روز نکبتی بدون هیاهو

به گزارش ایرنا از بیروت، پانزدهم ماه می هر سال روزی است که ملت فلسطین بار سنگین غم ، درد و خاطرات سهمگینی که روز نکبت سال ۱۹۴۸ (اخراج فلسطینیان از سرزمین شان) برایش به ارمغان آورده را به خوبی احساس می کند.

روز نکبتی که آنها از سرزمین، خانه ها و املاکشان با توطئه ای بین المللی و عربی رانده و با تروریسم، کشتار و اشغالگری صهیونیست ها روبرو شدند تا صهیونیست ها بتوانند طرح های استعماری خود را با تسلط بر سرزمین های عربی اجرا کنند و رژیم نژاد پرستانه خود را بر ویرانه های وجود فلسطینیان بنا سازند.

سالروز این حادثه و حماسه اردوگاه نشینان فلسطینی، امسال همچون سال گذشته نیست چرا که سال گذشته آنها با حرکت به سوی مرزهای لبنان با فلسطین اشغالی، در کنار سرزمین خود به تظاهرات پرداخته و اسم جنبش خود را ‘بازگشت به فلسطین’ گذاشتند.

امسال، مراسم ها در لبنان صرفا در شمال رود لیتانی(کیلومترها دورتر از نقطه صفر مرزی) خلاصه می شود و دیگر هیچ گونه راهپیمایی و تظاهراتی در کنار سیم های خاردار انجام نخواهد شد.

سال گذشته در شصت و سومین سالروز نکبت فلسطین، هزاران اردوگاه نشین فلسطینی در لبنان رو به سوی مرز در منطقه ‘مارون الراس’ و در نزدیکی شهرک صهیونیستی ‘افافیم’ آوردند.

سال گذشته در روز نکبت، جوانانی را دیدیم که در حال خنثی سازی مین بودند تا به نزدیک ترین نقطه رسیده و به مقابله با سربازان اسراییلی بپردازند؛ سربازانی که تا بن دندان مسلح بوده و مردمی که نهایت سلاحشان اراده و سنگ بود تا در مقابل گلوله هایی که سینه هایشان را هدف می گرفت، بایستند.

آن روز، سنگ های کوچک در دست جوانان بزرگ فلسطینی کار خود را کرد و ترسی بزرگ در دل سربازان صهیونیست انداختند و نتیجه روز نکبت سال گذشته شش شهید و ده ها زخمی فلسطینی در لبنان بود.

در اردوگاه عین الحلوه که دو تن از جوانانش به نام های ‘عماد ابوشقرا’ و ‘عبدالرحمن صبحه’ از جمله این شش شهید هستند، هنوز عکس هایشان بر فراز خیابان ها بوده و با وجود گذشت یک سال از سالروز ‘نکبت نکبت’ همچنان فلسطینیان به این امر ایمان دارند که باید با خون و قربانی دادن موضوع وطنشان را زنده نگه داشته و آن را برای نسل های پس از خود به میراث بگذارند.

‘سعید صبحه’ پدر شهید عبدالرحمن صبحه که یک مبارز بازنشسته در جنبش فتح بوده، در گفتگو با خبرنگار ایرنا می گوید: شهادت این شش تن، نه بار اول بوده و نه آخرین بار خواهد بود چرا که حقیقت عیان خواهد شد و برای آن باید خون داد.

وی می افزاید: اگر تمامی کشورهای عربی که با رژیم اسراییل هم مرز هستند، مرزهای خود را می گشودند، این رژیم از ملت های عرب شکست سختی می خورد.

صبحه حادثه سال گذشته مارون الراس را شرافتی برای جوانان دانست و می گوید: این حادثه آتش انقلاب را در دل جوانان ما مجددا روشن ساخت و اینگونه فعالیت ها گام هایی رو به جلو به سوی قدس است.

این پدر شهید در پایان سخنانش می گوید که خداوند شش پسر به او عطا کرده و اگر بتواند تمامی آنها را به مرز فرستاده تا فدای خاک و سرزمینشان شوند.

در اردوگاه عین الحلوه و دیگر اردوگاه های فلسطینی نشین، امسال نیز مراسم هایی به مناسبت این روز برگزار می شود.

‘عصام حلبی’ مدیر کل انجمن اردوگاه نشینان فلسطینی، در این باره می گوید: احیاء یاد این روز، نهال فرهنگ حق بازگشت را در دل نسل های جدید می کارد و این امر طرح وطن جایگزین را بی اثر می سازد.

وی می افزاید: تظاهرات مسیر بازگشت در تمام اردوگاه های فلسطینی نشین در لبنان و دیگر کشورهای همسایه با سرزمین های اشغالی، تعبیری از رغبت حقیقی به بازگشت به خانه و دیار بوده و حرکت به سوی مرز نشان از این داشت که جوانان فلسطینی خواهان این هستند که صفت آواره را از خود برداشته و حق شهروندی فلسطین را باز یابند.

‘خلیل علی’ که در اردوگاه ‘الرشیدیه’ در جنوب صور زندگی می کند، می گوید که مسیر بازگشت در سال گذشته یک فعالیت ملی بود که نشان از آزادی و استقلال خواهی ما داشت و اینکه یک فلسطینی به هیچ وجه وطن خود را هر چند نسل ها انجامد، فراموش نخواهد کرد.

‘حسن میعاری’ از ساکنان اردوگاه برج شمالی می گوید: ۱۵ می بزرگترین درد ملت فلسطین است.

وی که در کارگاه آلومینیوم سازی خود عکس هایی را از ‘سید حسن نصرالله’ دبیر کل حزب الله لبنان و ‘یاسر عرفات’ رییس فقید تشکیلات خودگردان فلسطین، نصب کرده می افزاید: هر عاشقی در وصف لیلای خود می سراید و ما فلسطینی ها هم ندای سرزمین خود را سر می دهیم و باید بدانیم که تظاهرات سال گذشته قدرت نسل جدید را به رخ همه کشید.

‘مصطفی شریده’ ساکن اردوگاه ‘المیه’ در صیدا نیز شهادت این اشخاص را که برای اولین بار از سال ۱۹۸۲ میلادی در مناطق مرزی اتفاق افتاد، نمونه ای کوچک از مسیر بازگشت بزرگ فلسطینیان دانسته و می گوید: این امر اثبات کرد که اگر به آوارگان فلسطینی نیز فرصتی مانند فلسطینیان ساکن در کرانه باختری و نوار غزه داده شود، به مسئولیت خود در قبال وطنشان عمل خواهند کرد.

‘آمنه عبدالرحمن’ مادر شهید عماد ابوشقرا نیز با تاکید بر اینکه خود وی بوده که پسرش را به رفتن به مارون الراس تشویق کرده، می گوید: پسرم قبل از رفتن فیلم ‘دره گرگان’ را که در موضوع جنگ اعراب با اسراییل است، مشاهده کرد و بر این یقین بودم که وی از سیم های خاردار بالا رفته تا وارد فلسطین شود.

وی با اشاره به اینکه بسیار به فرزندش مشتاق بوده، چنین می گوید: وقتی یاد پسرم می افتاد به سرعت مادران فلسطینی که فرزندانشان مقابل آنها به شهادت رسیده اند به خاطرم می آیند و می فهمم که من تنها قطره ای از دریای بیکران فلسطین هستم.