شعری که شاعر بزرگ جهان عرب دربارهٔ رهبر انقلاب سرود+ترجمه

به گزارش گروه وبگردی ممتاز نیوز،، ابنا نوشت: محمد مهدی جواهری از بزرگترین شعرای جهان عرب در دوران معاصر است که به شاعر العرب الأکبر (بزرگترین شاعر عرب) و شاعر الجمهوریه مشهور است.

این شاعر شیعی مذهب در سال ۱۸۹۹ میلادی در نجف متولد شد و در دوران حکومت ملک فیصل به سبب فشارهای سیاسی، عراق را به قصد ایران و سپس سوریه ترک نمود و سرانجام در سال ۱۹۹۷میلادی در دمشق دار فانی را وداع گفت.

از جواهری آثار فراوانی نظیر دیوان الجواهری، ذکریاتی (در سه جلد)، برید الغربه، الجواهری فی العیون من أشعارهو برید العوده به جای مانده است.

همچنین ترجمه کتاب جنایت روس و انگلستان در ایران تحت عنوان جنایه الروس والإنجلیز فی ایران نیز از آثار اوست.

این شاعر صاحب نام شیعه٬ در سال ۱۹۹۵میلادی با «حضرت آیت الله العظمی خامنه ای» رهبر معظم انقلاب اسلامی در تهران دیدار کرد.

وی در این دیدار یک نسخه از یکی از دیوان‌های شعر خود ـ با نام «ذکریات»ـ را به ایشان اهداء کرد.

جواهری در صفحه اول این دیوان و به عنوان نوشته اهداء، قصیده ای سروده و در آن به مدح مقام معظم رهبری پرداخته است و در بیت آخر هم با اشاره به نام دیوان خود ذکریات، از رهبر انقلاب به خاطر محتوای آن طلب عفو کرد.

متن این قصیده و ترجمه آن به فارسی در ادام می‌آید:

سَیّدی أیّها الأعز الأجَل

أنتَ ذو مِنّه وَأنتَ المدِل

عَجَزُ الحرف أن یُوفّی عظیماً

کُل ما قیل فی سِواه یَقِل

أیّها الشامِخ الذی شاءَهُ اللهُ

زَعیماً لِثَورَهِ تَستَهِل

لَکَ فی ذِمّه الإله یَمینٌ

یَدٌ مَن مَسّها بِسوءِ تَشِل

لَکَ فی السّلم مِنبَرٌ لا یُجارى

لَکَ فی الحرب مِضرَب لا یَفِل

لَکَ أهلٌ فَوقَ الذرى وَمَحَل

لَکَ بَعدَ المکرُمات وَقَبل

فإغتَفِر لی ما جاءَ فی ذِکریاتی

یا عَطوفاً عَلى خُطى مَن یَزِل

ترجمه این شعر به زبان فارسی:

مولای من ای سرور والا مرتبه

نعمتت بس بزرگ است و تویی رهنما

کلمات از بیان مرتبه والای تو عاجز است

وهر چه در حق تو بگوییم نا چیز است

ای در بلندا که خداوند اراده نموده است

رهبر انقلابی باشی که روز به روز قوی تر می گردد.

تو در پیشگاه خدا پیمان بسته ای

دستی که به ناشایست بر آن دراز شود را نابود کنی

در صلح بیانی داری بی نظیر

ودر جنگ پایگاهی داری که از پا نمی ایستد

تو خاندانی داری که در قله شرف قرار دارند

وجایگاه تو تمام فضائل را در بر می گیرد

ای آنکه بر لغزش کننده مهربان و عطوف است

از اشتباهاتم در دیوان «ذکریات» بگذر