روزهای بوندس لیگا به خوشی می‌گذرد

شاید به این دلیل که جام ملت‌های اروپا، نیمه دوم خرداد در اکراین و لهستان آغاز می‌شود و تیم ملی آلمان به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مدعیان قهرمانی این رقابت‌ها به همراه تیم‌های دیگر حاضر در آن رویداد مهم فوتبال، باید کارزار خود را آغاز کند.

با وجود این، ژرمن‌ها پیش از شروع یورو۲۰۱۲ (جام‌ ملت‌های اروپا)‌ لازم است فارغ از مسابقه‌های باشگاهی، اردوی تدارکاتی تیم ملی خود را برگزار کنند.

حال آن که در این میان، دیدار مهم بایرن مونیخ ـ چلسی هم به عنوان فینال لیگ قهرمانان اروپا هرچند زودتر از فینال‌های سال‌های پیشین این مسابقه‌ها ولی به فاصله چند روز پس از اتمام بوندس لیگا و کمتر از ۳ هفته تا شروع یورو ۲۰۱۲ در ورزشگاه آلیانتس آره‌نا شهر مونیخ برگزار می‌شود.

دورتموند جوان و تکرار قهرمانی

به فاصله دو هفته پیش از‌ اتمام بوندس لیگا، تیم جوان و پرطراوت بوروسیا دورتموند با هدایت یورگن کلوپ، قهرمانی قاطع بوندس لیگا را تکرار کرد.

این تیم که در دو سال اخیر، مرتبا جوانان گمنامی را به عنوان ستاره‌های مطرح فوتبال اروپا معرفی و به باشگاه‌های بزرگ صادر می‌کند، امسال هم با اتکا بر چنین بازیکنانی و در حضور تیم بزرگ و حرفه‌ای بایرن مونیخ، یکه‌تاز رقابت‌های بوندس‌لیگا وحتی جام‌حذفی بود و در رقابت با این تیم، گوی سبقت را ربود.

تلاش، انگیزه و دوندگی زیاد دورتموندی‌ها صفت ممتاز این تیم نسبت به دیگر تیم‌های بوندس‌لیگایی بود. برتری دورتموندی‌ها نسبت به تیم بزرگ بایرن، در دفاع کم اشتباه‌تر و درصد بالاتر به دست آوردن گل از حملات‌شان شکل گرفت.

به عبارت دیگر، یورگن کلوپ‌ توانست بالاترین تمرکز و درصد آمادگی جسمانی و دوندگی را در تیم خود به وجود آورد، حال آن که بایرن بزرگ با تمام ستاره‌های سرشناس ‌خود ، فرصت‌های بیشماری برای گلزنی را به هدر داد.

بازگشت بایرن به جمع بزرگان

هر چند بایرن مونیخ با هدایت مربی کهنه‌کاری به نام یوپ هاینکس نتوانست قهرمانی بوندس لیگا را به دست آورد ولی به عنوان نایب قهرمان این رقابت‌ها، فینالیست جام حذفی و فینالیست میزبان لیگ قهرمانان اروپا، یکی از پرافتخارترین تیم‌های اروپا بود؛ تیمی که در عین حال، بهلحاظ پیشینه و اعتبار نیز یکی از بزرگان فوتبال باشگاهی در اروپا و جهان محسوب می‌شود و در حال حاضر به عنوان پردرآمدترین باشگاه دنیا به حساب می‌آید.

یوپ هاینکس، مربی مسن بایرن‌مونیخ از مهاجمان سرشناس دهه ۱۹۷۰ فوتبال ملی آلمان و اروپا به شمار می‌رود که پیش از این هم با تیم‌هایی چون اشتوتگارت، رئال مادرید و بایرن مونیخ، قهرمانی‌های متعددی را به‌عنوان مربی به ارمغان آورده است.

همه اینها در شرایطی است که هاینکس سال‌ها با بکن باوئر دارای اختلافات کهنه‌ای بوده و با کارل هاینتس رومنیگه هم رابطه خوبی نداشته است، اما مدیران کارکشته، حرفه‌ای و دارای تخصصی چون بکن‌باوئر، رومنیگه و هوینس دارای چنان نگرش قوی حرفه‌ای هستند که در طول فصل جاری بدون هر گونه تنشی، از سرمربی تیم خود حمایت کردند تا او براحتی در مسیر موفقیت‌هایش حرکت کند.

