ووشو و نسل‌های طلایی

ویتنام، ماکائو و چند کشور دیگر در جنوب شرق آسیا تلاش‌های زیادی را در این چند ساله به خرج دادند تا بین ایران و چین شکاف ایجاد کنند، اما نه‌تنها این اتفاق رخ نداده است بلکه این فاصله هر ساله کمتر هم شده است.

روس‌ها و برخی کشورهای دیگر اروپایی هم نتوانسته‌اند با وجود تک‌ستاره‌هایی که دارند بخصوص در بخش ساندا سد راه ایران شوند.

این که ایران بزرگ‌ترین تهدیدکننده عنوان قهرمانی تیم چین است، موضوعی است که همه ووشوکاران جهان به آن اعتراف دارند.

رامین موحدنیا، سرمربی تیم ساندای جوانان ایران که با این تیم در مسابقه‌های جهانی ماکائو به مقام نایب‌قهرمانی دست یافته بود در این باره می‌‌گوید: «این دوره از مسابقه‌ها از چند جهت قابل توجه بوده است. با توجه به این که زمزمه‌های زیادی مبنی بر المپیکی شدن این رشته وجود دارد ناظران کمیته بین‌المللی المپیک هم بر این دوره از رقابت‌ها نظارت داشتند که این حساسیت کار را دوچندان کرده بود و در کل خبر خوبی برای ووشو است، چراکه نشان می‌‌دهد گام‌های اساسی برای المپیکی شدن برداشته شده است. برای همین همه کشورها با تمام قوا در مسابقه‌های امسال شرکت کرده بودند.

از سوی دیگر، حضور ۴۰ کشور در این رقابت‌ها بیانگر این است که از لحاظ کمی نیز رقابت‌های یاد شده در شرایط خوبی برگزار شده است. من خودم در دوره قبل مربی تیم ملی بودم ولی این دوره از مسابقه‌های جهانی واقعا در شرایط خیلی بهتری برگزار شد و کار خیلی سخت‌تر بود.»

چین دست‌یافتنی است

همواره این پرسش مطرح بوده که آیا ووشو ایران می‌‌تواند روزی تاج و تخت چین را بر هم بریزد؟ سرمربی تیم جوانان ایران در مواجهه با این پرسش می‌گوید: «رییس فدراسیون ووشو هم در این باره حرف‌های جالبی داشته است. ووشو مثل تکواندو نیست که بتوان با کره جنوبی راحت‌تر رقابت کرد.

ما دو بخش ساندا و تالو را داریم که هر دو بخش هم شامل بانوان می‌‌شود که در واقع باید در چهار بخش با چین رقابت کرد و در مجموع این چهار بخش عنوان قهرمانی را از این تیم گرفت که کار آسانی نیست. ولی نشدنی هم نیست. چین به نظرم دست‌یافتنی است ولی به زمان نیاز داریم تا بتوانیم این تیم را کنار بزنیم.

باید در تالو سرمایه‌گذاری بیشتری کرد. در ساندا تقریبا مشخص است که در کجای کار قرار داریم ولی تالو شرایط دشواری دارد و به زمان زیادی احتیاج داریم تا بتوانیم در این بخش هم از پس چینی‌ها بر بیاییم.»

این مربی با اشاره به ضعف‌های کنونی ووشو ایران توضیح می‌‌دهد: «تاکنون چند آکادمی ووشو در ایران احداث کرده‌ایم و بخش فنی را در ساندا توسعه داده‌ایم، اما در تالو کار زیربنایی نیازمند است.

ما احتیاج داریم تا مربیان چینی بیشتری را به خدمت بگیریم و در سطح شهرستان‌ها از آنها بهره بگیریم. فعلا این مربیان به صورت مقطعی می‌‌آیند و هنگام برگزاری مسابقه‌ها به صورت مقطعی در اردوها حضور پیدا می‌‌کنند. ضمن این که همین چند روز پیش یکی از مربیان چینی را دیدم که در یک کلاس آموزشی شرکت کرده بود و برای مربیان داخلی تدریس می‌‌کرد.

نسل کنونی و آینده

بی‌شک نسلی که اکنون ووشو ایران در خود می‌‌بیند یکی از طلایی‌ترین نسل‌های ووشو ایران است، اما این پرسش وجود دارد که این نسل دارای جانشین است؟ موحدنیا در این باره توضیح می‌دهد: «ما در بازی‌های آسیایی گوانگجو سیفی و قلی‌پور را داشتیم که قهرمان شدند ولی اینها بازیکنان جوانی هستند و سن بالایی ندارند.

در واقع نسل کنونی ووشو بزرگسالان ایران هم از شرایط سنی خیلی خوبی برخوردار است و این باعث می‌‌شود تا برای آینده خوب برنامه‌ریزی کرد. در همین تیم جوانان هم بازیکنی مثل علی بختیاری را داشتیم که دو سال پیش در سنگاپور حضور داشت و توانسته بود شایستگی‌هایش را به نمایش بگذارد.

خوشبختانه در تیم جوانان ایران نفرات شایسته‌ای حضور دارند که می‌‌توان برای آینده روی آنها بخوبی حساب باز کرد. این تیم که در مسابقات اخیر ماکائو قهرمان شده از پتانسیل بالایی برخوردار است و این خود بیانگر کارهای خوبی است که در بخش پایه ووشو بخصوص در ساندا صورت گرفته است.

علی رضایی – جام‌جم