نمایش اسلاید
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783976451967115.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783976858347829.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783976849143813.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783976839783796.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783976480983166.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783976471623149.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783976461171131.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783976442763099.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783975900662147.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783975891302130.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783975882098114.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783975872894098.jpg علی مظاهری
/Images/News/Larg_Pic/30-4-1391/IMAGE634783975841850043.jpg علی مظاهری
فتح‌الله فتحی – میثم بهرامی/ پرچمدار ایران در المپیک، می‌تواند کاری کند که تا حالا هیچ بوکسوری انجام نداده. علی مظاهری که یکی از ۴ بوکسور المپیکی ایران است و با قد حدود دو متر، به عنوان پرچمدار کاروان ایران انتخاب شده، می‌تواند مدالی در المپیک بگیرد که اثراتش خیلی بیشتر از یک مدال است. او که تقریبا شانس اصلی بوکس ایران برای کسب مدال در المپیک است، می‌تواند اولین مدال‌آور بوکس ایران در این رویداد بزرگ جهانی باشد. ایران در ۹ دوره‌ای که بوکسورهای خود را به المپیک فرستاده، حتی یک مدال هم بر گردن آن‌ها ندیده و مظاهری می‌تواند با کسب مدال، نه تنها اولین مدال‌آور بوکس ایران در المپیک باشد، بلکه طلسم پخش نشدن مسابقات بوکس از سیمای ایران را هم بشکند و مسئولان صدا و سیما را مجبور کند که چند ثانیه‌ای از رقابت‌هایش را پخش کنند.
مدال احتمالی علی مظاهری در المپیک، از یک نظر دیگر هم ارزش زیادی دارد. او در صورتی که مدال بگیرد، رئیس فدراسیونش را ابقا می‌کند. احمد ناطق نوری که اخیرا با فشارهای زیادی از سوی وزارت ورزش مواجه شده، در صورتی که مظاهری مدال المپیک بگیرد، در سمت خود ابقا خواهد شد و وزارت ورزش هیچ بهانه‌ای برای کنار گذاشتن او نخواهد داشت. با این حساب، پرچمداری، کسب اولین مدال بوکس ایران در المپیک، ابقای رئیس فدراسیون و شکستن تابوی پخش نشدن مسابقات بوکس از تلویزیون، تمام وظایفی است که مظاهری در المپیک بر دوش دارد.
*اخیرا فدراسیون جهانی بوکس خواسته بود در المپیک کلاه ورزشکاران را حذف کند تا بوکس المپیک کم کم به سمت حرفه‌ای شدن برود. ولی کشورهای آسیایی با این موضوع مخالفت کرده بودند.
این به ضرر آسیاست. اروپایی‌ها با این موضوع موافق هستند. ولی مدال‌های بوکس المپیک متعلق با آسیاست و طبیعی است که کشورهای آسیایی با حرفه‌ای شدن بوکس المپیک مخالفت کنند.
*آسیا در بوکس حرفه‌ای حرفی برای گفتن ندارد؟
البته در قزاقستان و ازبکستان و تایلند چند بوکسور حرفه‌ای خوب داشته‌ایم. ولی خب بوکس حرفه‌ای بیشتر در اروپا و آمریکاست.
*پس همان بهتر که بوکس المپیک را حرفه‌ای نکنند.
قرار بود در چند وزن این کار را انجام بدهند. البته در بوکس حرفه‌ای قوانین کلا فرق می‌کند. از نظر تعداد راندها، ضخامت دستکشها و کلاه، قوانین فرق می‌کنند. در بوکس آماتور داور اگر احساس کند یک ضربه‌ای خطرناک است بازی را قطع می‌کند. پزشک بازی را قطع می‌کند. ولی در بوکس حرفه‌ای به این دلیل که تماشاگران پول می‌دهند و در آن معاملات زیادی انجام می‌شود، قطع نمی‌شود و بازی را ادامه می‌دهند.
*بیشترین تفاوتی که در بوکس حرفه‌ای و بوکس آماتور وجود دارد چیست؟
بیشترین تفاوت در تعداد راندهاست. بوکس حرفه‌ای ۱۲ راند دارد ولی ما ۳ راند داریم. به همین دلیل آن‌ها جنب و جوش زیادی ندارند. چون باید ۱۲ راند مسابقه بدهند. اما در بوکس آماتور سرعت بیشتری وجود دارد.
