گردآوری توسط گروه موسیقی ممتازنیوز
به مناسبت سالروز تولد هرمز فرهت/
امروز هجدهم مرداد سالروز تولد هرمز فرهت است، آهنگسازی که موسیقی ایرانی را فاقد غنا و وسعت می‌داند.
به گزارش خبرنگار موسیقی هنرآنلاین؛ هرمز فرهت، آهنگساز و موسیقی‌شناس ایرانی مقیم ایرلند است. کتاب “مفهوم دستگاه در موسیقی ایرانی” نوشته او، از مهمترین کتاب‌ها به زبان انگلیسی دربارهٔ موسیقی کلاسیک ایران است.
هرمز فرهت در سال ۱۳۰۷ در تهران متولد شد. وی از دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس (UCLA) در رشته موسیقی لیسانس گرفت؛ سپس در رشته آهنگسازی کالج میلز در رشته آهنگسازی نزد داریوس میو آموزش دید و در نهایت از یو.سی.ال.ای دکترای موسیقی‌شناسی دریافت کرد.
وی در سال ۱۳۳۶ در طول پژوهش‌های خود برای دریافت دکترای موسیقی‌شناسی، با استفاده از بورس بنیاد فورد به ایران آمد و نزد حسین صبا (سنتور) و نصرالله زرین‌پنجه (سه‌تار) با موسیقی کلاسیک ایرانی آشنا شد. پایان‌نامه دکترای هرمز فرهت با عنوان “مفهوم دستگاه در موسیقی ایران” سال‌ها بعد، در ۱۹۹۰ توسط انتشار یافتنات دانشگاه کمبریج در بریتانیا به چاپ رسید. برگردان پارسی این کتاب نیز به کوشش مهدی پورمحمد در تهران انتشار یافته است.
فرهت تحصیلات مقدماتی موسیقی خود را در ایران گذراند سپس رهسپار آمریکا شد و در سال ۱۳۴۷ در آنجا با اخذ درجه دکترا فارغ‌التحصیل شد. پس از بازگشت به ایران به ریاست گروه موسیقی دانشگاه تهران منسوب و در همانجا به تدریس موسیقی پرداخت و در مجله موزیک ایران و مجله موسیقی هنرهای زیبا به نگارش مقاله در زمینه موسیقی مشغول شد.
دکتر فرهت از اساتیدی است که موسیقی ایرانی را فاقد غنا و وسعت می‌داند و دربارهٔ آن چنین اظهار نظر می‌کند: “با اینکه موسیقی ایرانی عارفانه و انسانی است، از آن نباید بسیار بهره کشی کرد زیرا این موسیقی از جهت کمیت و کیفیت دارای محدودیت‌های است و پخش آن سبب خسته شدن شنوندگان می‌گردد، منتهی چون مقداری بداهه‌نوازی در این موسیقی هست بنابراین تا حدودی از یک نواختن آن کاسته می‌شود.”
هرمز فرهت در سالهای پایانی تحصیل در ایالات متحده، مدتی دانشیار دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس بود. پس از بازگشت به ایران از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۳ مدیر بخش موسیقی دانشگاه تهران و در سالهای بعد، سرپرست موسیقی جشن هنر شیراز، نایب رییس دانشگاه فارابی، استاد دانشگاه تهران و… بود.
نوشته‌های فرهت در همان دوران در نشریات فرهنگی در تهران مانند مجله موسیقی به چاپ رسید. وی در همایش‌های گوناگون به عنوان سخنران دربارهٔ موسیقی ایرانی شرکت کرده و نوشته‌هایش در نشریات جهانی مانند “فرهنگ موسیقی روز” و “دانشنامه ایرانیکا” به چاپ رسیده‌اند.
از آثار او می‌توان مازندرانی (راپسودی برای ارکستر ۱۳۴۹) تعدادی سرناد، کوارتت، سونات، فوگ، سوئیت، لالائی (ارکستر زهی) را نام برد.
پایان پیام/۴۶
آخرین خبرها
منبع:هنرآنلاین
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com