همسر شما هم بیمارگونه شکاک است؟

مدتی است که این واژه بسیار به گوش‌مان می‌خورد و با اشخاصی برخورد می‌کنیم که بیش از حد بدبین می باشند و حتی گاهی خودمان آنچنان بدگمان و منفی‌نگر می‌شویم که هیچ‌چیز نمی‌تواند آن را عوض کند! این بدگمانی در ارتباط با همسر بسیار مشکل‌ساز می‌شود به طوری که درصد بالایی از جدایی‌ها معلول این بیماری می باشند.پارانوئید نوعی اختلال شخصیت است که طی آن فرد دچار بدبینی شده و به هر چه در اطراف او می‌گذرد، شک دارد.واژه «شخصیت» به طور کلی رفتار فرد را که قابل ملاحظه است، توصیف می‌کند، به طور مثال می‌گوییم فلانی خوش قلب است، صمیمی است، جاه‌طلب است و… . در اصل، تجارب داخل ذهن اشخاص به صورت شخصیت آنها بروز می‌کند. با این حال، گاهی اوقات اشخاص به اختلال شخصیت دچار می‌شوند که این اختلال شخصیت ممکن است اختلال‌های مزمن روانی باشد و اشخاص مبتلا، رفتارهایی از خود نشان دهند که حضور آنها را در اجتماع سخت و دشوار می‌کند و در بعضی موارد سبب ناخشنودی فرد و مختل شدن زندگی او می‌شود. پارانوئید، یکی از انواع اختلال‌های شخصیتی است که برای بیمار و اطرافیانش دردسرهای فراوان به بار می‌آورد.

علائم این بیماری
یکی از مشخصات بیماران مبتلا به این اختلال، شکاک بودن و بی‌اعتمادی دائم به همه اشخاص است. البته، آنها احساس بدگمانی را نمی‌پذیرند؛ بلکه دیگران را مسئول بدگمانی خود می‌دانند. این اشخاص معمولا متخاصم، تحریک‌پذیر و خشمگین می باشند. آنها متعصبند و به همسر خود سوءظن دارند (سوء ظن بیمارگونه). شخصیت‌های پارانوئید اهل دعوا و مرافعه می باشند و دائم دیگران را متخلف معرفی می‌کنند. آمار موجود حاکی از آن است که از هر هزار نفر، بین ۵ تا ۲۵ نفر دچار «پارانوئید» می باشند و این اختلال در مردان شایع‌تر است.البته، برای تشخیص پارانوئید یا بدگمانی، یک معیار بین‌المللی وجود دارد که طبق این معیار هر کس بی‌اعتمادی و شکاکیت نافذ و فراگیر نسبت به دیگران داشته باشد، به طوری که انگیزه‌های اشخاص را شرارت‌آمیز بداند و این حالت در او از بزرگسالی آغاز شده باشد و در زمینه‌های مختلف به چشم بخورد، دچار پارانوئید یا شخصیت بدگمان است. به علاوه ۷ علامت وجود دارد که هر کس ۴ مورد آن را در خود بیابد، مبتلا به پارانوئید است.

علائم زیر می‌توانند پارانوئید را در بیمار تایید کنند:
۱٫ بیمار بدون سبب کافی گمان می‌کند او را استثمار کرده‌اند و به او ضرر می‌رسانند یا سرش کلاه می‌گذارند.
۲٫ بدون سبب کافی، وفاداری یا قابل اعتماد بودن دوستان و اطرافیان خود را زیر سؤال می‌برد، به صورتی که این شک دائم ذهن او را مشغول می‌کند.
۳٫ به هیچ کس اطمینان ندارد و می‌ترسد از اطلاعاتی که او به آنها داده، علیه خودش استفاده کنند.
۴٫ در بین اظهارنظرهای اطرافیان که بی‌غرض و بدون خطر است و حتی اتفاق‌های مثبت و خوب، مفاهیم تهدیدکننده یا تحقیرکننده پیدا می‌کند.
۵٫ همیشه از همه چیز و همه کس دلخور و ناخشنود است و اگر کسی به او توهین یا بی‌احترامی کرده باشد، هرگز او را نمی‌بخشد و فراموش نمی‌کند.
۶٫ با کوچک‌ترین اتفاق و صحبتی، احساس می‌کند به شخصیت و اعتبارش لطمه وارد شده و بلافاصله واکنشی خصمانه و خشمگینانه نشان می‌دهد یا به مقابله می‌پردازد (در حالی که دیگران چنین برداشتی ندارند).
۷٫ مکررا و بدون هیچ سببی به وفاداری همسرش شک می‌کند.
عده‌ای دچار اختلال شخصیت بدگمان نبوده و به پارانوئید مبتلا نیستند، اما دائما به همه چیز بد بینند و به قول معروف، نیمه خالی لیوان را می‌بینند. این اشخاص نیز از کودکی در خانواده آموخته‌اند بدبین باشند و نسبت به همه چیز دیدگاهی منفی داشته باشند. این اشخاص تنها افکار بدبینانه دارند و در زندگی همیشه با مشکلات مختلف روبه‌رو می‌شوند، به همین سبب خلقی افسرده پیدا می‌کنند.این اشخاص چاره‌ای ندارند جز اینکه دیدگاه خود را تغییر دهند و با آموختن مهارت‌های خوب زندگی، رویه خود را تغییر دهند زیرا در نهایت فقط خودشان می باشند که ضرر می‌کنند.