البته چنین کاری در مدیریت بایرن تازگی ندارد و آنها طی سال‌های گذشته هم حتی از مربیانی که با آنها اختلاف‌های به مراتب شدیدتری داشته‌اند (مانند اتو ره‌ها گل و فلیکس ماگات)‌ نیز در مسیر وصول به افتخارات و موفقیت‌های بایرن حمایت کرده بودند.

حال باید منتظر ماند و دید آیا مدیران سرشناس بایرن، در فصل آینده هم می‌توانند دندان روی جگر گذاشته و حضور هاینکس را تحمل کنند یا به مربی دیگری میدان خواهند داد.

بایرن مونیخ با حضور ستاره‌های پرشماری مثل فرانک ریبه‌ری، آرین روبن، توماس مولر، فلیپ لام ، باستین شواین اشتایگر، کروس، اولیچ، مانوئل نویر و… بازی‌های زیبا و پرطراوتی از خود ارائه کرد و البته گلزنی‌های فراوان این فصل ماریو گومز دورگه (آلمانی ـ اسپانیایی)‌ نیز تاثیر بسزایی در موفقیت‌های بایرن ایفا کرد.

گومز هرچند در هفته‌های واپسین بوندس لیگا در مصاف با کلاوس یان هونته‌لار (مهاجم هلندی شالکه ۰۴)‌ عنوان آقای گلی را به این مهاجم ۲۹ گله واگذار کرد ولی در عمده رقابت‌های این فصل، پیشتاز بلامنازع جدول گلزنان بود، طوری که پس از سال‌ها یوآخیم لو (سرمربی تیم ملی آلمان)‌ را متقاعد کرد تا او را در تیم‌ ملی جایگزین میروسلاو کلوزه پا به سن گذاشته کند.

به هر حال بایرن مونیخ در حالی در بوندس‌لیگا، قدرتمندانه نایب‌قهرمان شد و در مصاف با تیم پرنفس‌تر دورتموند دست خود را از جام تهی دید که این تیم سخت به دنبال دریافت هر سه جام بود و در این مسیر، در لیگ قهرمانان اروپا بهترین عملکرد را از خود نشان داد. همچنین در جام حذفی با شکست از دورتموند قهرمان بوندس لیگا (در فینال)‌ این جام را هم از دست داد.

موفقیت دوباره مرد هلندی

هرچند هوپ استیونز هلندی مربی چندان بزرگی در فوتبال اروپا محسوب نمی‌شود ولی همواره حضور او در تیم شالکه برای این باشگاه پرهوادار کارگری غرب آلمان مفید بوده است، ازجمله امسال که شالکه استیونز با هدایت او و استفاده از مهاجمان حرفه‌ای کارکشته‌ای مثل رائول اسپانیایی و هونته‌لار هلندی صاحب عنوان سوم بوندس لیگا شد و به لیگ قهرمان اروپا راه یافت.

هونته لار و رائول در ۳۳ سالگی (که اغلب یار ثابت تیمش نبود)‌ مجموعا ۴۴گل بوندس لیگایی برای شالکه ۰۴ به ثمر رساندند که از این حیث، این دو بهترین زوج خط حمله بوندس لیگایی را تشکیل دادند و البته هونته‌لار (همان طور که قبلا هم به آن اشاره شد)‌ با زدن ۲۹ گل، آقای گل بوندس لیگای امسال شد تا در کنار روبین فان‌پرسی (آقای گل لیگ برتر انگلیس)‌ و آرین روبن (مهاجم بی‌مهار بایرن مونیخ)‌ خط حمله وحشتناک هلندی‌ها را در یورو ۲۰۱۲ به وجود آورند.

تیم‌هایی بی‌دغدغه

بایر لورکوزن هم امسال با مربی جوان خود سامی هیپیای فنلاندی شرایط قابل قبولی داشت. هیپیا (که پیش از این، سال‌ها برای لورکوزن و لیورپول بازی کرده بود)‌ به عنوان سرمربی هم با کمک بازیکن پا به سن گذاشته و کهنه‌کاری به نام میشائیل بالاک و گلزنی به نام کایبلینگ تیمش را به عنوان چهارم بوندس لیگا رساند تا وارد مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا شود.

