، ژیمناستیک مانند بسیاری از ورزش های المپیک ریشه در پیکار و ستیز دارد.
ژیمناستیک یک ورزش فعال و پرجنب و جوش است که سابقه آن به ۲۰۰۰ سال قبل برمی گردد.
شروع رسمی ورزش ژیمناستیک
اولین فدراسیون ورزش های بین المللی در سال ۱۸۸۱ فدراسیون ژیمناستیک بود (FIG) که پیشگام در برگزاری رقابت های بین المللی است.
در سال ۱۸۹۴ کمیته بین المللی المپیک در پاریس به وجود آمد و در اولین دوره بازی های المپیک نوین در آتن به سال ۱۸۹۶ ژیمناستیک بازگشت مناسبی را داشت.
المپیکی ها یکی پس از دیگری گذشتند و در هر یک از این عرصه ها پیشرفتی را در ژیمناستیک جهانی شاهد بوده ایم اما در مورد این رشته ورزشی و در مورد ایران نه!
همواره قول و قرارهای مسئولان فدراسیون مبنی بر حضور در بازی های المپیک به چشم می خورد اما چشم ما به حضور ژیمناست های ایرانی در المپیک خشک شد.
وعده ها هیچگاه تمامی ندارند
جعفر درویش زاده پس از گذشت نزدیک به ۲ سال در سمت سرپرستی فدراسیون ژیمناستیک با حداکثر آرا ریاست فدراسیون را عهده دار شد و باز هم وعده المپیکی شدن تا سال ۲۰۱۶ را داد، البته این قوی وی به غیر از حضور موفق در بازی های آسیایی ۲۰۲۴ کره جنوبی است.
بجاست اگر بگوییم ملی پوشان ایران در مسابقات جهانی بلژیک با وجود اردوی کوتاه مدت به فینال دار حلقه هم رسیدند و تیم ملی ۶ نفره ایروبیک ژیمناستیک در بلغارستان هفتم شد و جواز حضور در مسابقات world game را کسب کرد.
در کنار این وعده و وعیدها، شرط و شروط هایی هم وجود دارد و مشخص است که این شرط جز حمایت مالی از فدراسیون نیست و این در حالی است که هادی خناری نژاد معتقد است اگر به مسابقات کسب سهمیه المپیک می رفت الان کاروان ایران به جای ۵۴ نفر با ۵۵ نفر عازم لندن می شد.
در حالی که ژیمناستیک ایران همواره غایب المپیک ها بوده اگر یک نفر برای اولین بار در این رقابت ها حضور می یافت و حتی مدالی هم نمی گرفت می توانست بهترین تجربه را با خود به ارمغان بیاورد که خود غنیمتی بزرگ است اما افسوس که ورزش ما در همان مرحله اول مانده است./مح
باشگاه خبرنگاران