راهی برای فرار از این جنگ نیست

پس از جنگ جهانی دوم که تسلیحات هسته ای چندین تن وزن داشتند و ابرقدرت ها یکدیگر را با بمب افکن های استراتژیک تهدید می کردند، برنارد برودی در جامه یک استراتژیست نظامی در نوشتاری تاکید کرد که بمب اتم اسلحه ای تمام عیار است. در ۱۹۶۴ وی هشدار داد که جنگ هسته ای می تواند در چشم بر هم زدنی رخ داده و تا اندازه ای مخرب باشد که ماهیت تنش های نظامی را برای همیشه دستخوش تغییرات جدی کند. یک دهه پس از این تاریخ ، موشک های میان قاره ای سریع بار دیگر این هشدار را زنده کردند: کلاهک های هسته ای در کمتر از یک ساعت می توانند اقیانوس ها را زیر پا گذاشته و به هدف مدنظر خود برسند.
اکنون جهان دوباره در آستانه تغییرات جدی دیگری در حوزه تسلیحات و تکنولوژی قرار گرفته است: جنگ های سایبری. انقلاب دیجیتالی تجارت جهانی، دنیای ارتباطات و فرهنگ را دستخوش تحولات جدی کرده است. البته در این میان فضای جدیدی برای تخریب هم ایجاد شده است: حمله به شبکه های اینترنتی و ساختارهای حیاتی که این روزها قلب جامعه مدرن را تشکیل می دهند.
شش کشور از جمله ایالات متحده،چین و روسیه در حال حاضر توانایی حملات سایبر را در چنته دارند. ۳۰ کشور هم در لیست تلاش کنندگان برای نیل به این فناوری هستند. رقابت در دستیابی به تسلیحات سایبر مدتهاست که آغاز شده است هرچند عمدتا این مساله توجه کمتری را به نسبت سرقت های سایبری و حک شدن های معمول به خود جلب می کند.
نیویورک تایمز اخیرا با انتشار مقاله ای پرده از نظارت مستقیم باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا بر روند حملات سایبری در جهان برداشت. مصداق این حملات در متن تهیه شده توسط این روزنامه آمریکایی هم ویروس استاکس نت بود که به شکل کرم کامپیوتری به داخل برنامه های هسته ای ایران نفوذ کرده و برای مدتی در روند پیشرفت های هسته ای ایران اختلالاتی را ایجاد کرد. دیگر خبرهای رسیده نیز حاکی از آن است که پنتاگون تلاش گسترده ای را برای دستیابی به تکنولوژی حملات سایبری آغاز کرده است.
بی شک عملیات سایبری که بتواند سانتریفیوژهای ایران را از حرکت بازدارد به هرگونه حمله نظامی مستقیم به تاسیسات هسته ای این کشور ترجیح داده خواهد شد. بر همین اساس بود که امریکا و رژیم صهیونیستی در عملیاتی با عنوان رمزی ” بازی های المپیک ” برنامه هسته ای ایران را هدف قرار دادند.
با اینهمه هنوز ناشناخته ها و نادانسته های بسیاری در خصوص جنگ های سایبری وجود دارد. صحنه این جنگ نامتقارن است و قدرتی که امریکا در این عرصه در اختیار دارد الزاما به معنای برتری او در حوزه جنگ سایبری هم نیست. بر اساس اطلاعات به دست آمده، ویروس کامپیوتری که در قالب استاکس نت به تاسیسات هسته ای ایران صدمه وارد کرد در نهایت از سیستم رایانه ای این کشور خارج و در سطح جهانی پخش شده است. امروزه روز هکرها، تروریست ها و خرابکارهای اینترنتی تلاش می کنند خود را به قدرت هایی در حوزه جنگ سایبر بدل کنند و البته که تمیز قایل شدن میان این سه گروه کار آسانی نیست. در شرایطی که یک جنگ سایبری در تاسیسات هسته ای آمریکا رخ دهد، شاهد یک غوغای بین المللی خواهیم بود. غوغایی که تبعات سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی فراوانی به دنبال خواهد داشت. حمله کنندگان در این سیستم می توانند برای مدت زمان نامشخصی گمنام باقی بمانند. مساله بازدارندگی هم به احتمال تلافی به موقع بستگی دارد. اما از آنجا که به شکل قطعی نمی توان یک دشمن را در فضای سایبر شناسایی کرد ، بازدارندگی هم در این جنگ بی معنا است.
رقابت در حوزه جنگ های سایبر بحث بازدارندگی را جدی تر از پیش مطرح می کند.امریکا به شدت در معرض هدف قرار گرفتن است. تمامی کشورها تکنولوژی را در تمامی وجوه اقتصادی و سیاسی خود شرکت داده اند. هدف بسیاری از این حملات می تواند سرقت، جاسوسی و یا تخریب باشد اما در آینده ای نه چندان دور این اهداف می تواند دامنه وسیع تری را هم شامل شود. ما در خانه ای شیشه ای زندگی می کنیم و باید فکری برای خرده شیشه ها کرد زمانی که سنگ به سمت ما پرتاب می شود.
واشنگتن پست ۴ ژوئن/ ترجمه : سارا معصومی
۵۱۵۱

دانلود   دانلود


خبرآنلاین

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.