چامسکی تاریخ اختراع نامه الکترونیکی را زیر سوال برد

نوام چامسکی روانشناس شناختی و زبان شناس تصریح کرد که نامه الکترونیکی اولین بار توسط یک نابغه ۱۴ ساله اختراع شد.
به گزارش مهر، نوام چامسکی روانشناس شناختی و زبان شناس مشهور آمریکایی طی بیانیه ای که اخیر منتشر کرده نوشته است که “شیوا آیادوری” در سال ۱۹۷۸ در نیوجرسی به عنوان بخشی از یک پروژه تابستانی برای دیچیتالی کردن سیستم مکاتبات یک آزمایشگاه بیمارستانی نامه الکترونیکی را اختراع کرده بود.

اظهارات چامسکی به دنبال یک بحث داغ برسر مزایای ادعای ” آیادوری” مطرح شد که برای اولین بار طی مقاله ای در نشریه واشنگتن پست در ماه فوریه به عنوان نخستین مخترع نامه الکترونیک معرفی شده بود.

نوام چامسکی استاد بازنشسته زبان شناسی و فلسفه موسسه فناوری ماساچوستاست که در اوایل دهه ۱۹۸۰ ، وقتی ” آیادوری” دانشجوی این موسسه بود وی به عنوان استاد راهنمای وی فعالیت می کرد.

گفته می شود که استدلال چامسکی عمدتا زبان شناختی است، چرا که اصطلاح نامه الکترونیکی پیش از آن که “آیادوری” از آن استفاده کند، استفاده نمی شده است. در سال ۱۹۷۸، “آیادوری” اصطلاح نامه الکترونیکی را ابداع کرد تا تکنولوژی که برای ارسال مکاتبات الکترونیکی نامه های یک سیستم دورن سازمانی ایجاد کرده بود را نامگذاری کرده باشد.

آیادوری این فناوری را به دفتر حق امتیاز آمریکا ارائه کرد و آنها نیز در سال ۱۹۸۲ حق امتیاز این اصلاح را به وی اعطا کردند. سیستم مکاتبات درون سازمانی که “آیادوری” اختراع کرده بود دارای برخی از ویژگهایی بوده که سیستم نامه های الکترونیک امروزه از آن برخوردار است که در آن میان می توان به عباراتی مثل inbox،  cc، forward، reply،  address book و groups اشاره کرد.

اگرچه براساس اظهارات “آیان پیتر” از مورخان اینترنتی، اکثر تاریخهایی که درباره اینترنت گفته شده ، اختراع سیستم نامه الکترونیکی را به پیش از سال ۱۹۷۸ نسبت داده اند. نخستین سیستمهای نامه الکترونیک در کامپیوترهایی با چند کاربر قرار داشته است، پس از آن فرآیند ارسال الکترونیک یک پیام به یک نفر که دربرگیرنده استفاده از برنامه ای بوده که پیام را در فهرست فایلهای دریافت کننده قرار می داد که اغلب از این فهرست با عنوان “نامه” یاد می کردند. حتی برنامه ” صندوق نامه” در موسسه فناوری ماساچوست در سال ۱۹۶۵ از چنین قابلیتی برخوردار بود.

درحالی که رایانه ها در کامپیوتر همراه در شبکه سازمان پروژه های تحقیقاتی دفاع پیشرفته، در وزارت دفاع آمریکا درکنار هم قرار داده شد، کاربران به راهی برای ارسال پیام میان سیستم های رایانه ای مختلف نیاز داشتند. در آن زمان گروهی از مهندسان یک شکل آدرسی را در سال ۱۹۷۲ ابداع کردند که امکان ارسال پیام را به سیستمهای رایانه ای این شبکه میسر می کرد. این سیستم در سال ۱۹۷۴ توسط صدها کاربر در این سازمان مورد استفاده قرار گرفت.

این گروه از مهندسان خود را نخستین مخترعان نامه الکترونیک می دانند، ادعایی که خشم چامسکی را برانگیخته و از آن با عنوان خود اظهاری کودکانه این سازمان یاد کرده است. علی رغم این که اصطلاح نامه الکترونیک اولین بار توسط ” آیادوری” مورد استفاده قرار گرفت، اما تعداد معدودی از افرادی که در شبکه سازمان پروژه های تحقیقاتی دفاع پیشرفته کار می کردند درباره فناوری وی چیزی شنیده بودند.

چنین مناقشاتی بر سر خاستگاه های فناوری مسئله جدیدی نیست و به نظر می رسد حتی با توجه به مراحل تدریجی و تکاملی که به نظر می رسد بخش ذاتی نوآوری باشد این مسائل تعجب برانگیز هم نباشد.

اوایل سال جاری متیو اینمن خالق یک وب سایت طنز و الکس ناپ ستون نویس نشریه فوربز بحث داغی بر سر این موضوع داشتند که آیا نیکولا تسلا جریانهای متناوب را اختراع کرده است یا خیر.

لینک ثابت || اضافه شده توسط آرش کریم بیگی|| نسخه قابل چاپ || بازگشت به صفحه اصلی || آرش کریم بیگی