میلاد رحیمی:نقشی را که ۵ سال پیش تمرین کردم اکنون ایفا می کنم

رحیمی ادامه داد:این کاراکتر از فهم بالایی برخودار نیست و افق ها و تصوراتش را در حین اجرا می بینیم،این اتفاق با قرار گرفتن او در کنار یک منتقد با تجربه،برای تماشاگر مشخص تر و بارزتر جلوه می کند.
وی بیان کرد:این شخصیت فکر می کند باید همه چیز را حتی شوخی ها را جدی بگیرد،اما حتی روابط غیرمتعارف جامعه هنری را هم به نوعی نمی توان درک کند که این مسئله در نوع نقدهای او در حین نمایش به تماشاگر ثابت می شود.
این بازیگر درخصوص تجربه ایفای این نقش اظهارداشت:من برای شکل گیری این نقش بسیار ساده شروع کردم،نویسنده این اثر متن را با زبان بسیار ویژه ای نوشته و کلماتی که از آن ترجمه شده، تا حدودی از محاوره امروز و روزمره ما خارج است،به نوعی جمله ها بسیار عجیب و غریب هستند.
وی افزود:بسیاری از ابعاد این شخصیت را در قالب نکات مختلف از کارگردان شنیدم،طبق آنچه که در خودم داشتم و تحکیم متن در نقاطی خاص،این نقش به تدریج شکل گرفت.
رحیمی ادامه داد:از یک نقطه از تمرین با کارگردان تصمیم گرفتیم تا مقداری این شخصیت را شیرین و جذاب کنیم تا با منتقد دیگر متفاوت باشد.به همین خاطر شیرینی ها و کج فهمی هایش را بزرگتر کردیم تا به این نقش رسیدیم که در واقع باید گفت،خواست کارگردان است و اگر فرد دیگری بود شاید شخصیت دیگری را بگونه ای متفاوت خلق می کرد.
وی در رابطه با مونولوگ ها و دیالوگ هایی که برخی اوقات آن ها را از سوی این شخصیت بسیار ثقیل و سنگین می شنویم،بیان کرد:این شخصیت نمایش را نقد می کند و گاه تحلیل هایی از او می شنویم که به نوعی داده های ذهنی اش است و نمی توان آن ها به نمایش نسبت دهد و تنها مثل خطابه ای بیانشان می کند،زیرا جایگاه منتقد بودن به نسبت نقدی که می خواهد ارائه کند، برایش مهم تر است.
این بازیگر اظهار کرد:ما وقتی حرف زدن این کاراکتر را می بینیم؛با منقطع صحبت کردن او مواجه می شویم،مثلا در جایی از نویسنده هایی صحبت می کند و اثر را با آثار آن ها که مورد علاقه اش هستند تطبیق می دهد که دلیل منطقی برای این کار وجود ندارد،او در واقع از یک موضوع نمایش به یک انتقاد فلسفی می رسد تا جایی که ما به آشفتگی های ذهنی او از جایی که می گوید “خدا کجاست” هرچه بیشتر پی می بریم اما این جمله از نمایش حذف شده است.
وی افزود:این نوع نگارش به زمانی که نویسنده آن را نگاشته برمی گردد،یعنی پس از جنگ جهانی و دوره ظهور ابزورد که این مسئله بسیار مهم است،به نظرم این متن ممکن است یک نقد جدی به “ابزورد” بوده باشد.
رحیمی با اشاره به این ویژگی های خاص این نمایشنامه کمتر در ادبیات نمایش دنیا تجربه و دیده درخصوص تفاوت های این نقش و نقش های پیشین در تئاتر گفت:اولین تفاوت این نمایش با سایر نقش هایی که در فضای رسمی تئاتر تجربه کردم،این است که این اثر تنها نمایشی است که در قالب اجرای عمومی در آن یک نقش به طور کامل محوری را ایفا می کنم،این مسئله برای من کار سختی است که از اول تا آخر یک اثر،عنصر اصلی باشم و اگر اشتباهی مرتکب شوم به طور قطع ضربه کلی به نمایش می زند.
وی ادامه داد:جدا از این من هیچ وقت تفاوت های یک فضا را در یک نقش تا این حد جدی تجربه نکرده بودم و به نوعی برای رسیدن به این نقش با آن دست و پنجه نرم کردم،جدا از این حضور در یک نقش کمدی برایم هیچ گاه مفهوم نداشت؛زیرا بر خلاف این که در زندگی شخصی شوخ هستم،اما فکر می کردم هیچ وقت نمی توانم کاری کنم که یک لبخند بر لبان تماشاچیان بنشیند.

رحیمی درخصوص فضای کار تئاتر امروز با توجه به این که ۱۱ سال سابقه کار در این عرصه را دارد بیان داشت:من چند سال از فضای رسمی تئاتر و اجراهای عمومی دور بودم اما همه هنرمندان به واقع در شرایط حاضر درگیرند، به نظرم هر روز اسف ناک تر می شود.
وی افزود:ما در دی ماه ۹۰ قرار بود اثری را در جشنواره اجرا کنیم؛اما متاسفانه رد شد و دلیل آن مشخص نیست.پس از جشنواره نیز برای اجرای عمومی آن هیچ جوابی به ما نداده اند.به نظرم آن روز نزدیک است تا ما زیر تابوت تئاتر را بگیریم و خودمان آن را به خاک بسپاریم.
رحیمی تاکید کرد:متاسفانه امروز تئاتر به معنای جدی نداریم و دیگر مگر به قیمت توهین شنیدن و بی پولی و گرسنگی هنرمندان اتفاق نخواهد افتاد.اما یقین دارم که ما به خاطر اجرای یک تئاتر به هیچ عنوان شرافتمان را از دست نمی دهیم.
وی گفت:متاسفانه فعالیت ارگانهای موازی که درحال تولید تئاتر هستند و نیتشان را خیر عنوان می کنند،نتایج مطلوبی نخواهد داشت و باتوجه به آنچه می بینم و شرایطی که در تئاتر داریم و باور کردنی نیست که نیت پاکی نسبت به آن باشد.زیرا توهین آمیز رفتارکردن به هیچ عنوان قابل قبول نیست و گاه مثل یک شوخی می ماند.
این هنرمند خاطرنشان کرد:به نظر می رسد در شرایط فعلی،سیستم مدیریتی تئاتر مخالف اجرای یک تئاتر خوب است و این مسئله ای است که هر روز بیشتر مشهود می شود.
شایان ذکر است؛میلاد رحیمی تاکنون در نمایش هایی چون “هشتمین خوان”،”رقصی چنین” ،”ملاقات بانوی سالخورده”، “گفتگوهای پس از یک خاکسپاری”،”مجلس شبیه در ذکر مصائب استاد نوید ماکان و همسرش مهندس رخشید فرزین”،”بازگشت به خوان نخست” چند نمایش دانشجویی و چند نمایش غیر رسمی ایفای نقش کرده است.
گفتنی است؛”بازرس هاند واقعی” به کارگردانی بورژین عبدالرزاقی هر روز ساعت ۲۰ و سی دقیقه در سالن گوشه فرهنگسرای نیاوران به صحنه می رود./ه