مردم مخالف‌خوانها را دوست ندارند

اسماعیل محمدی پیشکسوت هنر تعزیه به خبرنگار هنرآنلاین گفت: ۶۳سال سن دارم و ۵۷ سال است که کارم تعزیه است. در زادگاه من، روستای نویس تعزیه‌خوانی قدمتی دیرینه داشت. هرساله تعزیه در آنجا برگزار می‌شد و من که عاشق تعزیه شده بودم از ۹سالگی وارد آن شدم.

وی در ادامه افزود: سالها در تعزیه شاگرد استاد هاشم فیاض از قدیمی‌ترین تعزیه‌خوانان ایرانی بودم و مخالف‌خوان شدم . هر نقش منفی را که در تعزیه وجود دارد فرا گرفتم و اجرا می‌کنم. نقش‌های مختلفی را تجربه کردم؛ سراپاخوانی،کوچک‌خوانی متفرق‌خوانی، مخالف‌خوانی و غیره را اجرا کردم.

اسماعیل محمدی مخالف‌خوانی را انتخاب خودش دانست و گفت:مردم مخالف‌خوان‌ها را دوست ندارند و من بارها مورد لعن و نفرین مردم واقع شدم اما به خاطر عشقی که دارم می‌خواهم قساوت شمر را به مردم نشان دهم تا نفرین ابدی را نثار شمر کنم و این وظیفه من است.

این استاد پیشکسوت تعزیه دربارهٔ نحوه آموزش این هنر توضیح داد: با توجه به مقتضیات روز اگر دانشگاهی یرای این رشته وجود آید خوب است. گرچه تعزیه‌خوان حرفه‌ای کارش را از کودکی آغاز می‌کند. کودک به مهد کودک میرود و بعد به دبستان و دبیرستان و ۱۲سال طول می‌کشد تا دیپلم بگیرد؛ تعزیه‌خوان هم باید پایه‌اش قوی باشد و از بچه‌خوانی کارش را آغاز کند و اگر هوش و ذکاوت داشته باشد می‌تواند به کمال برسد. کسی که وارد گروه ما می‌شود باید حداقل ۳۰یا ۴۰ سال تجربه تعزیه داشته و کار کرده باشد. تعزیه‌خوانی هم برای خودش گروه‌بندی دارد و درجه یک و دو  و سه دارد.

وی ویژگی‌های یک تعزیه‌خوان را برشمرد و افزود: تعزیه‌خوان باید موسیقی و ادبیات و میزانسن را بشناسد چون با همه اینها سرو کار دارد. باید بتواند با مردم ارتباط برقرار کند. تعزیه دورنشینی دارد و تماشگران دور صحنه می‌نشینند پس این دو باهم ارتباط تنگاتنگ دارند. مردم مستمع می باشند و شبیه‌خوان از تماشگر منفک نیست. گاهی به حدی به هم نزدیک می‌شوند که باهم عزاداری می‌کنند. تماشاگر پیام شبیه‌خوان را دریافت می‌کند و به او می‌پیوندد و اینها همه به توانایی تعزیه‌خوان بستگی دارد.

انتهای پیام/الف