهره اشکان دژاگه ناآشنا باشد.

همان زمان زمزمه‌هایی مبنی بر تمایل اشکان دژاگه به بازی در تیم ملی ایران سر زبان‌ها افتاد. سرمربی وقت تیم ملی، افشین قطبی، اولین کسی بود که با قاطعیت از دعوت اشکان دژاگه صحبت کرد.

قطبی حتی چندین بار برای تماشای بازی‌های دژاگه به آلمان رفت و با او درمورد حضورش در تیم ملی صحبت کرد، اما همه این رفت و آمدها بی‌نتیجه بود چون در نهایت شرایط برای حضور او در ایران مهیا نشد.

برخی می‌گفتند پدر اشکان بعد از صحبت با یکی از لژیونرهای آلمانی فوتبال ایران، پسرش را متقاعد کرده که در زمانی مناسب‌تر از شرایط آن روزهای تیم ملی، در‌مورد این موضوع مهم تصمیم‌گیری کند، اما واقعیت این بود که مسوولان باشگاه وولفسبورگ اجازه حضور دژاگه در تیم ملی ایران را نداشتند.

بازی‌های جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۱، به دلیل گرمای هوای قطر در فصلی برگزار شد که رقابت‌های باشگاهی فوتبال در اروپا هم در اوج حساسیت خود بود. به همین خاطر هم وولفسبورگی‌ها اجازه ندادند بازیکن تاثیرگذارشان یک ماه دور از ترکیب اصلی تیم‌شان باشد.

به این ترتیب، دژاگه در حالی که فصل‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ را هم به عنوان یکی از هافبک‌های تاثیرگذار وولفسبورگ سپری کرد و بیش از ۵۰ بار دیگر با پیراهن این تیم به میدان رفت، به فصل ۲۰۱۲ـ۲۰۱۱ رسید.

او همچنان یکی از بازیکنان مورد اعتماد سرمربی مطرح وولفسبورگ، یعنی فیلیکس ماگات بود و در ایران هم کارلوس کرش سرشناس، مسوولیت هدایت تیم ملی را در راه رسیدن به جام جهانی ۲۰۲۴ پذیرفته بود.

در چنین فضایی، سفر کرش به آلمان، حاوی اخبار خوشایندی برای فوتبالدوستان ایرانی بود. مرد پرتغالی ضمن رضایت از سطح کیفی بازی دژاگه، او را برای حضور در تیم ملی ایران متقاعد کرد.

دژاگه هم البته مخالفتی با این موضوع نکرد، فقط برخی مشکلات مثل خالکوبی‌های بدن و خدمت سربازی بود که باید مرتفع می‌شد. عبور از همین مشکلات چند ماه زمان برد تا بالاخره دژاگه برای آخرین بازی تیم ملی در مرحله اول گروهی مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۴ به ایران آمد.

او شبانه آمد و فقط یک جلسه با بقیه تمرین کرد، اما با وجود همه ناهماهنگی‌هایی که میان او و سایرین بود، بخوبی هیجانات ناشی از بازی در سرزمین مادری‌اش برای نخستین بار را کنترل کرد و در همان اولین ۹۰ دقیقه به چهره محبوب تیم بدل شد. او هر دو گل تیم ملی را زد تا خیلی زود خودش را در دل میلیون‌ها فوتبالدوست ایرانی جا کند.

دژاگه در کنار این عملکرد درخشان در رقابت‌های این فصل بوندس‌لیگا هم یکی از بهترین‌های تیمش بوده و طی ۲۳ بازی با پیراهن وولفسبورگ در ۳۱ هفته گذشته، سه بار گلزنی کرده و هفت بار هم پاس گل داده است. قطعا کرش در راه رسیدن تیم ملی به جام جهانی ۲۰۲۴، روی اشکان دژاگه حساب ویژه‌ای باز خواهد کرد.

رضا پورعالی – گروه ورزش