*در بوکس حرفه‌ای معمولا مصدومیت هم بیشتر است؟
بله. آسیب دیدگی بوکس حرفه‌ای خیلی بیشتر است. محافظ ندارند، ضخامت دستکش‌هایشان کمتر است. در بوکس آماتور دستکشها شدت ضربه را می‌گیرد. شاید اگر این ضربه به یک آدم عادی هم بخورد مصدوم نشود.
*اگر در ایران بوکس حرفه‌ای راه اندازی شود، در آن شرکت می‌کنی؟
نه. من علاقه‌ای به بوکس حرفه‌ای ندارم.
*چطور؟
به نظرم ارزش بوکس را پایین آورده. حالت دعوا دارد. در حالی که بوکس این‌طوری نیست.
*یعنی جنبه ورزش را ندارد؟
جنبه ورزش را دارد. همه با هم رقابت می‌کنند. ولی روحیه ورزشکاری و جوانمردی در آن وجود ندارد. در آن خیلی زد و خورد وجود دارد که من دوست ندارم.
*در ایران کسی را داریم که قابلیت حضور در بوکس حرفه‌ای را داشته باشد؟
ما آقای منشی‌پور را داشته‌ایم.
*مهیار منشی‌پور که در فرانسه بود؟
بله. در مسابقات انتخابی المپیک سیدنی آمد در بخش آماتور مسابقه داد و باخت. ولی در بوکس حرفه‌ای شرکت کرد و پیشرفت خیلی خوبی هم داشت.
*منشی‌پور الان کجاست؟ ورزش را کنار گذاشته؟
کلا بوکس را کنار گذاشته. ولی در طول دورانی که مسابقه می‌داد خیلی خوب نتیجه می‌گرفت. ۴-۵ دوره قهرمان جهان شد.
*شما پرچمدار کاروان المپیکی ایران هستید. شما از این موضوع اطلاع داشتید که قرار است پرچمدار بشوید؟
شب اعزام به اردوی ایتالیا فهمیدم که بین کاندیداها هستم. ولی فکر نمی‌کردم که پرچمدار بشوم. اولین نفری که این خبر را به من داد همسرم بود که تماس گرفت و گفت پرچمدار شده‌ای.
*چه اتفاقی افتاد که شما را انتخاب کردند؟ اصلا چطور شد که آمدند سمت بوکس؟
راستش من هم در تعجبم که چطور شده یک بوکسور را انتخاب کرده‌اند. ورزشکاران شاخصی مثل بهداد سلیمی و احسان حدادی، به خاطر زمان مسابقه‌شان نمی‌توانستند پرچمدار شوند.
*شما وقتی شنیدی که پرچمدار شده‌ای چه احساسی داشتی؟
خیلی خوشحال شدم. این باعث افتخارم است. از بین این همه ورزشکار من را انتخاب کردند. در بوکس خیلی انتخاب بزرگی است.
*وظیفه‌ات را هم سنگین می‌کند؟
صد در صد. کسانی که پرچمدار هستند، تقریبا افرادی هستند که روی مدالشان خیلی حساب می‌شود. این وظیفه من را سنگین‌تر کرده و از وقتی که پرچمدار شده‌ام دو برابر تمرین می‌کنم تا بتوانم با مدال به ایران برگردم.
*بوکس ایران توان این را دارد که توسط چهار نماینده المپیکی‌اش چند مدال بگیرد؟
بگذارید من از اولش توضیح بدهم. ما در ورزش بوکس ۴۰ مدال داریم و ۱۰ سهمیه المپیک. بانوان هم به کنار. اگر کمیته ملی المپیک بخواهد یک برنامه‌ریزی بلندمدت داشته باشد، می‌توانیم روی ۴۰ مدال برنامه داشته باشیم. یعنی فکر می‌کنم بعد از رشته‌هایی مثل دوومیدانی و شنا، بوکس تعداد مدال‌های زیادی داشته باشد. البته مطمئن نیستم. منظورم این است که اگر برنامه‌ریزی شود، هم می‌توانیم بیشتر سهمیه بگیریم، هم می‌توانیم مدال‌های زیادی بگیریم. ولی خب با یکی دو ماه نیست که بگوییم دو ماه کار کنیم و برویم ۱۰ تا سهمیه المپیک بگیریم. این یک برنامه بلندمدت می‌خواهد. ما باید همه چیزمان در راستای المپیک باشیم. حتی باید کرسی‌های بین‌المللی کسب کنیم. چون اگر کرسی داشته باشیم، نمی‌توانند حق بوکسورهای ما را بخورند.
