کسرائیان:ترجیح می‌دهم خودم را درگیر تکنولوژی روز نکنم

نصرالله کسرائیان درگفت وگو با خبرنگار تجسمی هنرآنلاین دربارهٔ تازهترین کارهایش و دلمشغولی‌های این روزهایش گفت: آخرین نمایشگاهم در گالری شیرین بود که دو سال پیش برپا شد و در این مدت هنوز تصمیمی برای به نمایش گذاشتن مجموعه دیگری ازعکس‌هایم نگرفته‌ام.

وی دربارهٔ انتشار یافتن کتاب عکس هایش گفت:آخرین کتاب عکسی که از من انتشار یافت “ایران سرزمین ما” نام دارد که در سال ۱۳۶۹ نیز کتابی با همین عنوان از من انتشار یافته بود؛ که با مجموعه قبلی تفاوت دارد و تنها نام کتاب قبلی را یدک می‌کشد البته در این مجموعه هم عکس‌هایم که از جای جای ایران گرفته‌ام را منتشر کرده‌ام.

عکس‌های کسرائیان در عین سادگی بازگوکننده تلاش و زحمت عکاسی ایرانی است که گاه با حضور در مناطق صعب‌العبور، به طور مثالً لحظه‌ای از کوچ ایلی را ثبت کرده که دیدن چنین صحنه‌ای واقعی، گاه برای مخاطب عادی و ناآشنا با محیط دست و پنجه نرم کردن با حوادث طبیعی و گاه مرگ است.

از کسرائیان که یکی از پیشگامان انتشار یافتن کتاب عکاسی در ایران است، مجموعه‌هایی چون “زندگی”، “از کودکی”، “دماوند”، “عشایر ایران”، “یک تجربه”، “سرزمین ما ایران”، “تهران”، “کردهای ایران”، “اصفهان”، “تخت جمشید”، “کویر”، “کشتی”، “در و پنجره”، “طبیعت ایران” و… انتشار یافته است.

کسرائیان با مداومت در کار عکاسی، قصد داشته که طبیعت ایران را در ارتباط با انسان نشان دهد.

کسرائیان عکاسی از طبیعت را ناشی از نوستالوژی بازگشت به زندگی بدوی نمی‌داند و معتقد است؛ باید همگام با تحولات جهان پیش رفت و از نظر امکاناتی تجهیز شد تا با نفوذ به دل طبیعت از چهره طبیعت بکر پرده بر داشت.

با این‌که کسرائیان عکاس پرکاری است ولی کمتر نمایشگاه می‌گذارد، بیشتر عکاسی می‌کند. به نقل از خودش دراین ۱۴ سال اخیر برای اجتناب از تکرار خودش کمترعکاسی می‌کند و بیشتر کتاب می‌خواند و می‌نویسد و این اواخر نیز کتاب فروشی را دایر کرده است.

او در این باره گفت: “من نمی‌گویم بعد از این هم عکاسی نخواهم کرد و یا در این مدت دوربینم را زمین گذاشته‌ام، اما هروقت که سوژه‌ای به ذهنم برسد بی‌شک آن را عکاسی خواهم کرد.”

شاید کسرائیان هم مثل هرعکاس دیگری، پیش از متمرکز شدن بر روی عکاسی از طبیعت و قومیت‌های مختلف ایرانی، به سراغ سوژه‌های پراکنده‌ای رفته و درنهایت به این نتیجه رسیده که باید کار خود را روی موضوع خاصی متمرکز کند تا عکس‌هایش در گذر تاریخ بهتر دیده شوند.

عکس‌های او محصول عکاسی با دوربین آنالوگ است او دربارهٔ عدم استفاده از دوربین‌های دیجتال گفت: “تمام عمر من در سفر و عکاسی قبل است، زمانی هم که در سفر نبودم در تاریکخانه مشغول ظهورعکس‌هایم بوده‌ام.من با دوربین دیجتال مشکلی ندارم، اما حاصل کار من تاکنون آرشیو عظیمی از اسلاید و فیلم است. این روزها هم چشم‌ها‌یم ریزبینی قبل را ندارند از این رو نمی‌خواهم خود را درگیر تکنولوژی دوربین دیجتال کنم.

انتهای پیام/۳۱/۳۲