نخستین درخت انقلاب مصر به میوه نشست. نتیجه انتخابات ریاست جمهوری که در دو مرحله انجام گرفت مشخص شد و دستان محمد مرسی نماینده جریان اخوان المسلمین سرانجام به عنوان مردی که بر کرسی حسنی مبارک تکیه خواهد زد ، بالا رفت. پس از سه دهه سرکوب و خفقان سیاسی ، جریان اخوان به کاخ ریاست جمهوری راه یافت. احمد شفیق نخست وزیر سابق حسنی مبارک که رقیب آقای مرسی در دور دوم انتخابات بود با اختلافی قریب به ۳ درصد وادار به واگذاری نتیجه شده و اندکی پس از دیگر چهره های داخلی این پیروزی را به رقیب اسلام گرای خود تبریک گفت.
قاهره در هفته گذشته غرق در تجربه دو حس متفاوت بود:آنها که برای احمد شفیق اشک حسرت ریختند و هوادارانی که برای محمد مرسی کل کشیده و به رقص و پایکوبی پرداختند. نخستین رئیس جمهور منتخب و نه منتصب مصری ها پس از سی سال به قدرت رسید تا شاید بتواند مدینه فاضله ای را که یک سال و اندی پیش ، تظاهر کنندگان در میدان تحریر آرزوی آن را در سر پروراندند ، محقق سازد.
یک هفته فاصله زمانی از برگزاری دور دوم تا اعلام نتیجه انتخابات حرف و حدیث های فراوانی را پشت سر این تحول سیاسی قرار داد. برخی از تبانی شورای نظامی مصر با جریان اخوان برای تقسیم قدرت سخن گفتند و عده ای آن را نیم فاصله ای برای محک زدن فضای مطالباتی مردم دانستند. میزان درصد رای مرسی در دور دوم ۵۱ درصد بود و بر همین اساس کم نبودند کسانی که خلاصه کردن انقلاب در یک انتخاب را اشتباه خوانده و مرسی را نماینده اکثریت فکری جامعه مصر ندانستند. در این میان نقش ارتش در فردای مصر امری بدیهی و غیرقابل انکار است. ارتشی که با حکم دادگاه قانون اساسی پارلمان منتخب مردم را منحل کرده و اختیارات ریاست جمهوری را نیز اندکی تعدیل کرد، در حقیقت به تعبیر برخی کارشناسان از مرسی رئیس جمهوری با دستان بسته ساخت که قدرت مانور چندانی ندارد. پیروزی مرسی در این انتخابات کم هزینه ترین نتیجه ای بود که خطر بزرگی را از سر مصر ملتهب گذراند. مرسی با اختصاص دادن بیش از ۷۰ درصد از کابینه به غیراخوانی ها و انتخاب نخست وزیری لیبرال می تواند دیگر اعضای جامعه مصر را نیز با دولت خود همراه کند.
با اینهمه محمد مرسی نخستین دیدار رسمی خود را با ژنرال طنطاوی رئیس شورای نظامی مصر گذاشت تا به او بفهماند که قرار نیستنظامیون و دولت منتخب راه هم را سد کنند. او بر لزوم ارتباط داشتن مستمر و پیوند تنگاتنگ ارتش و دولت برای حفظ ارزش های انقلاب مصر تاکید کرد.
واکنش های بین المللی به پیرزی محمد مرسی گویای چشم داشت هایی بود که دولت ها چه در سطح منطقه ای و چه در سطح بین المللی از محمد مرسی دارند. همزمان با اعلام نتیجه انتخابات در قاهره ، غزه نشین هایی که چند سال است حصر را تجربه می کنند به خیابان ها ریخته و این پیروزی جریان اخوان را در کشور همسایه جشن گرفتند. اسماعیل هنیه نیز با بالا بردن پرچم مصر و غزه در کنار هم از محمد مرسی خواست که به حصر این منطقه پایان دهد.
با راهیابی مردی کههمسرش ادعا می کند خمتکار اول مصری ها است و نه بانوی اول به کاخ ریاست جمهوری ، همگان چشم به اتفاق های جدید دوخته اند. هزار پرسش ذهن مصری ها و البته دولت ها و ملت های همسایه را به خود مشغول کرده است. آیا اخوان در جامه دولتی اسلام گرا فرو می رود که راه را بر مخالف می بندد یا مرسی نماینده جریانی به ظاهر آرمانگرا است اما با وقوف بر شرایط و نیازهای امروز مصر ، اندکی اصلاحات را چاشنی این پیروزی خواهد کرد.
حسنی مبارک سالها چون دیگر دیکتاتورها با ایجاد رعب و وحشت در میان مردمانش حکومت کرد و اکنون از میان برداشتن این اختلاف های داخلی ، ترس ها و سوتفاهم های سیاسی اصلی ترین چالشی است که آقای رئیس جمهور با آن دست و پنجه نرم می کند.
۵۱۵۱
دانلود
خبرآنلاین