سلامت در ظرف نذری

سلامت > عمومی– گروه دانش و سلامت – زهرا رفیعی:
تاسوعا و عاشورای امسال نیز گذشت درحالی‌که متولیان تهیه و توزیع نذری‌های مساجد، تکایا و حسینیه‌ها باز هم مانند سال‌های قبل از ظرف‌های یک‌بار مصرف پلاستیکی استفاده کردند و حتی یک مورد استفاده از ظروف گیاهی یا فلزی در جامعه ،توسط خبرنگاران همشهری ملاحظه نشد.

یکی از معاونین مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت از تشدید نظارت‌ها و بازرسی‌ها از اماکن تهیه و توزیع نذورات مساجد، تکایا و حسینیه‌ها در ایام محرم خبر داده بود ولی با این حال چنین نظارتی نه‌تنها کارگر نیفتاد بلکه محسوس هم نبود.

سال‌هاست که جای ظروف ملامین و استیل را در تکایا ظروف یک‌بار مصرف گرفته است تا جمع‌آوری و شست‌وشوی آن برای عزاداران زحمت کمتری داشته باشد. تحقیقات علمی روزبه‌روز برای اثبات مضربودن این ظروف در صورت ریختن نذری‌های داغ شهروندان در آنها استدلال‌ها و مدارک بیشتری رو می‌کند اما انگار راحتی مصرف آن بر باور فاجعه‌باربودن استفاده از این ظروف ارجحیت دارد. مردم فکر می‌کنند همین یک لیوان چای که سر راه می‌نوشندتغییری در سلامت آنها ایجاد نخواهد کرد، غافل از اینکه همین یک‌بار گفتن‌های تکراری زمینه‌ساز روزهای سخت بیماری است.

وزارت بهداشت در سال‌های قبل نکات بهداشتی را در قالب پیشنهاد به متولیان تکایا و حسینیه‌ها اعلام می‌کرد ولی امسال اولین سالی بود که قبل از ‌ماه محرم به مسئولان حسینیه‌ها و هیئت‌ها آموزش‌های لازم دربارهٔ استفاده‌نکردن از ظروف یک‌بار مصرف پلی‌اتیلنی داده شد و از آنها خواسته شد که برای غذا و نوشیدنی‌های داغ از این ظروف استفاده نکنند.

البته قرار بود که در ایام محرم نیز هر روز با اعزام تیم‌های سیار این پیشنهاد بارها و بارها تکرار و تذکرات لازم داده شود و درصورت لزوم برخورد صورت گیرد. از سوی دیگر هیئت‌های مذهبی جزو اماکن عمومی به‌حساب می‌آیند و براساس دستورالعملی که وزارت بهداشت سال قبل صادر کرده است این اماکن نیز بایستی برای غذای گرم از ظروف آلومینیومی یا ظروف یک‌بار مصرفی که پایه گیاهی دارند استفاده کنند و در غیر این صورت پس از اخطار‌های قانونی با آنها برخورد قضایی صورت گیرد و پلمب شوند.

مقاومت در برابر مصرف ظروف یک‌بار مصرف سرطان‌زا، چه سببی می‌تواند داشته باشد؟ درحالی‌که هیئت‌های مذهبی پیش از آغاز‌ماه محرم و به ادعای وزارت بهداشت آموزش چهره‌به‌چهره دیده‌اند، سبب استفاده‌نکردنشان از ظروف گیاهی چیست؟ آیا بایستی همیشه نظارت و اجباری در کار باشد تا نکته علمی که با سلامت عموم جامعه سرو کار دارد رعایت شود؟ چرا سلامت، دغدغه همه شهروندان نیست؟ فرهنگسازی در این زمینه وظیفه کیست؟