ماجرای سوریه عجب ماجرایی است. میدانی است برای تمرین دمکراسی و عرصه ای است برای ممارست فعل خبیث تحلیل و تفسیر نگاری . هر روز که صحبت ها و اظهارات و واکنش ها و سخنان این و آن را رصد کنی، ماهی جدیدی از این آب گل آلود عایدت می شود. طی سه روز گذشته، سه موضعگیری از سه جانب بحران سوریه صادر شده و هر سه شبکه وار به همدیگر مرتبط اند.
نخستین اظهارات مربوط به هیثم مناع است که می توانم به جرأت بگویم عاقل ترین فرد مخالف نظام سوریه است. با وجود آنکه معتقدم اکثر و اغلب مخالفان نظام در سوریه دیوانه اند اما برای این فرد تمام قد می ایستم. علت هم پیداست. با وجود مخالفت با نظام حاکم در سوریه، اما آنچه بیش از همه برایش مهم است، جان شریف آدمیزاد است که این روزها با پشیزی در سوریه برابری نمی کند. مناع در اظهاراتی تاکید کرده که در حال رایزنی با شماری از گروههای مخالف و طرف های بین المللی به منظور برگزاری کنفرانسی بین المللی در “داخل سوریه” به منظور “گفت وگو” در “داخل سوریه” است و در این راستا موفق شده است نظر بسیاری از گروهها و شماری از کشورها را هم جلب کند.
پس از او اظهارات قدری جمیل از مخالفانی که به دولت سوریه پیوسته و اکنون معاون نخست وزیر است، بیان شد. قدری جمیل در این اظهارت با تاکید بر اینکه در چارچوب گفت وگو در داخل سوریه درباره هر موضوعی حتی کناره گیری اسد هم می توان به رایزنی پرداخت، زیرکانه این عبارت را گفته است که هر قدر فرصت برای حل سیاسی فراهم شده، دخالت خارجی شدت گرفته است.
و بالاخره اینکه اظهارات عبدالباسط سیدا رییس آنچه “شورای ملی مخالفان سوریه” نامیده می شود و من آن را “طفل نازپرورده غرب و خلیج فارس” می نامم و غربی ها اخیرا ارتباط خود را به کلی با آن قطع کرده اند، در اظهاراتی عجیب خواستار تشکیل سریع دولت انتقالی شده است.سیدا با این صحبت های مناع و قدری جمیل، دیروز به شانزه لیزه رفت و با فرانسوا هولاند دیدار کرد. اظهارات او در حالی بیان می شود که پیش از این و در واکنش به گروه موسوم به “هیات امنای انقلاب سوریه” که از قاهره خبر از تشکیل دولت انتقالی داده بود، اعلام کرده بود که این رفتار (رایزنی برای تشکیل دولت انتقالی) باعث تضعیف مخالفان و رفتاری شتاب زده است.
حال باید از آقای سیدا پرسید که چرا یک بار تشکیل دولت انتقالی شتابزده تلقی می شود و بار دیگر خودتان خواستار تشکیل “فوری و سریع” دولت انتقالی می شوید؟ واقعیت این است که این اظهارات سه جانبه بی ارتباط به هم نیستند و به مصداق همان گفته قدری جمیل که هر قدر فرصت راه حل سیاسی بیشتر می شود، دخالت خارجی بیشتر می شود، سیدا و گروهش برای آنکه از قافله عقب نمانند و از “قدرت” سهمی نصیب شان شود مجبور شده دست پیش گرفته تا پس نیفتند و خیلی سریع دولتی را تشکیل دهد تا مبادا شرایط در سوریه به گونه ای فراهم شود که مخالفان عاقل و دولت سوریه با همدیگر “شیرینی قدرت” را تقسیم کنند، بی آنکه مخالفان دیوانه، نظاره گر این شیرینی باشند تا چشنده آن. ماجرای سوریه عجب ماجرایی است.
۴۹۴۹
دانلود
خبرآنلاین