شوک علیرضا حیدری به کشتی

او در این مسیر یک انگیزه ویژه نیز دارد؛ کسب مدال در المپیک لندن و برابری با رکورد تاریخی جهان پهلوان تختی در زمینه کسب هفت مدال جهانی و المپیک.

حیدری که حالا ۱۱۰ کیلو وزن دارد و تصمیم دارد در صورت چراغ سبز رسول خادم مدیر تیم‌های ملی، شانس خود را در ۱۲۰ کیلو آزمایش کند، قصد داشت در بازی‌های المپپک ۲۰۰۸ پکن شرکت کند، اما در آن مقطع برخوردهای خوبی با او نشد تا قهرمان جهان در سال ۱۹۹۸ با وجود چند ماه تلاش بی‌وقفه، از صحنه قهرمانی کنار برود.

هرچند حیدری در آن سال نیز به دنبال یک سال فترت از دوره قهرمانی و به جهت قبول سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد در رقابت‌های جهانی ۲۰۰۷ باکو، به صحنه رزم آمده بود تا بخت خود را برای تصاحب پیراهن تیم ملی در وزن ۹۶ کیلوگرم بیازماید، اما به‌طور طبیعی وزن کم کردن در آن شرایط تا حدود زیادی از قدرت و توان وی می‌کاست تا به همین دلیل مشخص، محمود معزی‌پور سرمربی وقت تیم ملی، ‌برخوردی سرد و توام با تردید با حضور دوباره حیدری در عرصه قهرمانی داشته باشد.

برخوردی که باعث شد حیدری با وجود شرکت در رقابت‌های انتخابی کرمانشاه و پیروزی در تایم اول بر جعفر دلیری، در تایم دوم دست حریف جوان‌ترش را بالا برده و به این‌گونه از صحنه قهرمانی کنار برود.

سعید ابراهیمی، نماینده کشتی ایران در المپیک پکن نیز که سال قبلش نایب قهرمان جهان شده بود، خیلی زود با شکست از رقبا از گردونه بازی‌ها خارج شد تا عملا ثابت شود کشتی ایران بدون دلیل مقابل بازگشت دوباره علیرضا حیدری، گارد گرفته است.

امروز و با وجود ۳۵ ساله شدن علیرضا حیدری، بازگشت احتمالی او به دنیای قهرمانی در شرایطی برسر زبان‌ها افتاده است که خودش می‌گوید تابع تصمیم مسوولان فدراسیون و بویژه کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد است.

کادری که رسول خادم را بالای سر خود دارد و رسول نیز با آگاهی از فرکانس‌های مثبتی که حضور حیدری در اردو و تمرینات تیم ملی ایجاد می‌کند، از وی دعوت کرده است ‌ با حضور در خانه کشتی، تمرینات سنگین وزن‌ها را زیر نظر گرفته و نکات لازم را به آنان گوشزد کند؛ موضوعی که خیلی زود به موجی در زمینه بازگشت حیدری به دنیای قهرمانی تبدیل شد تا خود او را نیز وادار به واکنش کند.

بدیهی است مدیر و سرمربی تیم ملی کشتی آزاد با دعوت از حیدری با یک تیر دو هدف را مورد توجه قرار داده است؛ یکی ایجاد انگیزه و شوک بین مدعیان ۱۲۰ کیلویی و دوم وسعت دادن به زمینه انتخاب خویش.

هرچند اگر شوک حضور علیرضا حیدری در تمرینات‌ کارساز شود و محمدرضا آذرشکیب، کمیل قاسمی و پرویز هادی دوچندان به تقلا و تلاش برای بهبود کیفیت کار خویش بیفتند، ‌هدف دوم خود به خود منتفی خواهد بود، اما با حضور دوباره حیدری در میدان و دیدن شور و شعف کشتی‌گیران در راه حضور در المپیک لندن، روح مبارزه دیگر بار در وجود این قهرمان زبانه کشیده است.

حیدری در این زمینه می‌گوید: «تابع نظر کادر فنی تیم ملی هستم و اگر به حضورم در میدان نیاز باشد، با تمام وجود این مساله را می‌پذیرم و تلاش می‌کنم عضوی موثر برای تیم ملی کشورم باشم. »

کشتی ایران باید از تمام ظرفیت‌های خود برای حضوری شایسته و در خور تحسین در المپیک لندن استفاده کند، علیرضا حیدری نیز از این مساله مستثنی نیست و حالا که خودش نیز انگیزه‌های زیادی برای بازگشت دوباره به صحنه دارد، باید از این بازگشت استقبال کرد و شرایط او را مورد ارزیابی دقیق قرار داد.

به‌طور طبیعی حیدری باید در مبارزه با مدعیان سنگین وزن، عیار وجودی خود را به نمایش گذاشته و ثابت کند که می‌تواند در مبارزات دوره‌ای دوام بیاورد.

البته و با توجه به این‌که حیدری برخلاف گذشته نیازی به وزن کم کردن ندارد، می‌تواند در شرایطی متفاوت‌تر و با انرژی و توان بیشتری رقبای جوان‌ترش را ملاقات کند.

بدیهی است حتی اگر شرایط حیدری با دیگر مدعیان یکسان باشد، می‌توان امتیاز تجربه را برای او محاسبه کرد و امیدوار بود که این کشتی‌گیر افتخارآفرین در میدان المپیک، عضوی موثر برای تیم ملی کشتی آزاد خواهد بود.

هر چند بر فرض پیروزی حیدری در رقابت‌های انتخابی، باید زمینه حضور او را در چند تورنمنت خارجی فراهم کرد تا شرایط رویارویی او با حریفان خارجی نیز مورد ارزیابی قرار گیرد، اما حیدری تصریح دارد که اگر قرار به بازگشتش باشد، این بازگشت باید از گذرگاه رقابت‌های انتخابی باشد.

البته همه این مباحث در شرایطی مطرح می‌شود که ابتدا باید سهمیه حضور در المپیک را در سنگین وزن بگیریم تا بعد درباره این‌که چه کسی بهتر می‌تواند در این عرصه بزرگ به میدان برود، تصمیم‌گیری شود.

به هر حال باید از حضور و بازگشت احتمالی علیرضا حیدری استقبال کرد و از توان و تجربه بالای او به بهترین شکل بهره گرفت.

حجت‌الله اکبرآبادی – گروه ورزش