فراکسیون ولایت این روزها مانند بنایی نوساز است که نیمی از آجرهای آن فرو می‌ریزند؛ آجرهایی که هنوز یک جای مشخص جمع نشده‌اند تا شکل بنایی تازه به خود بگیرند.
پورتال خبری ممتاز نیوز: دیروز خبری آمد که هر چند هیچ منبع مشخصی جزییات آن را تایید نکرده اما نشانه‌هایی کم و بیش قوی در صحت آن می‌توان یافت. سایت عصر ایران روز گذشته خبر داد که «فراکسیون اعتدال در مجلس دهم تشکیل شد. » در جزییات این خبر آمده که این فراکسیون روز یکشنبه به ریاست کاظم جلالی در تالار آیینه مجلس تشکیل جلسه داده. جلسه‌ای که لاریجانی حاضر اصلی آن و محمدرضا عارف غایب بزرگش بوده است. هفته گذشته و بعد از برگزاری انتخابات هیات رییسه دایم مجلس دهم، صحبت‌هایی مبنی بر تجزیه فراکسیون اصولگرایان ولایت مطرح شده بود. صحبت‌هایی که هم طیف موافقان و هم مخالفان دولت در این فراکسیون بر آن تاکید داشتند. از یک‌سو غلامعلی جعفرزاده خبر داده بود که این اتفاق در شرف وقوع است و از سوی دیگر حسین نقوی‌حسینی تهدید کرده بود که حتی شاید اصولگرایان برای سال دوم چهره دیگری را مقابل علی لاریجانی وارد میدان رقابت کنند. دیروز اما همزمان با اعلام این خبر، کاظم جلالی در جمع خبرنگاران مجلس درباره سوالی که به تشکیل فراکسیون سوم مربوط می‌شد، ترجیح داد سخنی نگوید و تنها وعده دهد که در آینده درباره پشت پرده اتفاقات رخ داده سخن خواهد گفت. اما همزمان با او دو نفر دیگر از نزدیکان علی لاریجانی، یعنی غلامعلی جعفرزاده و مهرداد لاهوتی تایید کرده‌اند که در آینده نزدیک فراکسیون سوم مجلس که حد وسط فراکسیون ولایت و فراکسیون امید خواهد بود، اعلام موجودیت می‌کند.
خروج از اکثریت
در روزهای اخیر دو محور کلی در اظهارات طیف متمایل به علی لاریجانی در فراکسیون ولایت برجسته است. اول تمایل آنها به جدا شدن از فراکسیونی که قرار بود مجموعه سیاسی «فراگیر» مجلس باشد و دوم نبود برنامه جامع و مشخص برای رسیدن به فراکسیون سوم. از قبل هم تردیدهای زیادی برای نشستن هواداران علی لاریجانی و گروه‌هایی نظیر جبهه پایداری بر سر یک میز مشترک برای چهار سال وجود داشت. در عمل هم این همنشینی که نقطه اتکای آن رساندن لاریجانی به کرسی ریاست بود، پایدار نماند. طرفداران علی لاریجانی هیچ ابایی ندارند که از بر هم زدن ائتلاف ریاست سخن بگویند. همین دیروز غلامعلی جعفرزاده در گفتوگو با «اعتماد» تاکید کرد: «ما به عنوان طیف‌های معتدل مجلس به هیچ عنوان نمی‌توانیم بیشتر از این با گروه‌هایی نظیر جبهه پایداری همنشینی داشته باشیم.» او البته تایید کرد که نظر نیروهای موثر این جریان نظیر کاظم جلالی و حتی علی لاریجانی هم همین است. البته برای درک فروپاشی فراکسیون «اکثریت» نیازی به این دست تاییدهای کلامی نیست. اصل موضوع اختلافات بسیار روشن‌تر از آن است که نیاز به اثبات داشته باشد. مساله اساسی دیگر آن است که آیا معتدلین با برنامه مشخصی پیش می‌روند؟ هنوز شاید جواب این سوال منفی باشد. همین دیروز غلامعلی جعفرزاده گفت که فراکسیون سوم یک ماه دیگر اعلام موجودیت می‌کند و همزمان مهرداد لاهوتی این زمان را به یک هفته کاهش داد. درباره تعداد اعضای این مجموعه هم اعدادی نظیر بیش از صد عضو مطرح شده است. اگر عدد ١٨٠ عضو برای فراکسیون اصولگرایان ولایت قابل قبول باشد آیا می‌توان پذیرفت که انشعاب شکل گرفته از آن شامل بیش از نیمی از اعضا باشد؟ اما جای تردید درباره برنامه‌های منشعبین از فراکسیون ولایت جایی بیشتر می‌شود که جعفرزاده ایمن‌آبادی درباره نسبت فراکسیونی که تلاش برای شکل‌گیری آن شدت یافته با فراکسیون امید توضیح می‌دهد. چیزی حدود ۵٠ نفر از کسانی که اکنون قصد جدایی از فراکسیون اصولگرایان ولایت را دارند با لیست امید وارد مجلس شده‌اند. جعفرزاده به «اعتماد» می‌گوید: «ما با فراکسیون امید ٨٠ درصد و شاید در جاهایی بیشتر اشتراک نظر داریم اما این اشتراک باعث ایجاد زمینه همکاری ما با هم نمی‌شود». آن ٢٠ درصد تفاوت نظر در کجاست که جلوی ادغام این چهره‌ها در فراکسیون امید را گرفته است؟ آیا برای تشکیل یک مجموعه سیاسی داشتن اشتراک نظری ٨٠ درصدی کافی نیست؟ جعفرزاده وجود «عدم توجه به رای همه» در فراکسیون امید را بهانه این جدایی می‌داند، اما می‌گوید که فراکسیون سوم «همکار جدی» فراکسیون امید در مجلس دهم خواهد بود. اما چیزی که به نظر مشکل ادغام منشعبین از فراکسیون ولایت با فراکسیون امید است، به نظر چیزی جدای آن ٢٠ درصد اختلاف‌نظر باشد. یک بار مرور صحنه صف‌کشی سیاسی مجلس دهم نشان از تلاش بی‌وقفه طیف نزدیک به علی لاریجانی برای حفظ او در راس پارلمان دارد. برای این کار آنها رو به ائتلاف‌های موقت آورده‌اند و اصلا هم قصد ندارند تا «استقلال» سیاسی خویش را فدای این ائتلاف‌ها کنند. این طیف با قرار گرفتن کنار اصلاح‌طلبان در انتخابات بالا آمد، با همنشینی مخالفان دولت کرسی ریاست را حفظ کرد و حالا می‌خواهد تابلوی سیاسی خود را نه به دست طیف‌های دست راستی اصولگرایان خراب کند و نه زیر سایه تابلوی اصلاح‌طلبان ببرد، هر چند با آنها ٨٠ درصد اشتراک نظر داشته باشد. با این تفاسیر به نظر قطعی می‌رسد که آنها نهایتا از اصولگرایان مخالف دولت جدا شوند اما هنوز نمی‌توان برنامه سیاسی خاصی را برای این طیف شناسایی کرد.
اصولگرایان سنتی؛ تنها مدافعان ادامه حیات فراکسیون ولایت
مساله مهمی که طیف اصولگرایان معتدل با آن مواجه هستند به نیروهای حدفاصل آنها با طیف‌های مخالف دولت در فراکسیون اصولگرایان ولایت برمی‌گردد. دو سوی این فراکسیون، یعنی چه مخالفان دولت و چه اصولگرایان معتدل موافق دولت رغبتی به ادامه حیات مجموعه اکثریت ندارند. اما نیروهای موسوم به اصولگرایان سنتی نه می‌توانند به سمت راست بروند و نه این زمینه در آنها وجود دارد که با طیف دست چپ از فراکسیون ولایت خارج شوند. از همین‌روست که می‌کوشند جلوی تجزیه را بگیرند. محسن کوهکن، قائم‌مقام جبهه پیروان و نماینده لنجان در مجلس به «اعتماد» می‌گوید: «الان فعلا دوستان ما تحت تاثیر فضای رقابت هستند و این فضا که کمرنگ شود ما دو طرف را دوباره کنار هم می‌نشانیم و نمی‌گذاریم فراکسیون اکثریت از هم بپاشد.» درست همزمان با او نقوی حسینی نیز در گفتوگو با «اعتماد» تاکید دارد که «حرکت هماهنگ یک نیروی سیاسی مهم‌تر از بزرگ بودن و کوچک بودن آن است و به همین دلیل جدا شدن برخی نمایندگان از نظر من نه تنها تهدید نیست که حتی می‌تواند فرصتی برای ترتیب دادن یک حرکت هماهنگ باشد.» اظهارنظر افرادی امثال کوهکن که از یک سو با دو طرف اشتراکاتی دارند و از سویی کم تعداد نیستند، نشان می‌دهد تشکیل فراکسیون سوم برای طیف معتدلین اصولگرا چندان هم به راحتی صورت نخواهد گرفت چرا که فراکسیون سوم، قطع به یقین با هر تعدادی نمی‌تواند به اکثریت مجلس تبدیل شود و نیاز دارد تا در تصمیم‌گیری‌ها برای خود از دل مجلس موتلف پیدا کند. با توجه به اصرار آنها بر داشتن زاویه با مخالفان دولت و فراکسیون امید، این موتلف چه کسی خواهد بود؟
منبع:روزنامه اعتماد