*نگفتی بوکسورهای المپیکی ایران توان کسب مدال را دارند؟
بچه‌ها این توان را دارند که مدال المپیک بگیرند. چون تمرینات خیلی خوبی داشتیم. در اردوی ایتالیا با ورزشکاران ایتالیا، آذربایجان و اوکراین مسابقه می‌دادیم و با این‌که این کشورها بهترین ورزشکاران خود که مدال‌های جهانی زیاد دارند را در ترکیب خود داشتند، بچه‌ها نشان دادند چیزی از این ورزشکاران کم ندارند و می‌توانند در المپیک هم مدال بگیرند. باید تجربه بچه‌های ما بیشتر شود. بچه‌های ما اگر بتوانند کارهایی که در تمرین انجام می‌دهند را در مسابقه هم انجام بدهند، قطعا موفق می‌شوند.
*مردم در المپیک در مورد شما و احسان روزبهانی امید بیشتری برای کسب مدال دارند. به هر حال شما و آقای روزبهانی مدال‌های بیشتری آورده‌اید و تجربه بیشتری هم دارید.
وزن من در المپیک تا حالا صاحب نداشته! یعنی در وزن من کسی نبوده که بتواند چند دوره المپیک را ببرد. به همین دلیل من می‌توانم در المپیک امیدوار به کسب مدال باشم. در وزن احسان روزبهانی هم کار نسبت به سایر وزن‌ها راحت‌تر است. البته همه کار سختی دارند و باید تلاش کنند.
*برای رویارویی با حریفانتان چه برنامه‌ای دارید؟
من مسابقات جهانی را دیده‌ام و مسابقات بوکسورهایی که سهمیه گرفته‌اند را تماشا کرده‌ام. با چند نفر از آن‌ها هم رقابت کرده‌ام. فقط باید به آمادگی لازم برسم.
*الان در وزن شما سرسخت‌ترین حریفانتان کدام‌ها هستند؟
اوکراین که طلای جهان را دارد، روسیه، آذربایجان و کوبا.
*قبلا با این حریفان مسابقه داده‌اید؟
با ایتالیا و آذربایجان بازی کرده‌ام. با اوکراین بازی نکرده‌ام اما مسابقاتشان را دیده‌ام.
*نتیجه مسابقه چه شد؟ بردید یا باختید؟
به ایتالیا باختم، با آذربایجان یک بازی کردم که رسمی نبود ولی داور داشت و در نهایت هم امتیاز را اعلام نکردند.
*در المپیک پکن شما به حریفی از روسیه باختید. الان در المپیک لندن آن حریف حضور دارد؟
نه. آن بوکسور رفته به بوکس حرفه‌ای. کسانی که در المپیک قبلی بوده‌اند، اوکراین بوده که به ایتالیا باخته و خود ورزشکار ایتالیا هم بوده.
*قهرمان دور قبل در این دوره نیست؟
ورزشکار ایتالیا که دوم المپیک شد حضور دارد. چند نفر از مدعیان دوره قبل هم در مسابقات مقدماتی باختند و المپیکی نشدند.
*قد شما نسبت به بسیاری از بوکسورها بلندتر است. این برای شما یک مزیت محسوب می‌شود؟
بله. رسیدن به بوکسور بلند قد سخت است. حریف نمی‌تواند به راحتی برنامه‌هایش را پیاده کند.
*در چند ماه گذشته برخی از بوکسورها نسبت به بی‌توجهی به بوکس گلایه داشته‌اند. نظر شما چیست؟
البته الان بهتر است در مورد این موضوع صحبت نکنیم. ولی شما ببینید آقای عباسی وزیر ورزش تا حالا به تمرینات اکثر رشته‌های ورزشی رفته‌اند ولی به تمرینات بوکس نیامده‌اند. خب این تاثیر می‌گذارد. این یعنی سایر رشته‌ها مدال‌آور هستند و ما مدال‌آور نیستیم. همین حضور هم باعث دلگرمی می‌شود. تنها کسی که شاید ۱۰ بار به ما سر زده، آقای افشارزاده بوده.
