نیمکت‌های شلوغ کلاس

این‌که می‌گویند صمیمیت هیچ‌کجا مثل صمیمیتی که میان بچه‌های رادیوست، یافت نمی‌شود، راست می‌گویند. برای بار نخست هم که آنها را دیده‌ باشی، احساس می‌کنی سال‌هاست آنها را می‌شناسی‌.

دقیقه‌ای نگذشته یخ‌ات آب می‌شود و به جمع می‌پیوندی. برنامه «کلاس جوونی» که چند سال است از رادیو شنیده می‌شود مانند دیگر برنامه‌های رادیو جوان توسط دو گروه اداره می‌شود. برنامه‌های این هفته به سردبیری وحید نیکوقدم و تهیه‌کنندگی طیبه شیخ‌زاده است.

سقف استودیو پر از تورهای رنگی و چراغ‌های ریز چشمک‌زن است که خاموش‌اند. چند دقیقه که از برنامه می‌گذرد، نیکوقدم چراغ‌ها را روشن می‌کند و شیخ‌زاده ترانه‌ای از بهرام حصیری می‌گذارد.

حمیده قادری که هماهنگی برنامه و آیتم‌سازی آن را به‌عهده دارد، برایمان خوراکی می‌آورد و کلی با گویندگی نسیم رفیعی خوش می‌گذرد. کلاس واقعا کلاس جوونی است.

از ساعت ۱۷ تا ۱۸ و ۳۰ دقیقه در کلاس جوونی هستید. اینجا کسی با دیگری فرقی ندارد، اینجا همه کنار هم می‌نشینند، نه شاگرد تنبل دارد و نه شاگرد زرنگ. اینجا یک کلاس است، اما نه یک کلاس معمولی.

کلاس، کلاس جوونی است؛ برنامه‌ای اجتماعی که کنار طنز شیرینش به موضوعات روز و اخبار آن نیز می‌پردازد، کمی شاگردهای بی‌حوصله را گرم می‌کند تا بتوانند سر کلاس بنشینند و بعد کلاس‌ها را معرفی می‌کند. کلاس فلسفه، انشاء روزنامه‌نگاری، مشاوره، تست و نکته، ارتباطات و…

وحید نیکوقدم که دو سال و نیم است به این کلاس آمده، می‌گوید: با این‌که طرح کلاس، طرح من نبوده است، اما حس خاصی به آن دارم. برای تغییر و تحول در این برنامه نیز تا حدودی موفق بوده‌ایم، اما هیچ وقت برنامه‌ای بی‌نقص نیست. خدا را شکر که شنوندگان دوستمان دارند. با این‌که اصولا عده‌ای از کلاس فراری هستند، اما بخش‌های برنامه دقیقا آن قسمت‌هایی است که فراریان از درس و کلاس هم دوستش دارند. کلاس و برنامه‌هایش شکل نوستالژیکی دارد.

نوبت کلاس تست و نکته است. این کلاس در بخش نکته، موضوع روز را مطرح کرده و در تست این مساله به گونه‌ای طنز در چهار گزینه می‌آید. خبر روز هم روزنامه‌دیواری است.

در زنگ تفریح هم فریبا آیینی گزارشی را که آماده کرده است، پخش می‌کند. همه بخش‌‌های میان‌برنامه که در طول آن ساعت پخش می‌شوند، پیش از این در استودیوی دیگری آماده شده است.

نیکوقدم ادامه می‌دهد: پیش از این در برنامه‌های صبح رادیو جوان بودم، اما این ساعت برنامه ساعت خیلی خوبی است. در این برنامه همیشه سعی کرده‌ایم به‌روز باشیم و خبرهای روز را پوشش بدهیم. برخی خبرها نیز در حاشیه اتفاق می‌افتد که گاهی حاشیه‌ها را هم برطرف می‌کنیم، اما بخشی از وظیفه ما آموزشی است. از چند طریق که پیام کوتاه، تماس و سایت از جمله آنهاست نیز می‌توانیم بازخوردهای برنامه‌مان را ببینیم. گاهی بدجنسی‌هایی هم می‌کنیم و جای برنامه‌ها را تغییر می‌دهیم تا همه برنامه‌ها شنیده شود.

نویسندگان برنامه وحید نیکوقدم، نسیم صباغان، سمیرا راهی و اکرم زمانی هستند. پیمان قریب‌پناه کنار نسیم رفیعی، گوینده برنامه است. نسیم رفیعی می‌گوید کلاس جوونی را خیلی دوست دارد و خیلی چیزها از آن یاد می‌گیرد.

او که دو ماه است در این برنامه گویندگی می‌کند، برنامه را پربار می‌داند و از میان برنامه‌هایی که اجرا می‌کند، این کلاس را انتخاب کرده است، بخصوص کلاس انشاء را که نسیم صباغان می‌نویسد و نسیم رفیعی با صدای کودکانه‌اش اجرا می‌کند. ارتباطات برنامه، فرزاد محمدی‌راد و مژگان اسدنیا هستند و بازیگر بخش‌‌ها منصور اسکندری ا‌ست.

طیبه شیخ‌زاده نیز یک‌ سال پیش از نیکوقدم، شاگرد این کلاس بوده و خود را در جریان کلاس حس می‌کند و می‌گوید: گاهی زنگ تفریح برنامه‌ام و گاهی معلم فوق‌برنامه‌ها. این مهم است که هیچ‌گاه حس نکرده‌ام ناظم یا نماینده کلاس بوده‌ام.

شیخ‌زاده که سابقه طولانی تهیه‌کنندگی دارد، بحق متعلق به رادیو جوان است. روحیه شاد و صمیمیت خاص با افرادش، همچنین انرژی فراوانش، بقیه را نیز به تقلا و کار وامی‌دارد. شیخ‌زاده که صبح‌ها هم برنامه «جوونی دربست» را تهیه می‌کند، کار کردن برای جوانان را لذتبخش می‌داند. او با ریتم و فرم خاصی که به برنامه می‌دهد، می‌خواهد مخاطبان جوانش را به کلاس بکشاند؛ کلاس‌هایی که سرگرم‌کننده، تفریحی، آموزنده و اطلاع‌دهنده هستند.

او می‌گوید: این رادیو همیشه سعی می‌کند متفاوت از دیگر رادیوها عمل کند، آن هم به‌خاطر مخاطب خاصی است که دارد. این برنامه مخاطب‌محور است و همیشه ترتیبی می‌دهیم که مخاطب خود را در کلاس حفظ کنیم و در مسائل شرکتش دهیم.

این تهیه‌کننده ادامه می‌دهد: برای تک‌تک ترانه‌هایی که می‌شنوید و من یک دقیقه‌اش کرده‌ام، وقت گذاشته‌ام. مخاطب جوان خیلی گریزپاست. باید نگهش داریم. این ترفندهایی است که مخاطب را نگه می‌دارد و ما نیز این برنامه را چنین نقاشی می‌کنیم.

برنامه را به گروه بعد می‌سپارند. از در ساختمان بیرون می‌آییم. با بگو و بخند قرار می‌شود باز هم همدیگر را ببینیم یا در کلاس جوونی یا در همین مینی‌بوس به وقت جوونی دربست.(جام جم – ضمیمه قاب کوچک)

نگار حسینخانی