یک سئوال از سایت های همسریابی؛ چند می گیری همسر پیدا کنی؟

خبرگزاری آریا-  ازدواج های سنتی کجا و ازدواج های مجازی کجا؟ سایت های همسر یابی قرار است به چه قیمتی جای خانواده ها را بگیرند و زندگی های مشترک اما متزلزل ایجاد کنند ؟
به گزارش خبرنگار حوادث آریا، مدت هاست می شنویم که سایت های همسر یابی در اینترنت فعالیت می کنند و به موازات آن نیز به کرّات از مسئولین وزارت ارشاد شنیده ایم که هیچ کدام از این سایت ها مجوزهای لازم را ندارند؛ حال چگونه است که  این سایت ها قارچ گونه در فضای مجازی رشد کرده و به هرکدام که سر می زنیم پر است از کاربرانی که در آن ثبت نام کرده اند؟
با جستجویی کوچک در سایت های مرورگر به هزاران سایت بر می خوریم که هرکدام با رسمی دانستن خود در صدد یافتن همسر برای جوانان جامعه هستند و همه آنها ادعا دارند که “اولین”، “بهترین”، “مورد اعتماد ترین” و کلی ” ترین” های دیگر هستند؛ سایت های همسریابی البته با این عنوان آغاز به کار می کنند اما در  نهایت تنها به صیغه و دوست کردن دو نفر می انجامد.
گفته می شود مهم ترین ویژگی فضای مجازی، ناشناخته ماندن فرد میان صفر و یک های معادلات کامپیوتری و اینترنتی است، این ویژگی در مورد سایت های همسریابی به نحوی پر رنگ تر خودنمایی می کند، وقتی دختر و پسری به تکمیل  اطلاعات خود را می پردازد، چه کسی صحت این نوشته ها را  تایید می کند؟ اینکه نوشته می شود این سایت از سوی وزارت ارشاد رسمیت  دارد یا زیر نظر پلیس سایت است، آیا مشروعیتی به فعالیت ها و دورغ پردازی های این وبگاه ها داده می شود؟
مسلما افراد ثبت نام شده در این سایت ها به هیچ کس مدیون نیستند که تمام حقیقت وجودی و زندگی خود را در معرض دید بگذارند، آن هم به قصد ازدواجی موقت، صیغه و یا حتی پیدا کردن دوست دختر یا پسری که برای گذران وقت، می خواهند.
سایت هایی با عنوان همسریابی و دوست یابی اگر تنها را ه به منجلاب کشیدن جوانان ما نباشند قطعا یکی از مهم ترین راه هان آن هست؛ یک سایت اینترنتی که در ابتدا نه حضور دو نفر به شکل فیزیکی دیده می شود و نه حتی والدین فرد ثبت نام شده از آن اطلاعی ندارد، چه چیز جوان امروز ما را ملزم می کند که واقعیت های خود را بیان کند و به فریب دختر و پسر پنهان شده در پشت خط فضای سایبر نپردازد؟
 
