بهنوش خرم‌روز: آلاینده‌های محیطی حالا تقریبا همه جا ما را احاطه کرده‌اند و با هوایی که هر لحظه تنفس می‌کنیم وارد بدنمان می‌شوند. در واقع سال‌ها است که ما متوجه شده‌ایم آلودگی‌های هوا روی سلامتی‌مان تاثیر منفی دارند. آن‌چه هنوز به درستی نمی‌دانیم این است که وقتی در حال انجام فعالیت‌های مختلف هستیم، تاثیر میزان آلاینده‌هایی که با هوا تنفس می‌کنیم روی بدنمان به چه میزان است. ظاهرا قرار است این مشکل را هم یک گردنبند حل کند. اگر شما جز آن دسته افرادی هستید که هنوز سرتان را زیر برف فرو کرده‌اید و نمی‌خواهید بپذیرید که چیزی به نام آلاینده وجود دارد که بدتر از همه به شما آسیب هم می‌تواند برساند، شاید این ابزار تازه دانشمندان برایتان مفید باشد.
به گزارش دیسکاوری، این گردنبند می‌تواند در هر جا و مشغول هر فعالیتی که هستید، به شما بگوید چه میزان آلاینده نفس می‌کشید و این آلاینده‌ها در حال انجام این فعالیت دقیقا چه‌قدر می‌توانند مضر باشند. این ابزار جدید که میکرو.پی.ای.ام نامیده شده، ساخته شرکت بین‌المللی آر.تی.آی واقع در کارولینای شمالی است و آن‌قدر کوچک هست که می‌توان از آن به عنوان گردنبند استفاده کرد. البته شاید شما هم با دیدن آن، زیاد آن را کوچک ندانید!
با این حال، شاید اندازه و قیافه آن خیلی هم مهم نباشد یا دست‌کم بتوان گفت کاری که انجام می‌دهد مشکلات زیبایی‌شناسانه آن را بپوشاند. این دستگاه علاوه بر این که می‌تواند میزان آلاینده‌های موجود در هوای اطراف شما را اندازه بگیرد، قادر است به واسطه شتاب‌سنج‌هایی که درون آن تعبیه شده سطح فعالیت شما را هم بسنجد.
میکرو.پی.ایی.ام اخیرا در مطالعه‌ای که توسط موسسه ملی علوم سلامت محیطی، دانشمندان آر.تی.آی و چندین دانشگاه واقع در ایالات متحده آمریکا انجام شده، مورد استفاده قرار گرفته است. در این مطالعه به شرکت‌کنندگان یک عدد از این گردنبند داده شد و از آن‌ها خواسته شد طیفی از فعالیت‌ها مانند نشستن، ایستادن، راه رفتن روی تردمیل، بالا رفتن از پله‌ها و جارو کردن را انجام دهند. محققین می‌توانستند میزان تنفس را اندازه‌گیری کنند و در زمان واقعی میزان آلاینده‌های حاضر را ثبت نمایند.
به گفته دکتر استیو چیلرود، یکی از محققین آر.تی.آی که در این مطالعه مشارکت داشته، این فناوری بازی مطالعات مواجهه‌ای سلامت را برمی‌گرداند. وی می‌افزاید: «چون که میزان گرفتن هوا در تنفس افراد بزرگسال متفاوت است، مطالعه‌ای که در مورد ارتباط بین نشانگرهای زیستی و یا نتایج سلامتی انجام می‌شود، بهتر است میزان آلاینده‌های ورودی را در نظر بگیرد، نه تمرکز آلاینده‌های محیطی که فرد با آن‌ها مواجه می‌شود.»
۵۳۲۷۲
خبرآنلاین