زیتون سبز بخوریم یا زیتون سیاه؟

مجله سیب سبز: برای همراهی با غذا دوست دارید زیتون سیاه میل کنید یا زیتون سبز؟! شاید زیتون سبز کمی تکراری شده و زیتون سیاه به‌دلیل سر و شکلی که دارد، زیبا‌تر باشد! اما به نظر شما متخصصان تغذیه کدام زیتون را پیشنهاد می‌کنند؟

  زیتون رنگ‌شده نخورید!

زیتون تیره به دلیل خاستگاهش ظاهر و شاید کمی طعم متفاوتی با زیتون سبز داشته باشد اما از لحاظ ارزش غذایی، غیر از مقداری کاروتنوئید که نسبت به زیتون سبز بیشتر دارد، تفاوت قابل ذکری ندارد

نکته قابل ذکر در مقایسه زیتون سیاه و سبز این است که زیتون‌های سیاه کمی روغنی‌تر می باشند و از آنجا که بخش عمده‌ای از ارزش غذایی زیتون مربوط به روغن آن است، می‌‌توان گفت زیتون‌های تیره از این نظر غنی‌تر می باشند. به طور کلی، روغن زیتون یکی از روغن‌های بسیار مطلوب است و عنصر تعیین‌‌کننده‌ای در درجه‌بندی زیتون‌ها به شمار می‌آید. اما همین زیتون‌های سیاه هم ۲ نوع دارند: یک نوعشان به صورت ژنتیک سیاه می باشند و در روند رسیدن از سبز به سیاه تبدیل می‌شوند. نوع دیگر زیتون‌هایی می باشند که در صنعت، با ترکیبات شیمیایی آهن‌دار سیاه می‌شوند که مصرف این نوع زیتون سیاه پیشنهاد نمی‌شود.  در واقع زیتون سیاه طبیعی به‌دلیل روغن بیشتری که دارد، طعم مطلوب‌تری هم نسبت به زیتون سبز دارد اما اگر زیتونی باشد که به صورت صنعتی سیاه شده باشد، مصرفش چندان پیشنهاد نمی‌شود. البته سیاه کردن زیتون به صورت صنعتی به معنی غیرمجاز بودنش نیست. بعضی از زیتون‌های سیاه که در بسته‌بندی‌های استاندارد می باشند، به همین شیوه سیاه شده‌اند که البته استفاده از ترکیبات آهن برای تیره کردن زیتون‌ها، روی بسته‌بندی‌شان درج شده است. این نوع زیتون‌ها در صورت استفاده موقت، مشکلی برای فرد ایجاد نخواهند کرد اما بعضی‌‌ها اعتقادی به افزودنی‌ها و دستکاری‌های انسانی در مواد غذایی ندارند و این کار را نمی‌‌پسندند و ترجیح می‌دهند از نوع اصیل خوراکی‌ها استفاده کنند.

  سبز با سیاه فرقی نمی‌کند!

 زیتون سبز و سیاه تفاوت چندانی با هم ندارند. هر دوی این زیتون‌ها، با وجود تفاوت رنگی که دارند، با هم یکسان می باشند. وقتی می‌خواهیم در مورد زیتون صحبت کنیم، ۲ فاز وجود دارد: فاز اول فاز روغنی است؛ بعضی از این مواد وقتی زمستانه (Winterize) می‌شوند، موم و گوشت زیتون کاملا از روغن جدا شده و روغنی صاف و یکدست باقی می‌ماند. موادی که در روغن زیتون می باشند، عامل بو و مزه‌اند. البته بخشی از ترکیبات زیتون به صورت محلول در آب می باشند و خواص آنتی‌اکسیدانی، ضد باکتریایی و ضد میکروبی دارند. مسلما زیتون تیره به دلیل خاستگاهش ظاهر و شاید کمی طعم متفاوتی با زیتون سبز داشته باشد اما از لحاظ ارزش غذایی، غیر از مقداری کاروتنوئید که نسبت به زیتون سبز بیشتر دارد، تفاوت قابل ذکری ندارد. پس مصرف‌کنندگان بسته به ذائقه خود، می‌توانند هر نوع زیتونی که دوست دارند، میل کنند.

  سبزش مطمئن‌تر است

رنگ میوه‌ها به صورت طبیعی مربوط به فلاونوئیدها و رنگدانه‌هایی است که همگی خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارند و رنگ‌های مختلف زرد و نارنجی، سبز و قرمز، بنفش و سیاه و… سبزی‌هایی مثل فلفل دلمه‌ای که رنگ‌های مختلفی دارد، نمی‌توانیم بگوییم که هیچ‌کدام برتری خاصی نسبت به دیگری دارد. در واقع این رنگ‌ها ترکیبات کاروتنوئیدی مختلفی می باشند که خاصیت آنتی‌اکسیدانی‌شان نسبت به یکدیگر به مقدار بسیار ناچیزی متفاوت است. از آنجا که تغذیه علم تنوع است، بهتر است انواع مختلفی از مواد متفاوت در برنامه غذایی اشخاص استفاده شود. زیتون هم مثل همان فلفل دلمه‌ای است و سبز و سیاهش تفاوت تغذیه‌ای چندانی با هم ندارند و به شرطی که رنگ سیاه زیتون به‌دلیل دستکاری‌های صنعتی و غیرمجاز نباشد، می‌توان گفت زیتون سیاه و سبز هیچ تفاوت محسوسی با هم ندارند؛ اما چون حرف و حدیث‌ها و تردیدهایی دربارهٔ زیتون‌های سیاه شنیده شده شاید بهتر باشد از رنگی که مطمئنیم دستکاری نشده، استفاده کنیم.
قسمت رنگ‌شده زیتون نه تنها خواص تغذیه‌ای خود را تا حد بسیاری از دست داده، که این نوع زیتون ممکن است برای گروه‌های آسیب‌پذیر (کودکان، سالمندان، زنان باردار و شیرده، مبتلایان به بیماری‌های خاص) سمی و خطرآفرین باشد.