تیم‌هایی مثل هانوفر، اشتوتگارت، وردربرمن و… هم بی‌دغدغه به کار خود پایان دادند و در کنار آن که حرصی برای کسب عنوان نداشتند هیچ گاه با خطر سقوط هم روبه‌رو نشدند. در مقابل، تیم سرشناسی مثل هامبورگ تا همان واپسین روزهای بوندس لیگا خطر سقوط را بیخ گوش خود می‌دید.

سقوط بزرگان

امسال دو تیم معتبر و سرشناس کلن و کایزر سلاترن به‌عنوان ۲ قهرمان پیشین بوندس‌لیگا با کسب رتبه‌های ۱۷ و ۱۸ به بوندس لیگای ۲ سقوط کردند! کلن که از ابتدای تاریخ بوندس لیگا (سال ۱۹۶۲)‌ تا همین چند سال پیش، هیچ وقت سابقه سقوط به بوندس لیگای ۲ را نداشت، امسال با بازگرداندن لوکاس پودولسکی مهاجم سرشناس و ملی‌پوش خود به این باشگاه و گلزنی و گلسازی‌های فراوان این بازیکن، سعی به کسب رتبه‌ای آبرومند کرده بود، ولی عملا کلنی‌های ۲۰۱۲ ـ ۲۰۱۱ آنقدر پراشکال و ضعیف ظاهر شدند که درخشش پودولسکی تنها هم افاقه‌ای برای این تیم نکرد.

کایزرسلاترن هم که بارها از مدعیان و قهرمانان فوتبال آلمان بوده است و حتی چند سال پیش به فاصله کمتر از یک سال قهرمانی‌های بوندس‌لیگای ۲، بوندس‌لیگای یک و جام حذفی را از آن خود کرده بود (با هدایت اتو ره‌هاگل)‌ در این فصل، به عنوان تیم آخر (هجدهم)‌ بوندس‌لیگا به دسته پایین‌تر سقوط کرد تا دیگر سقوط‌کننده نامی امسال باشد.

اتو ره‌هاگل باز هم ناجی شد

اتو ره‌هاگل مربی پا به سن گذاشته بوندس لیگا که دهه‌های متمادی در تیم‌هایی چون وردربرمن، بایرن مونیخ، کایزر سلاترن و… افتخارآفرینی و جام‌آوری کرده است و حتی تیم ملی ناشناخته یونان را هم بر پایه افکار و اعتقادات محکم دفاعی خود به قهرمانی یورو ۲۰۰۴ رسانده بود، امسال در هفته‌های واپسین بوندس‌لیگا به کمک تیم نام‌آشنای هرتابرلین آمد تا این تیم را از قعر جدول بوندس‌لیگا نجات دهد.

ره‌هاگل اتفاقا در آخرین هفته بوندس لیگا به نحوی عالی از پس این ماموریت برآمد تا به لطف آن پیروزی پرگل و امتیازهایی که در هفته‌های قبل از آن به دست آورده بود، این تیم به رده شانزدهم صعود کند و منتظر دیدار سرنوشت‌ساز پلی‌آف با تیم سوم بوندس‌لیگای ۲ باقی بماند.

در حقیقت نتیجه دیدار هرتابرلین و دوسلدورف تعیین‌کننده این است که کدام‌یک از این دو، در بوندس‌لیگا باقی می‌ماند و کدام تیم فصل بعد را در دسته ۲ آلمان خواهد گذراند.

*‌*‌*‌

به هر حال در شرایطی که آلمان‌ها سال‌هاست بازسازی فوتبال افول کرده خود را آغاز کرده‌اند، حالا بازگشت رونق و درخشش دوباره این فوتبال پرهوادار را در عرصه‌های ملی و باشگاهی شاهد هستیم و می‌توانیم فصل ۲۰۱۲ ـ۲۰۱۱ بوندس‌لیگای آلمان را با همه کش و قوس‌های جذاب آن، سرآغازی بر درخشش هرچه بیشتر تیم‌های آلمانی در عرصه‌های برون‌مرزی باشگاهی و ملی بدانیم.

مجید عباسقلی ‌-‌ گروه ورزش