کافه سینما-اردوان شکوهی: “انتقام جویان” چند روزی هست که با اقتدار بر پرده سینماهای جهان رفته است. گرد هم آمدنِ چندین ابر قهرمان – مرد آهنی ، کاپیتان امریکا ، ثور و هالک- همگی در یک فیلم و نمایش آن بر روی پرده ای واحد ، به این اثر ابعادی حماسی بخشیده است.
در اینجا بدون آنکه داستان فیلم لو برود ، به پنج مولفه مهم و به یاد ماندنی می پردازم که “انتقام جویان” را بدل به یک فیلم ماجراجویانه عظیم کرده است:
یک : ابرقهرمانان چه می گویند و چگونه آنرا می گویند
در فیلم های قبلی وِدون – کارگردان این فیلم- شاهد دیالوگ های هوشمندانه و غیر متعارف بوده ایم ، اما این نگرانی وجود داشت که سبک و استایل او با آهنگ بناشده برای فیلمهایی از قبیل “انتقام جویان” سازگار نباشد. البته تمام این نگرانی در همان پنج دقیقه نخستین فیلم برطرف شد و شخصیت ها تحت نظارتِ چشم راهنمایانه کارگردان بهتر و برجسته تر جلوه کردند. وِدون و زاک پن – همکار فیلمنامه نویس- موفق شده اند لحظات محاوره ای را همانقدر جذاب و سرگرم کننده از آب در آورند که صحنه های اکشن را و این اصلا کار کوچکی نیست. طرفداران شخصیتهای کمیک با محصولی تحسین برانگیز روبرو شده اند که هیچ صحنه اکشن تحمیلی و زورکی در آن وجود ندارد. برخی از صحنه هایی که در آنها لوکی (تام هیدلستن) و تونی استارک (رابرت داونی جونیور) حضور دارند فوق العاده موثر از آب در آمده و البته بهترین صحنه فیلم جایی است که لوکی با شخصیتی متفاوت ظاهر می شود. فیلم را که ببینید ، متوجه می شوید.
دو : هالک شگفت انگیز
من از تماشای فیلم “هالک شگفت انگیز” و تصویری که ادوارد نورتون از دکتر بروس بَنِر – دانشمندی آرام و ملایم که تحت فشار و استرس تبدیل به یک موجود عظیم الجثه خشمگین می شد – ارائه داد ، لذت بردم. اما همینجا اذعان می کنم هالکِ فیلم “انتقامجویان” بهترین ورسیونی است که تا به حال از این غول سبز رنگ کمپانی ماروِل بر روی پرده بزرگ سینما دیده ام. مارک روفالو به عنوان جایگزین نورتون فوق العاده است و بیننده به راحتی فراموش می کند که او سومین هنرپیشه ای ست که در طول ۱۰ سال اخیر در نقش هالک ظاهر شده . ( بعد از اریک بانا و نورتون)
صحنه های مربوط به حضور او در کنار رابرت داونی و تمامی بازیگرانِ “انتقامجویان” از بهترین لحظات فیلم هستند. من هیچگاه طرفدار سینه چاک شخصیت هالک نبوده ام ، اما اگر بخواهم یک شخصیت را از بین “انتقامجویان” انتخاب کنم ، آن شخصیت ، هالک خواهد بود. صحنه محبوبم هم در این فیلم ، صحنه مربوط به هالک و لوکی است. این خیلی چیزها را می گوید.
سه : استحاله های قهرمان/خبیث
من از همان ابتدا تلاش کردم تا تمام راههای مختلفی که گروه خلاق “انتقامجویان” ، قهرمانان و خبیث های گوناگون را با هم ترکیب می کرد ، دنبال کنم . از نبردهای اجتناب ناپذیر بین آدمهای خوب با نیروی برترشان تا هجوم های مشترک آنها به آدم های بد داستان . از اواسط فیلم به بعد ، فهرست طولانی تر از آنی شد که فکرش را می کردم و دیگر بیخیال آن شدم! اساسا اگر ترکیبی وجود داشته باشد که شما بخواهید آن را در فیلم ببینید ، به آن خواهید رسید. مهمتر این است که تمام این گردهم آمدن ها ( و جنگ و جدل ها ) در ذات داستان تنیده شده اند و این چیزی است که در بیشتر فیلم های دیگری که با این حجم از شخصیت ها طرف هستند ، وجود ندارد.
چهار : خداوند نیرنگ باز
هوشمندانه ترین حرکتی که کمپانی ماروِل در مورد “انتقامجویان” انجام داده ، بازگرداندن تام هیدلستن در نقش لوکی بوده است. هیدلستن از همان ابتدایی که در نقش خداوندِ شرارت بر روی پرده ظاهر می شود تا صحنه های پایانی حضورش در فیلم ، تجسمی زنده از هر آنچه است که این شخصیت بایستی باشد. او را با بازی درخشانش در فیلم “ثور” به یاد می آوریم و در این فیلم نیز در مقابل بازیگرانی کهنه کار چون داونی و سامویل ال.جکسن به هیچ عنوان کم نمی آورد. او به خوبی مولفه های سترگِ شکسپیری شخصیت را با بارقه هایی از شرارت تلخ و گزنده ترکیب می کند و مبدل به خبیثی کامل و تمام عیار می شود تا جدال او با قهرمانان انتقامجو به غایت باورپذیر شود.
پنج : صحنه بعد از پایان عنوان بندی
طبیعتا قصد ندارم که این صحنه به خصوص را لو بدهم! تنها در جریان باشید که این صحنه نشان دهنده چیزهای زیادی در ارتباط با فیلم- فرستاده‌های های “ماروِلی” طی سالهای آتی خواهد بود و در این صحنه یکی از خبیث ترین شخصیتها معرفی می شود. شخصیت خبیثی که صرفا تهدیدی برای یکی از انتقام جویان نیست . او تهدیدی ست برای کل جهانِ ماروِل.
http://www.ifc.com/fix/2012/05/best-avengers-scenes
نوشته شده توسط ریک مارشال در ۱ می ۲۰۱۲ :
Tags:
کافه سینما-آخرین اخبار و یادداشت های سینمای ایران و جهان