فیلم هندی که مخاطب نداشت

چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت ساعت ۰۱:۴۸

به گزارش «جوان»، سریال حیرانی که پس از پایان یافتن سریال چک برگشتی هر شب ساعت ۱۰ روی آنتن شبکه یک سیما می‌رفت، با بدعت‌گذاری‌های بصری خود مخاطبان تلویزیونی را غافلگیر کرد اما این بدعت بصری با محتوای جدید همراه نبود.
حیرانی ماجرای جوانی به نام پولاد مرزبان با بازی حمیدرضا پگاه را روایت می‌کرد که به همراه مادربزرگ بیمارش مهربانو با بازی مریم بوبانی پس از سال‌ها به ایران بازمی‌گردد. دیدن دوباره آشنایان قدیمی و مواجهه با جامعه‌ای که سال‌ها از آن دور بوده است، او را با ماجراهای مختلفی روبه‌رو می‌کند. مادربزرگ از ناگفته‌هایی از زندگی پولاد و وجود مادر و خواهرانی که پولاد در تمام طول زندگی‌اش از آنها بی‌اطلاع بوده خبر می‌دهد و اینکه خود باعث جدایی مادر و فرزندانش شده است. این اتفاقات جدید پولاد را به ورطه حیرانی می‌کشاند. در پایان ماجرا و پس از مرگ مادربزرگ، پولاد مادر و خواهران گم‌شده‌اش را پیدا می‌کند و همه چیز ختم به خیر می‌شود. امید بنکدار و کیوان علی‌محمدی پیش از حیرانی که اولین حضور تلویزیونی‌شان بود در سینما «شبانه» و «شبانه روز» را ساخته بودند؛ فیلم‌هایی که به رغم بهره‌گیری از ستاره‌ها، در گیشه موفق نبودند. این دو کارگردان سبک فیلمسازی خود را این بار در مدیوم تلویزیون تجربه کردند. تهیه‌کننده حیرانی هم «رضا‌جودی» بود که پیش از این تهیه‌کنندگی کارهای پرمخاطبی مانند صاحبدلان و اغما را هم برعهده داشت. بنکدار و علی محمدی با نوع تدوین و مونتاژ خاص به دنبال القای حس معمایی ماجرا بودند. ساختار حیرانی در بستر تدوینی بصری و فرم‌گرایانه شکل یافته بود به گونه‌ای که زیبایی‌شناسی بصری بر جنبه روایی داستان مسلط بود. زاویه دوربین و قاب‌بندی تصاویر و استفاده از تصاویر مات از دیگر مولفه‌های این ساختار و فرم بصری بود که معادلی در نمونه‌های تلویزیونی پیش از خود نداشت. اما زمانی که این زیبایی‌های بصری با داستان پرکشش و جاذبه‌ای همراه نبود، نتوانست همراهی مخاطب را به دنبال داشته باشد. ضعف روایی سریال باعث شده بود که بینندگان پس از گذشت ۱۵ تا ۲۰ قسمت از سریال هنوز پی به روابط شخصیت‌های داستان نبرده باشند. پس از آن هم که قصه سریال خودی نشان داد، معلوم شد که داستان همان داستان قدیمی مادر گمشده و خواهر و برادر بی‌خبر از وجود هم است که در قسمت پایانی فیلم و پیدا شدن خواهر و برادرهای گمشده به نوعی پایان‌بندی فیلم‌های هندی را در ذهن تداعی می‌کرد. البته عوامل فیلم در گفت‌وگوهایشان مخاطبان فیلم خود را خاص می‌نامیدند و منتقدان را به عام بودن محکوم می‌کردند. باید پرسید که آیا مدیوم تلویزیون، آن هم شبکه یک برای پخش فیلمی که از شنبه تا پنج شنبه هر شب ساعت ۱۰ روی آنتن می‌رود و از دورافتاده‌ترین نقاط کشور تا شهر تهران بیننده دارد، جای پخش فیلم‌های با مخاطب خاص است؟ البته بماند که مخاطبان خاص هم آنچنان از فیلم رضایت نداشتند و تعریف و تمجید چشمگیری از این فیلم اظهار نداشتند. خلاصه سریال حیرانی پس از ۳۱ قسمت به کار خود پایان داد بدون اینکه بتواند مخاطب را با خود همراه کند و سلایق بینندگان را برآورده سازد. البته زیبایی بصری فیلم یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های ارزشگذاری فیلم بود اما آیا صرف زیبایی بصری برای سریالی که مخاطبی به این گستردگی دارد، کافی است؟