*این شاید به خاطر حضور آقای ناطق نوری در راس فدراسیون بوکس باشد.
اتفاقا آقای ناطق نوری با آقای عباسی خیلی رابطه خوبی دارند. الان هم نزدیک به المپیک هستیم و مشغله کاری وزیر بالاست. شاید دنبال کارهای دیگر هستند.
*الان قرار شده چقدر به مدال‌آوران المپیکی بدهند؟
روزی که اعلام کردند ما در ایران نبودیم. ولی ظاهرا گفته‌اند ۱۵۰ میلیون به طلای المپیک می‌دهند که این باعث اعتراض وزنه‌برداران شده. به نظر من هم ۱۵۰ میلیون برای کسی که صاحب طلای المپیک شده کم است. ما در ایتالیا که بودیم دیدیم بهترین امکانات، بهترین خودرو و بهترین مسکن را در اختیار ورزشکارانشان قرار داده‌اند. وقتی به مدال‌آوران المپیک پول خوب بدهند، این یک تبلیغ می‌شود برای جوان‌ترها. می‌آیند در ورزش شرکت می‌کنند و دوست دارند در المپیک مدال بگیرند که این باعث پیشرفت ورزش کشور می‌شود.
*البته هان ۱۵۰ میلیون را هم اگر بدهند خوب است! ماجرای خانه‌های اهدایی به مدال‌آوران گوانگ‌جو را که یادتان نرفته؟
بله. آن خانه‌ها هم که…
*شما از آن خانه‌ها نگرفتید؟
من نگرفتم.
*شما مگر برنز گوانگ‌جو را نگرفتید؟
چرا. من برنز گرفتم ولی به من گفتند برو وام بگیر و بعد به شما زنگ می‌زنیم. من هم گفتم نمی‌خواهم.
*قرار بود مسکن مهر بدهند؟
بله. قرار بود یک درصدی از پول مسکن مهر را بدهند. برای طلا ۵ میلیون تومان، برای نقره ۳ میلیون و برای برنز ۲ میلیون می‌دادند که خانه بخریم!
*یعنی از پول یک مسکن، فقط ۵ میلیون را می‌دادند؟
بله. البته برای طلایی‌ها ۵ میلیون می‌دادند و به نقره و برنز ۳ و ۲ میلیون می‌دادند.
*تفاوت اردوهایی که برای المپیک لندن داشتید با اردوهایی که برای المپیک پکن داشتید چقدر بود؟
ما بهترین اردوهایی که داشتیم برای بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ بود. واقعا از همه نظر خوب بود. در همان آکادمی که بودیم حتی از نظر غذایی هم روی ما نظارت داشتند. اما در این دوره ما شاهد نبودیم که دکتر تغذیه آنجا باشد و بگوید چه غذایی بخوریم و چه غذایی نخوریم. حداقل ایراد از غذاها بگیرد.
*الان غذاهایتان مشکل دارد؟
غذاها مشکل ندارد ولی ورزشکار که نمی‌داند باید چه چیزی بخورد و چه چیزی نخورد. الان بچه‌های ما هر روز دارند تست چربی می‌دهند که درصد چربی‌شان را بیاورند پایین. باید یک دکتر باشد که بگوید چه چیزی بخورد تا بهترین تغذیه را داشته باشد. الان بچه‌های ما خودشان می‌گویند چه چیزی بخوریم. در مورد روانشناس هم همین‌طور است. همیشه در دقیقه ۹۰ یک نفر می‌آید به عنوان روانشناس در کنار تیم و بعد می‌رود. در حالی که این فرد باید همیشه کنار تیم باشد.
*در المپیک قبلی ایران سه نماینده در بوکس داشت. اما در این دوره چهار نماینده داریم. فکر می‌کنی این یک سهمیه‌ای که اضافه شده اتفاقی بوده یا واقعا بوکس ایران پیشرفت کرده؟
من می‌توانم بگویم می‌توانستیم یکی دو سهمیه بیشتر هم بگیریم. آن لحظه بچه‌ها بازی خوبی انجام ندادند یا بدشانسی آوردند. مثلا در ۵۶ کیلو باید سهمیه می‌گرفتیم. در ۷۵ کیلو هم آقای ستارپور می‌توانست سهمیه بگیرد. یعنی ما الان باید ۵-۶ تا سهمیه داشتیم. ایران تا حالا در ۹ دوره المپیک بوکسور داشته اما تا حالا مدال نگرفتیم.