نکاتی چند در مورد ساختار سایت های همسریابی و دوست یابی
گفتنی است سایت های همسریابی تمام موارد و موازینی که باید در مورد یک سایت رعایت شود به شکل درون تهی دارند، به نحوی که وقتی برای بازدید لینک ها مراجعه می کنیم نه قوانینی در قسمت قوانین سایت وجود دارد و نه موازینی که افراد ثبت نام کننده را ملزم به رعایت کند.
اکثر این سایت ها با استفاده از آیات قرآن و سواستفاده از اعتقادات مذهبی و تغییر ناپذیر دینی مردم جامعه ما و اشاره به این نکته که این سایت اطلاعات شما را درذ نهایت امانت حفظ می کند به فریب و در نهایت اخاذی از افراد می پردازد.
این اخاذی و کلاهبرداری ها تا جایی پیش می رود که علی رغم اعلام های اولیه هر کدام از این سایت ها مبنی بر رایگان بودن ثبت نام در آن، وقتی پس از ثبت نام اولیه و دادن تمام مشخصات شخصی و ثبت آن در سیستم که کاملا توسط گردانندگان آن قابل بازیابی است، برای ارائه یکسری دیگر از خدمات خود تعرفه ها و قیمت هایی مشخص کرده اند که طی آن افراد با پرداختن حق عضویت می توانند به عنوان کاربر ویژه از سایر خدمات این سایت ها استفاده کنند.
حق عضویت یکی از سایت های همسریابی به شرح ذیل است:
عضویت یک ماه ۸۰۰۰ تومان
عضویت سه ماهه ۱۲۰۰۰ تومان
عضویت ۶ ماهه ۱۵۰۰۰
عضویت ۱۲ ماهه ۱۸۰۰۰
و نکته دیگر که جالب است، این است که هرکدام از کابران می توانند برای تبلیغ خود در سایت آگهی بزنند و در آن مشخصات خود را وارد کرده که البته حق عضویت آن جدا و به مبلغ ۳۰۰۰۰ تومان می باشد.
در این آگهی مانند اقلام تجاری فرد خود را معرفی کرده و این آگهی با عکس فرد متقاضی به معرض دید گذاشته می شود؛ حال باید پرسید آیا این کار به نحوی به فروش گذاشتن خود نیست؟
نکته قابل توجه دیگر این است که این مبالغ برای فردی حقیقی واریز می شود، با این  وصف سایت های همسریابی تنها راه درآمد عده ای شده، که از سادگی و بعضا فریبکاری برخی از اشخاص در جامعه سو استفاده می کنند.
این سایت و گرداننده آن که مدعی است از وزارت ارشاد مجوز رسمی دارد این مبالغ را چه می کند و آیا از این درآمد چیزی به وزارت ارشاد هم می رسد؟ با این وصف هرکس که بخواهد می تواند با راه اندازی سایتی قلابی هزاران و یا میلیون ها تومان پول به جیب بزند !!!
نکته دیگر در این سایت ها استفاده از لفظ” نظارت پلیس سایت” و سوءتعبیری است که در این خصوص برای افراد بازدید کننده ایجاد می شود، به گفته معاون اجتماعی سابق پلیس فتا این لفظ به هیچ وجه مربوط به پلیس کشوری و نظارت پلیس فضای مجازی نیست و بخش نظارتی سایت را شامل می شود، این در حالی است که این سایت ها  و گردانندگان آن ها با استفاده از این لفظ برای مردم سوء تفاهم و تعبیر ایجاد کرده و با خیالی راحت که این سایت تحت نظارت پلیس است به ثبت  نام در این سایت ها می پردازند، این هم از جمله مواردی است که اگر استفاده کننده از این سایت توجهی به آن نکند می تواند در دام کلاهبرداری و شیادی این سایت ها بیفتد.
سید محسن میربهرسی در گفتگو با خبرنگار آریا با اشاره به نکته ای جالب توجه، گفت: IP های اکثر این سایت ها در خارج از کشور هستند و از بیرون مرزها کنترل می شوند که در این صورت با پرداخت هر حق عضویت پول این مملکت از کشور خارج می شود.
یکی دیگر از نکات قابل توجه این سایت ها استفاده از دانشنامه و یا جامع ترین بانک اطلاعات دختران و پسران در این سایت ها است، بانک هایی که معلوم نیست چقدر دروغ و راست است و چه کسی صحت آن ها را تائید می کند می شود مبنایی برای مهم ترین تصمیم زندگی هر فرد، و این تا جایی است که در این سایت ها بخشی وجود دارد که ازدواج هایی که از آشنایی از این سایت صورت گرفته است ثبت می شود، تمام این اطلاعات را کیست که  بر آن صحه گذارد؟
اسفاده از عکس های تحریک کننده هم یکی دیگر از مواردی است که پای ثابت این سایت ها و باعث ترغیب افراد به ثبت نام و سپس تا پایان ماجرا رفتن، می شوند، همگان قبول دارند که تحریک و ترغیب افراد امری گذرا است این در حالی است که تشکیل زندگی مشترک و ازدواج مقطعی نیست و باید آنقدر محکم باشد که تحریکی گذرا شروع آن نباشد که در این صورت با تحریکی دیگر این زندگی از هم متلاشی می شود.  آب پاکی بر دستان سایت های همسریابی / هیچ کدام از سایت های همسریابی مجوز رسمی ندارند
همچنین این کارشناس حوزه امنیت فضای مجازی به طور قاطع اذعان کرد که هیچ کدام از سایت های همسریابی مجوز رسمی از وزارت ارشاد و ورزش و جوانان ندارد و در صورت تخطی و شکایت افراد از این سایت ها، گردانندگان آن ها با اقدام پلیسی مواجه خواهد شد.
مدیرفرهنگی- سیاسی مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری رشد و وجود سایت های همسریابی و دوست یابی را عامل ارتباطات نامشروع دانسته و آن را  بر خلاف عرف و شرع اعلام کرد و معتقد است که عده ای از افراد با سوء استفاده از این سایت ها باعث بروز مشکلات فرهنگی در افراد و جامعه شده اند.
معاون مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال وزارت ارشاد به طور صریح اعلام کرد: هیچ سایتی تحت عنوان همسریابی و دوست یابی دارای مجوز رسمی و قانونی وزارت ارشاد نیست و چون این سایت ها باید اخلاق و عفت عمومی را حفظ کرده، به همین علت به هیچ وجه وزارت ارشاد به سایت هایی با این عناوین اصلا مجوزی نداده است.
محمد صادق افراسیابی در خصوص این سایت ها به خبرنگار آریا گفت: صدور مجوز رسانه های برخط حوزه ازدواج و همسریابی منوط به ارائه معرفی نامه از سوی وزارت ورزش و جوانان است که تا کنون هیچ رسانه ی بر خطی موفق به اخذ معرفی نامه از آن وزارتخانه نشده است.
در هر صورت هرچقدر بگوئیم این سایت ها مجوز ندارند و فعالیتشان غیر قانونی است و با اهداف کلاهبرداری و شیادی فعالیت می کنند، نه از بازدید کنندگان آنها کم می شود و نه گوش مردم به این حرف ها بدهکار است.
به تمام این موارد اضافه کنید مشکلات فرهنگی و اقتصادی که این سایت ها با خود به دنبال دارند؛ سایت هایی با عنوان پایه زندگی های مشترک را سست کرده و روابط نامشروع را رواج می دهد، روابطی که در خارج از خانواده، در محیطی مجازی شکل بگیرد به طور حتم نمی تواند پایه محکمی داشته باشد، اینترنت با این وسعت و با این تعداد کاربر و ناشناخته بودن افراد نمی تواند محلی مناسب برای زندگی مشترکی باشد که پس از آن نیز قرار است فرزندانی متعهد تحویل جامعه دهد.
نظارت هر چه بیشتر فضای مجازی و فرهنگ سازی به معنای واقعی و در صورتی که به منصه ظهور درآید و عملی شود، می تواند گام بلندی برای حل این مشکل فرهنگی باشد، البته اگر این فرهنگ سازی در مقام تئوری و حرف نباشد؛ حال باید دید فاصله میان حرف تا عمل چقدر است و تا چه حد قرار است این فاصله کم شود … 

آزاده رضایی عادل/خبرنگار اجتماعی آریا               


خبرگزاری آریا

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.