۲۹ آبان ،
“برای این که مردم، یک تعزیه خوانی را با تمام وجود درک کنند، تعزیه خوان و هنرپیشگان تعزیه خوانی باید ویژگی های خاصی داشته باشند؛ آن فردی که در تعزیه نقش امام حسین(ع) را می پذیرد هم باید علم داشته باشد، هم نیت اش پاک باشد و هم جسم و روحش حسینی باشد.”
۸ سال داشت که با بهره گرفتن از تجربه پدربزرگش و البته آموزش های مادرش وارد عرصه تعزیه خوانی شد، می گوید: «مادرم مکتب خانه ای داشت که روزهای پنج شنبه در آن به آموزش تعزیه خوانی می پرداخت، من هم چون اجدادم تعزیه خوان بودند علاقه زیادی به این هنر آیینی داشتم و سعی کردم از آموزش های مادرم و البته تجربه پدربزرگم استفاده کنم.»
حالا البته ۵۵ سال از آن روزی که اولین نقشش در تعزیه را ایفا کرد می گذرد؛ او دیگر انبوهی از تجربه را در کوله بار دارد و هنوز هم با علاقه از تعزیه می گوید و ۵۵ سال تعزیه خوانی اش را روایت می کند.
مهدی تقدیمی این روزها گروهی تشکیل داده و مشغول آموزش فرزندانش و البته علاقه مندان به تعزیه خوانی در مشهد است. او این شب و روزهای محرمی را با گروهش تمرین می کند تا در روز تاسوعای حسینی تعزیه علمداری را روایت کند که از جنس نور بود و یار و یاور حسین(ع) …
نحوه ورود شما به عرصه تعزیه خوانی چگونه بود؟
بیشتر اجدادم تعزیه خوان بودند و به همین دلیل از کودکی با این هنر آیینی آشنا بودم و به آن علاقه مند شدم؛ مادرم مکتب خانه ای داشت که روزهای پنج شنبه در آن به آموزش تعزیه خوانی می پرداخت و شعرهایی که حالا هیچ یادی از آن ها نمی شود را با ما تمرین می کرد، البته پدربزرگم هم تعزیه خوان بود و همیشه سعی می کردم که از تجربه او استفاده کنم.
مادرم همیشه از مقام و منزلت حضرت ابوالفضل(ع) برایم می گفت و من در کودکی با شخصیت بزرگوار ایشان آشنا شدم و به همین دلیل هم نام گروه تعزیه خوانی ام را «متوسلین به حضرت ابوالفضل العباس(ع)» گذاشتم…
چه جملاتی از مادرتان به یاد دارید؟
یکی از شعرهایی که مادرم به من آموزش داد و در تعزیه خوانی استفاده می شد پاسخ حضرت ابوالفضل(ع) به شمر ملعون بود که از ایشان خواسته بود به دلیل نسب خویشاوندی که با هم داشتند به جنگ با او نیاید؛ «مرا منصب فراوان است به نزد خسروی خوبان/ دلم شاد است از این منصب که سقای حسین(ع) دارم/… برای شیعیان و تعزیه داران این امت/ بهشتم، جنتم، نارم/ شفیع در نزد دادارم/ ولیکن بر حسین بن علی بن ابی طالب(ع)/ غلامم، زرخریدم، جان نثارم، یاورم، یارم»
تعزیه خوانی چه سختی هایی دارد؟
باید تمام فکر و ذهنت تعزیه خوانی باشد و از سویی دیگر معیشت را هم فراموش نکنی. تعزیه خوان اگر شغل اصلی اش تعزیه خوانی باشد باید در تمام طول سال فعالیت کند ولی با وجود این که ما شغل اصلی مان تعزیه خوانی نیست با عشق و با تمام وجود در خدمت تعزیه خوانی هستیم و به این افتخار می کنیم.
به هر حال گروه های تعزیه خوانی زیر پوشش هیچ نهادی نیستند و نه تنها حقوق و مزایایی ندارند بلکه حمایت هم نمی شوند.
ارتباط مردم امروزی با هنر آیینی و سنتی تعزیه خوانی چگونه است؟
ارتباط اقشار مختلف مردم با تعزیه خوانی متفاوت است اما عموم مردم با این هنر آیینی آشنا می باشند و به آن علاقه دارند. برای این که مردم، یک تعزیه خوانی را با تمام وجود درک کنند، تعزیه خوان و هنرپیشگان تعزیه خوانی باید ویژگی های خاصی داشته باشند؛ آن فردی که در تعزیه نقش امام حسین(ع) را می پذیرد هم باید علم داشته باشد، هم نیت اش پاک باشد و هم جسم و روحش حسینی باشد به طور کلی باید گفت که تعزیه خوان باید خلوص نیت داشته باشد و اگر یک کدام از این خصوصیات و یا بینش حسینی نداشته باشد، تعزیه به دل مخاطب نخواهد نشست.
تعزیه خوان نباید با رفتارش آبروی تعزیه خوانی را ببرد؛ یک تعزیه خوان باید از هر لحاظ لیاقت تعزیه خوانی داشته و پاک نیت و پاک سرشت باشد.
خواسته شما از مردم و مسئولان چیست؟
از همه اشخاصی که دلسوز می باشند و مسئولیتی در جامعه دارند خواهش می کنم که اگر می خواهند این هنر آیینی و مذهبی با قدرت به کارش ادامه دهد، به جای ایراد گرفتن، در اصلاح عیب ها و ایرادها به ما کمک و از تعزیه خوانی آن طور که شایسته است حمایت کنند… نگذاریم این سنت و هنر به فراموشی سپرده شود.
* وحید تفریحی
باشگاه خبرنگاران
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com