مدل کسب و کار اجتماعی

در یادداشت‌های قبلی دربارهٔ رابطه کسب‌وکار و رسانه‌های اجتماعی حرف زدیم و کسب‌وکار اجتماعی را معرفی کردیم اما در این مقال می‌خواهیم دربارهٔ مدل کسب‌وکار اجتماعی بنویسیم و به‌این سوال پاسخ دهیم که چرا سازمان‌ها مدل کسب‌وکار اجتماعی را انتخاب می‌کنند و چه ساختارهایی را درگیر می‌کنند. مدل‌های کسب‌وکار سنتی به ‌ویژه در سازمان‌های بزرگ یک محدودیت مشخص و دقیق از تعامل مستقیم بین کسانی که در داخل سازمان و کسانی که خارج آن می باشند، ایجاد می‌کند. تنها بعضی از اشخاص خاص (اغلب در نقش‌های فروش، مشاوره، ارایه خدمات به مشتری و روابط‌عمومی) برای ارتباط با مشتری تعیین شده‌اند.

سازمان‌هایی که مدل کسب‌وکار اجتماعی را اتخاذ کرده‌اند، از ابزارهای رسانه‌های اجتماعی و استانداردهای رفتاری در سرتاسر شبکه‌های‌اجتماعی جهت حوزه‌های کاربردی برای ارتباط‌ برقرارکردن و درگیرکردن با مخاطبان خارجی شامل مشتریان، مشتریان بالقوه، کارمندان بالقوه، تامین‌کنندگان و شرکای تجاری استفاده می‌کنند.

ترسیم آداب شبکه‌های‌اجتماعی (مفید بودن، شفاف و معتبر) با درگیری کسب‌وکارها در لینکدین (برای تعامل یک به یک)، توییتر(برای تعامل فوری) و فیس‌بوک (برای به اشتراک‌گذاری محتوا) سبب درگیر کردن کارمندان و افزایش صمیمیت و اعتماد مشتری به سازمان می‌شود.

المان‌های مدل کسب‌وکار اجتماعی

بازاریابی: واحد بازاریابی نقش اساسی در کسب‌وکار اجتماعی دارد و بیشتر به‌عنوان بازارسازی مفهوم می‌یابد. 

حمایت مشتری: بخشی با عنوان حمایت مشتری دقیقا نیازها و خواسته‌های مشتری در کسب‌وکار را دنبال می‌کنند. 

استخدام‌کردن: سعی بر این است که از بین مشتریان حرفه‌ای و متناسب با کسب‌وکار اشخاص توانمند و متخصص را جذب کرد. 

جمع‌سپاری: علاوه بر داخل‌سپاری و برون‌سپاری کارها و فعالیت‌ها با رشد کسب‌وکارهای اجتماعی، بخشی به‌عنوان جمع‌سپاری مطرح می‌شود که سعی بر این دارد که کارها را به مردم یا همان جمع واگذار کنند تا سرعت و دقت کار و ایده‌ها افزایش یابد. 

مشارکت کارمندان داخلی: در مدل کسب‌وکار اجتماعی مشارکت کارمندان داخلی یک اصل ضروری تلقی می‌شود که باید آنها را نیز درگیر کرد.

فروش: واحد فروش نیز نقش بسزایی در شکل‌گیری مدل کسب‌وکار اجتماعی دارد تا بتواند محصولات و خدمات سازمان را در این ساختار به فروش بگذارد. 

توسعه محصول: بخشی از توسعه سازمان در مدل کسب‌وکار اجتماعی از طریق بررسی توسعه محصول در کسب‌وکار اجتماعی دنبال می‌شود. 

سیستم زنجیره تامین: زنجیره تامین که نقش اساسی در مدل‌های کسب‌وکار دارد، در مدل کسب‌وکار اجتماعی نیز نقش حیاتی خود را ایفا می‌کند. 

ارتباط سرمایه‌گذار: ارتباط و رابطه با سرمایه‌گذار در مدل کسب‌وکار اجتماعی بخشی حیاتی است که در این نوع از کسب‌وکارها نیز دنبال می‌شود. 

مدل کسب‌وکار اجتماعی به مشتری به چشم یک «انسان» نگاه می‌کند و سعی دارد تا آنجا که ممکن است، انسانیت انسان را به کسب‌وکارها اضافه کند.