تا حالا به فرنگستان سفر کردید؟مثلا به همین کشور دوست و همسایه ترکیه؟یا دوستان عربمان در سواحل جنوبی خلیج همیشگی فارس؟به ایران برگشتید کمی اوضاع احوال رانندگی در ایران آزارتان نمی داد؟چرا؟
تحمل خود این کلمه و خواندن این مطلب به اندازه کافی کسل کننده و دشمن خونسردی می باشد، حالا فکر کنید در ترافیک گیر کرده اید و شیرین کاری های جور و ناجور بعضی راننده ها واقعاً دیگر کارد را به استخوان می رساند.
به بزرگراه همت تقاطع کردستان می رسیم. ورودی های کاملا استاندارد و کند روهای استاندارد تر از آن به شدت ترافیک زا شده و تعطیلی یکباره کلیه شرکت ها و ارگان ها اوضاع را کملا تراژدیک کرده است. سه خط حرکتی بصورت کاملا فوکاهی تعریف شده که در حالت عملی به ۵ یا ۶ لاین می رسد .آینه های خودرویتان تبدیل به دو زائده شده اند و به تنها جایی که برخورد نمی کنند گارد ریل های محدود کننده حاشیه بزرگراه است.
بعد از تحمل ۵ دقیقه, علائم حیاتی در رگهای ترافیک به چشم می خورد که صدای آنرا بخوبی از بوق های گوش نواز خودروهای پشت سر می توانید بشنوید. کمی حرکت می کنید و بنگ ….
خودروی پشت سر بعد از خواندن چند پیامک ،شما را با شدت رو به جلو هدایت می کند و یک خسارت ناقابل به سپرتان. پیاده می شوید و با قیافه ١٠٠ ٪ حق به جانب و پشت بازوهای کمی غیر معمول راننده مواجه می شوید و با یک خداحافظی محل را ترک می کنید و از ناراحتی پیش آمده از خود شرمنده می شوید .
احساس می کنید دیگر اوضاع بدتر از این نمی شود. به شدت از کمبود وقت رنج می برید، راهنما چپ خودرو خود را زده و به سمت لاین سرعت پیش می روید . نکته شگفت انگیز عمل کردن راهنما به عنوان کلید توربو برای خودروهای پشت سرتان است؛ با فشار پا بر روی گاز خودروی خود تمام تلاش خود را می کنند تا مبادا خدایی نکرده تایرهای خودرویتان به لاین آخر نرسد.
از این خان هم که می گذرید تازه به عمق فاجعه پی می برید که اینجا ایران است و خطوط سمت چپ کند ترین خطوط مراسلاتی بوده و شما رسماً مسیر را اشتباه آمده اید.
با آشنایی نسبی که نسبت به تکنیک های یوگا و مدیتیشن دارید، آرامش را به خود بر می گردانید. نفس عمیق و … آرامش .
در حال و هوای خودتان هستید که ناگهان صدای آژیر آمبولانسی از پشت سر شما را به خیابان بر می گرداند. طبق اصول رانندگی آرام آرام به سمت راست پیش می روید. ولی با بی تفاوتی برخی رانندگان به خود شک می کنید .اشتباه از من است یا …؟
به هر زور و دردسری که هست آمبولانس رد می شود اما قسمت منحصر بفرد آن مانده است. رقابتی که برای کسب رتبه نخست در پشت آمبولانس در حال پیگیری است، رقابتی سخت نفس گیر که گاهاً به کشته و زخمی شدن هموطنان عزیز منجر می شود.
حالا کمی کلاه خود را قاضی کنید. در شان مردمی با این سابقه فرهنگی و تاریخی است که اینطور رفتار کرده و اسباب آزردگی خاطر خود و دیگران را هر روز و هرشب فراهم کنند؟
نظر شما چیست. راه حل این گونه مشکلات چیست؟
بابک چهارباشیان
منبع:عصرخودرو