ستاره‌ای درخشان در رویای گنجشک‌ها

 او منتظر است تا دریا نریمان را به او برگرداند، اما در یک غروب غم‌انگیز، دختر این زن بینوا او را تهدید می‌کند که بزودی او را ترک می‌کند و از خانه می‌رود. دختر که ندا نام دارد، فریاد می‌کشد که مادر، مرگ نریمان را باور نکرده و همین ناباوری باعث شده تا زندگی آنها ازهم بپاشد. پدر بی‌حوصله می‌شود و ندا دیگر توان زندگی در این خانه را ندارد. حرف‌های دختر مانند پتک بر سر مادر فرود می‌آید و او را مبهوت می‌کند.

این بهت را آزیتا حاجیان، یکشنبه‌شب به زیبایی در سریال «رویای گنجشک‌ها» اجرا کرد. فقط بازیگری مانند حاجیان که در کارنامه خود سریال‌هایی مانند «تا ثریا» و «ساعت شنی» را دارد، می‌تواند چنین باورپذیر، استیصال و درماندگی یک مادر را به نمایش بگذارد؛ مادری که برای رهایی از تله‌ای که در آن به دام افتاده است، به دریا پناه می‌برد، در کنار ساحل آن گریه می‌کند و خطاب به نریمان فریاد می‌زند: دیگر بس است! نریمان رهایم کن… به خاطر ندا، به خاطر پدرت رهایم کن…! حاجیان در این سکانس چنان واقعی با پسر مرده‌اش صحبت کرد که بیننده هم با او همراه شد، ‌اشک ریخت و برای این مادر که باید یا دختر زنده‌اش را انتخاب می‌کرد یا پسر مرده‌اش را دعا کرد…

رویای گنجشک‌ها از همه توانایی حاجیان استفاده نکرده است. او که حالا به یکی از بهترین بازیگران زن تلویزیون تبدیل شده است، مسلما می‌توانست نقش یک مادر فرزند از دست داده را که برای التیام درد خود، سرپرستی یتیم‌خانه‌ای را به‌عهده گرفته است، به بهترین شکل ممکن اجرا و طیف وسیعی از مخاطبان را با خود همراه کند، اما چنین نشده است. انگار دست و پای خلاقیت حاجیان را برای بازی در این نقش بسته‌اند و او را در دایره‌ای محدود گذاشته‌اند و گفته‌اند چنین و چنان بازی کن، وگرنه حاجیان می‌توانست مخاطبان رویای گنجشک‌ها را در بیشتر سکانس‌های این سریال مانند سکانس لب دریا متاثر و با خود همراه کند.

داستان این سریال درباره تعدادی کودک یتیم است. حاجیان می‌توانست به عنوان مادر معنوی این کودکان همواره در کنار آنها باشد و نقش کلیدی در زندگی آنان داشته باشد، اما نقش این بازیگر در رویای گنجشک‌ها در حاشیه قرار گرفته است و فقط در سکانس‌هایی محدود او می‌تواند نشان دهد که یک ستاره درخشان است.

طاهره آشیانی/ گروه رادیو و تلویزیون