*مدالش را هم خودت می‌گیری.
ان‌شاءالله.
*آقای مظاهری یک زمانی صحبت این بود که شما لژیونر بوکس ایران بشوید. این مسئله به کجا رسید؟
من از WBC پیشنهاد داشتم. یک تیم آلمانی بود که پیشنهادش را به فدراسیون داد. از اوکراین هم پیشنهاد داشتم. دعوت‌نامه آلمان هنوز هم هست. ولی به این دلیل که می‌خواستم در مسابقات سهمیه المپیک شرکت کنم، قبول نکردم.
*بعد از المپیک برنامه‌ای نداری؟
من خیلی علاقه‌مندم که بعد از کنار گذاشتن بوکس، مربیگری کنم. دوست دارم با بچه‌های جوان‌تر کار کنم. نمی‌خواهم بروم در لیگ کار کنم. بلکه می‌خواهم چیزی که یاد گرفتم را به دیگران آموزش بدهم.
*شما چند سالتان است؟
۳۰ سال. البته تا ۳۴ سالگی می‌توانم کار کنم.
*قانون است که تا ۳۴ سالگی حضور داشته باشید؟
بله. تا ۳۴ سالگی می‌توانم بوکسور آماتور باشم و بعد از ۳۴ سالگی فقط می‌توانم در بوکس حرفه‌ای فعالیت کنم.
*پایان کار مظاهری کجاست؟ آیا در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۴ هم شرکت می‌کنید؟
بستگی به المپیک دارد. بستگی دارد به این‌که آیا بتوانم ادامه بدهم یا نه. البته این توانایی را دارم. ولی شاید مربیان بخواهند که با ورزشکاران جوان‌تری کار کنند. اگر من را خواستند، در خدمت هستم.
*در المپیک اگر مدال بگیری ممکن است پیشنهاد خوبی از کشورهای خارجی داشته باشی؟
من از WBC پیشنهادهای خیلی خوبی دارم. ولی خودم علاقه‌ای به حضور در این مسابقات ندارم.
*چرا؟
دوست ندارم در بوکس حرفه‌ای فعالیت کنم. البته WBC مابین بوکس حرفه‌ای و بوکس آماتور است. کلاه ندارد. اما راندهای آن آماتور است. یک چیزهایی از بوکس آماتور را با بخش‌هایی از بوکس حرفه‌ای مخلوط کرده‌اند و شده بوکس نیمه‌حرفه‌ای.
*اگر شرکت کنی از نظر مالی برایت صرفه اقتصادی دارد؟
آن موقع که پیشنهاد دادند گفتند ماهی ۲ هزار دلار حقوق می‌دهند. هر برد و باخت هم جایزه دارد. قرارداد ثابتی نداشت. ولی نسبت به این چیزی که الان در ایران می‌گیرم بهتر بود. حتی برای باخت‌ها هم جایزه می‌دادند. تقریبا سالی ۱۰۰ میلیون می‌شود.
*تلویزیون ایران رابطه خوبی با بوکس ندارد و مسابقات آن را پخش نمی‌کند. این چقدر تاثیر می‌گذارد در پیشرفت نکردن بوکسورهای ایران؟
خیلی. چون اگر پخش تلویزیونی داشته باشد، لیگ پیشرفت می‌کند و بوکسورها هم پیشرفت می‌کند. اسپانسرها می‌خواهند جایی سرمایه‌گذاری کنند که دیده شود. ولی بوکس دیده نمی‌شود. اگر مسابقات بوکس پخش شود، بچه‌ها قراردادهای بهتری می‌بندند و حرفه‌ای‌تر می‌شوند. حتی از نظر آموزشی هم بهتر است. الان خانواده‌ها از بوکس شناخت کافی ندارند. الان اسم بوکس که می‌آید همه فکر می‌کنند دو نفر ایستاده‌اند و همدیگر را کتک می‌زنند. ولی اصلا این‌طوری نیست. وقتی شما در بوکس ثبت نام می‌کنید تا ۶ ماه اصلا اجازه ندارید بروید بالای رینگ. تا یک سال فقط آموزش می‌بینید که چطوری مشت‌ها را دفاع کنید و چطوری مشت بزنید که مشت نخورید. فقط حرکات دفاعی را یاد می‌گیرید. تازه کاملش را هم یاد نمی‌گیرید. شاید ۳-۴ سال طول بکشد تا تمام حرکت‌ها را یاد بگیرید. خانواده‌ها این چیزها را نمی‌دانند. به همین دلیل ما خیلی از استعدادها را از دست می‌دهیم. شاید یک نفر علاقه داشته باشد اما خانواده‌اش اجازه ندهند بوکسور شود.
