فناوری اطلاعات در ایران نیازمند بازنگری

واقعیت این است که دولت در ۸سال قبل گامی در مسیر رونق فناوری اطلاعات
برنداشته است.مصادیق این وضعیت را می‌توان در چند بعد نام برد: وضعیت
اینترنت، وضعیت توسعه صنعت نرم افزار، وضعیت کاربرد فناوری اطلاعات در کشور
مانند پروژه‌های دولت الکترونیک.

 

در سند چشم‌انداز توسعه ۲۰ساله کشور بر هدفگذاری پیشتاز بودن ایران در
حوزه علم و فناوری در بین ۲۵کشور منطقه آسیای جنوب‌غربی تأکید شده است. یکی
از فناوری‌هایی که جزو فناوری‌های پیشرفته به شمار می‌رود فناوری اطلاعات
است که به‌عنوان زیر بنای سایر فناوری‌ها به شمار می‌رود به طور مثال بدون استفاده
از فناوری اطلاعات نمی‌توان در فناوری هوا فضا یا هسته‌ای یا بیوتکنولوژی
یا نانو و سلول‌های بنیادی رشد کرد.

 

شاخص‌های مرتبط با فناوری اطلاعات ارتباط معناداری با سایر شاخص‌های توسعه
دارند، اما در ایران این فناوری پا به پای سایر فناوری‌ها رشد نکرد و به
جرأت می‌توان گفت فناوری اطلاعات از معدود فناوری‌هایی بود که در ۸سال
گذشته دچار فراموشی و عقب ماندگی شده‌است.

 

از نظر وضعیت اینترنت، ایران ازجمله کشورهایی به شمار می‌رود که حرفی برای
گفتن ندارد. ایران تنها کشور دنیاست که محدودیت سرعت اینترنت را به‌طور
رسمی اعمال می‌کند. چیزی که در ایران اینترنت پر سرعت نامیده می‌شود در
دنیا منسوخ شده است چرا که اساسا کاربر دارای سرعت زیر ۲مگا بیت بر ثانیه
جزو کاربران اینترنت به شمار نمی‌رود. بر این اساس شاید بتوان گفت که کمتر
از نیم‌درصد از کاربران اینترنت در ایران به این حد از سرعت دسترسی دارند
که قطعا جزو مردم عادی محسوب نمی‌شوند. سرعت مجاز اینترنت به‌اصطلاح پرسرعت
در ایران ۱۲۸کیلو بیت بر ثانیه است.

 

هر چند وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مسئولیت این محدود‌سازی‌ سرعت
اینترنت در ایران را نمی‌پذیرد و آن را به سایر مراجع قانونی مرتبط می‌داند
اما این وزارتخانه تلاشی برای تغییر این وضعیت نیز انجام نداده است. وزرای
ارتباطات و فناوری اطلاعات در ۸سال قبل همواره بر کافی بودن سرعت
اینترنت در کشور تأکید کرده‌اند. از وزیری که می‌گفت با سرعت ۵۶کیلو بیت بر
ثانیه نیز می‌توان کتاب دانلود کرد تا وزیری که می‌خواست با اینترنت
۱۲۸کیلو بیتی دورکاری را رونق ببخشد.

 

البته بگذریم از این نکته که همان وزیر اسبق ارتباطات وقتی وارد مجلس شد
از کندی سرعت اینترنت در ایران گلایه کرد و حتی یک‌بار اعلام کرد که در
دانشگاه علم و صنعت که محل کارش نیز هست نمی‌تواند ای‌میلش را باز
کند!وضعیت صنعت نرم افزار نیز به‌دلیل عدم‌حمایت از این صنعت حال و روز
مشابهی دارد. بخش عمده‌ای از بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان نرم افزار در کشور
دچار ورشکستگی شده و نیروهای نخبه این حوزه چندان فعالیتی در این زمینه
ندارند.

 

نهادهای متولی حوزه نرم افزار در رخدادهای بزرگ این حوزه مانند نمایشگاه
الکامپ به بازی گرفته نمی‌شوند و نمایشگاه رسانه‌های دیجیتال کشور نیز به
عرصه فروش فله‌ای نرم افزارهای قفل شکسته خارجی تبدیل شده است. صنعت تولید
گیم یا همان بازی‌های رایانه‌ای نیز حال و روز مشابهی دارد و بی‌توجهی به
این صنعت تا جایی پیش رفته است که ردیف بودجه بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای
کشور در لایحه بودجه سال ۹۲از سوی دولت به‌طور کلی حذف شد !

 

از نظر شاخص‌های دولت الکترونیک نیز ایران از آخر در رده‌های اول قرار
دارد و اکنون کشورهایی که در ردیف ایران قرار دارند نام‌هایی می باشند که شاید
تا‌کنون آنها را یک‌بار هم نشنیده باشیم. همه این موارد نشان می‌دهد که در
دولت تازه حوزه فناوری اطلاعات در ایران نیازمند یک بازنگری جدی است.