نقاب چهره میلیاردرها افتاد

مانند این تصاویر هر چند وقت یک بار پخش شده است و دیگر کسی نیست با افاده‌های برخی بازیکنان فوتبال بیگانه باشد.

چند روز پیش اخباری مبنی بر مصاحبه نکردن بازیکنان تیم ملی روی خروجی برخی سایت‌های خبری قرار گرفت، اما وقتی عملکرد تعدادی از همین بازیکنان در دربی ۷۵ دیده شد کسی نتوانست بین آن رفتار و این عملکرد ضعیف رابطه معقولی پیدا کند.

معمولا مصاحبه نکردن‌ها به دلیل ممانعت از حاشیه سازی و برقراری تمرکز بالا در زمان مسابقه است و در صورتی که اگر چنین استنباطی برای قطع ارتباط بازیکنان با رسانه‌ها و مردم از سوی بازیکنان درست باشد، نمایش آنها در میدان مسابقه کاملا در تضاد با این مفهوم است.

به عبارت دیگر عملکرد ضعیف بازیکنان خلاف این موضوع را ثابت می‌کند و مردم با این نوع برخوردها جری‌تر شده و با مطرح کردن بحث دریافت دستمزدهای کلان، اعتراض خود را به رفتار و عملکرد بازیکنان نشان می‌دهند. در حقیقت بین دستمزدهای میلیاردی و عملکرد بازیکنان در یک بازی منطق درستی حاکم نیست.

دربی ۷۵ با بحث‌های داغی که هم در این ارتباط و هم در ارتباط با تاریخچه بازی‌های دو تیم وجود داشته، انتظارات را از تماشای یک بازی خوب بالا برد، اما در عمل چنین وضعیتی وجود خارجی پیدا نکرد.

اگر تاریخچه بازی‌های پرسپولیس و استقلال را در نظر نگیریم، کمترین انتظار مردم از بازیکنان میلیاردی دو تیم ارائه بازی خوب با کیفیت بالا و البته در حد بازیکنان میلیاردی فوتبال بوده که چنین نشد.

این برای چندمین بار است که نقاب از چهره میلیاردرهای فوتبال ایران کنار می‌رود، اما سال‌هاست که در روی یک پاشنه می‌چرخد و این دور تسلسل در فوتبال ادامه پیدا می‌کند.

این بازی بار دیگر واقعیت‌هایی را در ورزش ایران آشکار کرد که همانا وجود تبعیض بین فوتبالیست‌ها با ورزشکاران سایر رشته‌های ورزشی است؛ ورزشکارانی که برابر دوربین‌های تلویزیونی و در گفت و گو با رسانه‌های متعدد ناز و افاده ندارند، پول میلیاردی نمی‌گیرند اما در میدان عمل تا سر حد امکان تلاش می‌کنند.

همان ورزشکارانی که مردم حتی با وجود باخت دوستشان دارند، چون با ایمان و احترام به خواست مردم پا در عرصه ‌کارزار می‌گذارند.

افشین رضاپور – گروه ورزش