صنایع دستی اورامانات در پستوی خانه های سنگی!

به گزارش خبرنگار مهر، روستای اورامانات استان کردستان اگر به معماری سنگی و خشکه چینی اش معروف است و دوبار در سال تعداد زیادی از گردشگران برای شرکت در مراسم آیینی پیر سالیار اورامان به این روستای نمونه گردشگری می روند، در دل خانه هایی که حیاط هر کدام پشت بام خانه دیگری است هر یکی از زن ها و مردهای کرد هنری را خلق می کنند که کمتر شناخته شده است حتی برای گردشگران همیشگی این روستا.

گیوه های سفید رنگ، عصاهای چوبی، دف ها و سازهای محلی کردستان، جاجیم بافی، دستکش ها و ……. از جمله هنرهای مردم این روستاست.

روژان یکی از زنان خانه دار این روستاست که گیوه می بافد. او به خبرنگار مهر می گوید: یک هفته زمان لازم است تا یک جفت گیوه بافته شود این گیوه ها برای ما ۴۰ هزار تومان هزینه دارد که با قیمت ۶۰ هزار تومان فروخته می شود. اگر قرار باشد همه کار و زندگی را کنار گذاشته و فقط در یک کارگاه گیوه ببافیم سه روز زمان نیاز است اما زنان روستا معمولا در کنار کار خانه های، گیوه می بافند چون هم سرگرمی است هم کمک خرج خانواده.

روژان می گوید که مشتری این گیوه ها مردم روستا هستند و کمتر کسی پیدا می شود از خارج از روستا که سفارش کار بدهد. گردشگران روستای اورامانات از کفشهای خارجی استفاده می کنند به همین دلیل است که هیچکس خواهان گیوه نیست و در مغازه های صنایع دستی این روستا کمتر گیوه ای در معرض دید قرار می گیرد.

پله پله اگر دور تا دور روستا را بچرخی به محله ای می رسی که مغازه های محلی زیادی کنار هم قرار گرفته اند هر مغازه دار نیمکتی سنگی جلوی مغازه اش دارد که بعد از ظهرها اگر گرد و خاک کردستان عراق بگذارد، روی آن می نشینند. درست بالای سر آنها و کنار هر مغازه، تابلویی از سفال و سنگ داخل دیوار کارشده که نشان دهنده هویت آن مغازه است و به نوعی معرفی کننده آن.

به عنوان مثال تابلوی خراطی روستا، هویتش را لو می دهد حتی اگر کرکره اش پایین باشد آن طرف تر مردی سنگی درحال خورد کردن گوشت است و دیگری چراغ می سازد. این تابلوها را اداره میراث فرهنگی کردستان نصب کرده تا زیباسازی انجام داده باشد.

اما برای احیای هر یک از هنرهای مردم روستای اورامان، اداره میراث فرهنگی شهرستان مریوان قصد دارد تا هنرمندان این روستا را شناسایی و از آنها حمایت کند. به همین منظور مصطفی طاهری، مسوول این اداره به خبرنگار مهر می گوید: برخی از هنرمندان را فعال کرده و به آنها کمک بلاعوض کرده ایم.

طاهری می گوید: صندوق محلی با حمایت برنامه پیشرفت و توسعه ملل متحد (UNDP) از سال ۸۹ ایجاد شده است که از طریق فروش محصولات صنایع دستی و ذخیره در آن وام پرداخت می شود.

با این اوصاف شاید بتوان امیدوار بود که هنرمندان صنعتکار روستای اورامان انگیزه بیشتری برای کار و فعالیت پیدا کنند و دیگر شاهد اجنباس چینی و بی کیفیت خارجی در مغازه های صنایع دستی این روستا نبود.