*همان‌طور که شما گفتید، الان اسم بوکس که می‌آید همه فکر می‌کنند دو نفر می‌خواهند همدیگر را به شدت کتک بزنند. در حالی که این‌طوری نیست. شاید این وظیفه فدراسیون باشد که کمی تبلیغ کند و این رشته را به همه معرفی کند.
فدراسیون تنها در محدوده سالن می‌تواند این کار را انجام بدهد. یعنی یک مسابقه برگزار شود و علاقه‌مندان می‌آیند بوکس را می‌بینند، می‌فهمند که بوکس چطوری است. ولی این برای همه جامعه نیست. چون همه نمی‌آیند بوکس تماشا کنند. بعد هم آسیب‌دیدگی بوکس نسبت به فوتبال خیلی کمتر است. نسبت به خیلی از رشته‌ها پایین‌تر است. یعنی شما در فوتبال می‌بینید که در طول یک ماسبقه، ۵-۶ بار ورزشکاران را می‌برند بیرون، احیایش می‌کنند و دوباره برمی‌گردد. ولی در بوکس این‌طوری نیست. شاید در طول ۵-۶ ماه تمرین، فقط یک بار اتفاق بیفتد که بینی کسی خون بیاید یا ابروی کسی پاره شود. چون بچه‌ها یاد گرفته‌اند دیگر مشت نخورند. ما تکنیک‌ها و ضد حمله‌هایی را یاد می‌گیریم که مشت نخوریم.
*خود شما تا حالا چند بار ابرویتان شکافته است؟
هیچ وقت. فقط از بینی‌ام یکی دو بار خون آمده، نه بیشتر. اما تا حالا ابرویم نشکافته.
*شکافتگی زیر چشمتان برای چیست؟
این از بچگی بودم. خیلی که بچه بودم، یکی از بچه‌ها هل داده و من با صورت رفته بودم توی نرده.
*احتمالا شما می‌توانید کاری کنید که صدا و سیما صحنه‌هایی از مسابقات‌تان را پخش کند. اگر در المپیک مدال بگیرید، صدا و سمیا مجبور می‌شود مسابقه شما را پخش کند.
بله. امیدوارم این اتفاق بیفتد. البته الان تلویزیون رشته‌هایی را نشان می‌دهد که فقط کتک‌کاری می‌کنند. همه کار می‌کنند. همه جور ضربه‌ای می‌زنند. ولی نمی‌دانم چرا بوکس را نشان نمی‌دهند.
*فوتبال از بوکس آماتور ورزش خشن‌تری است؟
بله. از بوکس آماتور خشن‌تر است. البته من این را هم بگویم. در مسابقات آسیایی که بودیم، یکی از کشتی‌گیران ایرانی که طلا گرفت، وقتی به سالن غذاخوری آمد و من او را دیدم، ترسیدم. زیر چشمانش باد کرده بود. صورتش کبود بود و اصلا قیافه ترسناکی داشت. این‌قدر در زیرگیری، صورتش به زانوی حریف خورده بود که اصلا ظاهرش متفاوت شده بود. ولی در بوکس این‌طوری نیست.
*الان چه ورزش‌هایی داریم که خشن‌تر از بوکس هستند ولی از تلویزیون ایران پخش می‌شوند؟
ووشو را دارند پخش می‌کنند. بعضی وقت‌ها کیک‌بوکسینگ را نشان می‌دهند. ولی بوکس را که نشان می‌دهند یا صحنه خیلی دوری است، یا دو تا دستکش آویزان شده است. البته الان که خیلی بهتر شده! قبلا همین را هم نشان نمی‌دادند.
دانلود
خبرآنلاین