روزنامه ایندیپندنت در گزارشی تکان دهنده به تشریح سرنوشت کودکانی در عراق پرداخت که به سبب استفاده نیروهای آمریکایی از مهمات فسفری در فلوجه در سال ۲۰۰۴ با ناهنجاری های مادرزادی به دنیا آمده اند.
این روزنامه در این گزارش به قلم رابرت فیسک می نویسد:برای سیف کوچولو هیچ بهار عربی وجود نخواهد داشت. او در چهارده ماهگی روی یک تشک ارزان قیمت در کف اتاق فقط دراز می کشد و گاهی گریه می کند. سر او دو برابر اندازه طبیعی است. سیف نابینا و فلج است. نام کامل این کودک سیف الدین عبدالعزیز محمد است که در این سر بزرگ چهره ای مهربان دارد و هر گاه کودکان دیگر و خانواده های عراقی و همسایگان در این اتاق به دیدارش می روند لبخند می زند.
او هرگز تاریخ دنیای اطراف خود را نخواهد فهمید و هرگز از آزادی های خاورمیانه جدید لذت نخواهد برد. او فقط می تواند دستهایش را تکان دهد و فقط از شیشه شیر تغذیه کند زیرا قادر به بلعیدن نیست. او آنقدر سنگین شده است که پدرش نمی تواند او را با خود حمل کند. او در زندانی زندگی می کند که درهایش برای همیشه به روی او بسته خواهد ماند.
بسیاری از خانواده های فلوجه ای که کودکانشان طبق گفته پزشکان با «ناهنجاری های مادرزادی» به دنیا آمده اند ترجیح می دهند در خانه خود را به روی غریبه ها ببندند. آنها فرزندانشان را مایه شرمساری شخصی خود می دانند ، نه سند و مدرک زنده از رویدادهای وحشتناکی که پس از دو نبرد بزرگ امریکا با شورشیان در فلوجه در سال ۲۰۰۴ و بار دیگر در سال ۲۰۰۷ رخ داد.
نیروهای امریکایی پس از انکار اولیه استفاده از گلوله های خمپاره فسفری در نبرد دوم فلوجه در نهایت اعتراف کردند که از این نوع مهمات در حمله به ساختمان های شهر فلوجه استفاده کرده اند. گزارش های مستقل حاکی است میزان تولد کودکان ناقص الخلقه در فلوجه بسیار بیشتر از مناطق دیگر عراق است ، چه برسد به کشورهای دیگر عربی. البته هیچکس نمی تواند شواهد یقینی ارائه کند که فاجعه کودکان فلوجه به سبب استفاده نیروهای امریکایی از مهمات فسفری بوده است.
سیف در منطقه الشهاده در فلوجه که یکی از خطرناک ترین خیابان های شهر است زندگی می کند — البته اگر بتوان آن را زندگی نامید. هنگامی که ما به خانه سیف می رفتیم نیروهای پلیس — که مثل بقیه شهروندان فلوجه سنی مذهب هستند — با سلاح های خودکار کنار در خانه ایستاده بودند. اما دو نفر از آنها با ما داخل شدند و از دیدن این کودک بینوا در کف اتاق متاثر شدند و سرشان را از روی ناباوری تکان دادند.
محمد ، پدر سیف ، گفت :«من فکر می کنم این بخاطر استفاده امریکایی ها از فسفر در دو نبرد بزرگ فلوجه است. من موارد زیادی را از به دنیا آمدن کودکان ناقص الخلقه شنیده ام . این حتما دلیلی دارد. وقتی پسرم را اولین بار به بیمارستان بردم خانواده های زیادی را دیدم که فرزندان آنها نیز درست همین مشکلات را داشتند.»
مطالعات و بررسی ها از زمان نبردهای سال ۲۰۰۴ فلوجه نشان می دهد که تعداد کودکان ناقص الخلقه و مبتلا به سرطان در این شهر از آن زمان تاکنون به شدت افزایش یافته است. جدیدترین گزارش ، که یکی از نویسندگان آن از پزشکان بیمارستان عمومی فلوجه است، حاکی است ۱۵ درصد از کودکان در این شهر با ناهنجاری های مادرزادی به دنیا می آیند.
هم محمد و هم همسرش سی و چند ساله اند. آنها بر خلاف بسیاری از خانواده های قبیله ای در این منطقه هیچ نسبت فامیلی ندارند و دو دختر آنها که قبل از نبردهای فلوجه به دنیا آمدند کاملا سالم هستند. سیف در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۱ به دنیا آمد. محمد می گوید :«دو دختر من برادرشان را بسیار دوست دارند و حتی پزشکان نیز او را دوست دارند. آنها همگی در مراقبت از این بچه مشارکت دارند. »
نبرد نخست فلوجه در آوریل ۲۰۰۴ یک ماه طول کشید و نیروهای امریکایی شهر را محاصره کردند اما نتوانستند آن را فتح کنند. نبرد دوم نیز ماه نوامبر همان سال رخ داد و به ویرانی شهر انجامید.
بر سر استفاده سربازان امریکایی از مهمات فسفری در این نبردها جنجال های زیادی بر پا شد. یک بررسی در سال ۲۰۱۰ نشان داد مرگ و میر نوزادان و ابتلا به سرطان و بویژه سرطان خون در فلوجه بیشتر از موارد مشابه در میان بازماندگان حملات اتمی امریکا به شهرهای هیروشیما و ناگاساکی در ژاپن در جنگ جهانی دوم بوده است.
بولتن نیوز