چالش درماتورژی و کارگردانی

باشگاه خبرنگاران – نمایش “کلمه ، سکوت ،کلمه” که ترکیبی از سه نمایشنامه دیوید آیوز با دراماتورژی فرهاد آئیش و کارگردانی مائده طهماسبی به روی صحنه رفته یکی از معدود نمایش های خوب ابزورد است.
به نظر می رسد فرهاد آئیش به عنوان دراماتورژ به درستی توانسته بین موقعیت ابزورد سه نمایش نامه‌ی کوتاه آیوز پیوندی ایجاد کند و آن ها را به یکدیگر پیوند بزند.
چالشی که در سه درام این نمایش نامه نویس وجود دارد چنان مخاطب را به تفکر وا می دارد که گویی این چالش از ابتدا در همه‌ی آنها بدین شکل بوده است.
تکرار دیالوگ ها و اعمال شخصیت های هر سه اپیزود با نمایش نامه از شانه های بارز این چالش است.
آئیش در دراماتورژی نمایش “کلمه، سکوت، کلمه” کوشیده بین سه موقعیت نمایش این درام، هماهنگی و هارمونی لازم را ایجاد کند و از این طریق به تعریف مشخص روابط آدم ها و شخصیت ها در موقعیتی که نویسنده برایشان به وجود آورده می رسد.
مائده طهماسبی برای به وحد رساندن فرم و محتوا و نیز ایجاد تعامل بین سبک واحد در نشان دادن این سه اپیزود حاصل تحلیل درست از شرایطی که آدم های نمایشنامه در آن گرفتارند و همین طور حاصل دراماتورژی متن و اجرای این اثر است.
شاید که طهماسبی به عنوان کارگردان از این دراماتورژی بهره نمی برد، به راحتی نمی توانست در فضاسازی این موقعیت ابزورد نمایش و هماهنگی بین اپیزودها به توفیق کامل از اجرا دست پیدا کند.
نمایش “کلمه، سکوت، کلمه” از بازی های روان، پخته و یک دست هم بهره برده است.
هریک از بازیگران با تحلیل درستی که از شخصیتهای نمایش به دست آورده اند تمام توان خود را به کار گرفته اند تا هم آن ها را باور پذیر اجرا کنند و هم در بازی های خاص خود جذابیت هایی را به وجود آورند.
فرهاد آئیش ، فرشته صدرعرفایی، شبنم فرشادجو، رامین ناصر نصیر، مریم سعادت، سینا رازانی و سایر بازیگران همه تجربیات و توان خویش را به کار گرفتند تا بازی هایی متناسب با نقش خویش و در عین حال جذاب ارائه دهند./م