میثم یوسفی: ˝الماس و شهر تارا˝ بر اساس شخصیت عرفانی عطار شکل گرفت

به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی تماشاخانه سنگلج؛ در ابتدای این نشست رسانه‌ای میثم یوسفی دربارهٔ چگونگی شکل‌گیری نمایش “الماس و شهر تارا” که پیش‌تر در جشنواره تئاتر آیینی سنتی اجرا شد، توضیح داد: نمایشنامه این کار براساس شخصیت عطار و در هفت پرده شکل گرفته است، من از ابتدای این کار دنبال نمایشنامه‌ای بودم که بتوانم آن را با شیوه‌های نمایش ایرانی اجرا کنم و به همین دلیل آن را به حسین تفنگدار نویسنده این کار پیشنهاد دادم و از اینجا بود که طرح اولیه کار شکل گرفت.

حسین تفنگدار، نویسنده نمایشنامه “الماس و شهر تارا” دربارهٔ این کار گفت: این کار را با نگاهی به آثار عطار نوشتیم، البته داستان ما کاملا متفاوت است و فقط نگاهی به آثار عطار داشته‌ایم.

او افزود: اصولا نمایشنامه‌های ایرانی در گذشته براساس بداهه‌گویی شکل گرفته اما ما در این کار سعی کردیم ضمن توجه به خود متن در قسمت‌هایی امکان بداهه‌گویی را برای بازیگران فراهم کنیم. این نمایش با وجود آنکه یک نمایش سیاه‌بازی به حساب می‌آید اما تفاوت‌هایی با نمایش‌های کلاسیک سیاه‌بازی دارد چرا که در “الماس و شهر تارا” سیاه دانای کل نیست و نمی‌تواند قصه را پیش ببرد. در اینجا تارا که یک افسانه است، پیش‌برنده قصه است. سیاه در هفت صحنه این کار، مراحل مختلفی را طی می‌کند و دچار دگرگونی می‌شود.

این نویسنده ادامه داد: در واقع می‌توان گفت ۸۰ درصد این کار و آنچه در صحنه دیده می‌شود، براساس خود متن پیش می‌رود اما بخش‌هایی که بار کمدی بیشتری دارد با بداهه‌گویی خود بازیگران ایجاد شده است. “الماس و شهر تارا” بسیار به متن متکی است اما دست بازیگران هم برای بداهه‌گویی باز گذاشته است.

میثم یوسفی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به برخی تغییرات این نمایش نسبت به اجرای جشنواره تئاتر آیینی سنتی گفت: اجرای ما در جشنواره آیینی سنتی در سالن قشقایی تئاتر شهر بود و شرایط اجرای سنگلج با اجرای جشنواره متفاوت است، به همین دلیل، تغییراتی را در جزئیات اجرا ایجاد کردیم. البته شرایط صحنه و اجرای این کار در سالنی مثل قشقایی مناسب‌تر بود چرا که نفس تماشاگر بسیار به صحنه نزدیک بود، اما اینجا تا حدودی فاصله بین صحنه و تماشاگر وجود دارد.

یوسفی در ادامه با اشاره به برخی از مشکلات اجرای تئاتر آیینی سنتی تصریح کرد: اولین مشکل ما در این کار همزمانی دو اجرا در تماشاخانه سنگلج است که این خود باعث بوجود آمدن برخی از نگرانی‌ها و ایجاد استرس برای هر دو گروه شود که به هر حال بخاطر کمبود سالن‌هایی که تئاتر آیینی سنتی می‌تواند در آن‌ها اجرا شود این اتفاق افتاده است.

او افزود: چالش مهم دیگر حمایت نشدن گروه‌های تئاتر آیینی سنتی است، ما هنوز در این کار تکلیف مالی و کمک‌هزینه‌هایمان مشخص نشده است. واقعا اگر از قبل وضعیت کمک هزینه یک گروه مشخص شود خیلی راحت‌تر می‌تواند هزینه‌هایش مشخص کند. از طرفی هم شورای حمایت هیچ حمایت خاصی از این کارها نمی‌کند و تنها کارهای آیینی سنتی با شورای نظارت و سانسور برخورد می‌کند.

حسین تفنگدار با انتقاد از شرایط اجرای تئاتر آیینی سنتی گفت: بزرگترین نمایشنامه‌نویس ما بهرام بیضایی کسی است که تحقیقات زیادی را در نمایش ایرانی انجام داده و اساسا فکرش نمایش ایرانی است. وقتی ما بهرام بیضایی را این‌قدر در جایگاه بالا می‌بینیم پس حداقل بیاییم ببینیم که او چه مسیری را رفته است و این حالت مبهوت بودن و غرب‌زدگی را کنار بگذاریم. متأسفانه ما در حال از دست دادن الگوهای نمایش‌هایمان هستیم.

او تصریح کرد: هنرمندان موظف به تحقیق و مطالعه هستند، چرا که در این صورت است که تئاتر آیینی سنتی می‌تواند به درستی شکل بگیرد اما در واقع ریشه تمام این مشکلات این است که تئاتر ایران حرفه‌ای نیست.

گفتنی است، نمایش “الماس و شهر تارا” به کارگردانی میثم یوسفی ساعت ۱۸/۳۰ هر روز به جز شنبه‌ها، در تماشاخانه سنگلج اجرا می‌شود.

انتهای پیام/۳۲/