مقایسه سطوح مختلف مکمل ویتامینه در جیره پایانی بر عملکرد و پراکسیداسیون لیپیدی گوشت جوجه های گوشتی پرورش یافته در سیستم های بستر و قفس

مجله علوم دامی ایران، سال چهل و سوم، شماره ۱،

دو آزمایش جهت مقایسه اثر سطوح مختلف مکمل ویتامینه در دو سیستم پرورش بستر و قفس بر عملکرد و پراکسیداسیون لیپیدی گوشت جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های تنظیم شده بر پایه گندم و جو از سن ۲۹ تا ۴۲ روزگی انجام گرفت. آزمایش اول، با استفاده از ۲۸۸ قطعه جوجه نر سویه راس ۳۰۸ با چهار تیمار و چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی روی بستر اجرا شد. آزمایش دوم، هم زمان با آزمایش اول، با استفاده از ۶۴ قطعه جوجه در قفس های پرورشی با چهار تیمار و چهار تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل ۴ جیره حاوی سطوح صفر، ۳۳‎/۳۳، ۶۶‎/۶۶ و ۱۰۰ درصد مکمل ویتامینه بود. در سنین ۳۵ و ۴۲ روزگی، وزن و خوراک مصرفی هر تکرار محاسبه و وزن لاشه، درصد چربی محوطه بطنی، میزان آنزیم های آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST)‎ و آلکالین فسفاتاز (ALP)‎ اندازه گیری شد. همچنین، پس از کشتار، ران پرندگان به منظور ارزیابی میزان پراکسیداسیون لیپیدی به مدت ۶ ماه در دمای ۲۰- درجه سانتی گراد منجمد شد. براساس نتایج آزمایش اول، میزان پراکسیداسیون لیپیدی و AST در مقطع زمانی ۳۶ تا ۴۲ روزگی تحت تاثیر تیمار فاقد مکمل ویتامینه قرار گرفت (۰۵‎/۰P<). در آزمایش دوم، پرنده های تغذیه شده با جیره فاقد مکمل ویتامینه (سطح صفر) از لحاظ عملکرد، وزن لاشه و AST، با دیگر پرندگان تغذیه شده با سطوح مختلف مکمل ویتامینه در مقطع زمانی ۳۶ تا ۴۲ روزگی اختلاف معنی داری داشتند (۰۵‎/۰P<). همچنین جوجه های تغذیه شده با جیره های تیمارهای ۱ و ۲ با دیگر تیمارها در سن ۴۲ روزگی تفاوت معنی داری از نظر میزان پراکسیداسیون لیپیدی و ALP داشتند (۰۵‎/۰P<). با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد امکان کاهش سطح مکمل ویتامینه در جیره دوره پایانی جوجه های گوشتی در سیستم پرورش بستر تا ۳۳ درصد و سیستم قفس تا ۶۶ درصد سطح رایج فعلی بدون تاثیر منفی بر عملکرد و کیفیت گوشت منجمد شده میسر باشد.