اردیبهشت ۱۴۰۳
ممتاز نیوز : اخطارها در رابطه با زنان خیابانی به صدا درآمده است. این اخطار زمانی جدی
شد که دکتر حبیب‌الله فرید، مدیرکل امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان
بهزیستی کشور اعلام کرد در چند سال اخیر سن این زنان همواره با کاهش مواجه
بوده است و در سال ۸۹ تا ۹۰ نیز میانگین سنی این زنان یک سال کاهش یافته
است.
به گزارش ممتاز نیوز به نقل از تهران امروز ؛ این مقام ارشد سازمان بهزیستی سال قبل گفت: بر اساس آمارهای مراکز
بازپروری سازمان بهزیستی ۱۰ تا ۱۲ درصد زنان خیابانی متاهل می باشند و اغلب
آنان در سنین ابتدای جوانی ۲۰ تا ۲۹ سال قرار دارند. دکتر فرید همچنین
معتقد بود که «فقر» مهم‌ترین عامل و «تعارضات خانوادگی» دومین عامل موثر در
بروز پدیده زنان خیابانی است.
حالا در کنار همه این اخطارها پلیس دست به کار ویژه‌ای زده و اعلام کرده است که زنان خیابانی شناسنامه‌دار می‌شوند.
سرهنگ مسعود زاهدیان رئیس پلیس امنیت اخلاقی دیروز به خبرگزاری مهر
گفته است در حوزه زنان خیابانی کمبودهایی وجود دارد و دستگاه‌های متولی در
ارائه خدمات بازپروری و ساماندهی اشخاص آسیب‌دیده در ارائه خدمات به این
قشر ضعف‌هایی دارند. چندی قبل کارگروه ویژه ساماندهی زنان خیابانی با حضور
دستگاه‌های متولی خدمات‌رسانی در پلیس امنیت تشکیل شد تا با ارائه طرحی این
زنان تحت پوشش بازپروری قرار گیرند.
این اعلام موضوع پلیس در رابطه با زنان خیابانی در حالی صورت می‌گیرد
که این مضوع طی سال‌های قبل جزو مگوهای پدیده‌ها و مسائل اجتماعی تلقی
می‌شد و کمتر مقام مسئولی حاضر به موضع‌گیری در این رابطه می‌شد. به همین
دلیل اعلام خبر شناسنامه‌دار شدن زنان خیابانی از سوی پلیس اتفاق خوبی در
حوزه پذیرش و کنترل آسیب‌های اجتماعی در این رابطه تلقی می‌شود.
سیدحسن موسوی‌چلک، مددکار اجتماعی در این باره به تهران امروز می‌گوید:
یکی از مشکلات جامعه زنانی است که به هر سببی درگیر مشکلات اخلاقی
می‌شوند. این زنان دو گروه می باشند. اولین گروه کسانی می باشند که این موضوع را
به عنوان شغل برای خود برگزیده‌اند که به عنوان روسپی از آنها یاد می‌شود.
یعنی این گروه از اشخاص برای کسب درآمد و امرار معاش اقدام به برقراری
رابطه نامشروع می‌کنند. در مورد این زنها مجازاتی در قانون محسوب شده است.
گروه دوم کسانی می باشند که فریب خورده و اغفال شده‌اند. این زنان به رابطه
نامشروع به عنوان یک شغل نگاه نمی‌کنند. از این گروه هم به عنوان زنان آسیب
دیده اجتماعی یاد می‌شود.
او در رابطه با آسیب‌های ناشی از گسترش زنان
ویژه در یک جامعه می‌گوید: نکته‌ای که باید در نظر گرفت این است که مشکل
این زنان تنها مشکل اخلاقی نیست بلکه ممکن است به سبب عدم رعایت موارد
بهداشتی ناقل بیماری‌های مقاربتی نظیر ایدز و هپاتیت باشند. ضمن اینکه ما
در سال‌های قبل پدیده‌ای را هم شاهد بودیم که زنان خیابانی به عنوان
فراهم‌کنندگان بستر مصرف انواع موادمخدر و محرک ظاهر می‌شدند که همین موضوع
نگرانی‌ها را در رابطه با افزایش آمار مصرف‌کنندگان انواع مواد افزایش
می‌داد.
موسوی‌چلک مسئول نگهداری و بازپروری این زنان را سازمان بهزیستی معرفی
می‌کند و می‌گوید: طبق آیین‌نامه اجرایی کارآموزی بازپروری مصوب هیات
وزیران، مسئولیت ساماندهی این گروه و در مدت نگهداری جهت بازپروری و نحوه
نگهداری به عهده سازمان بهزیستی کشور است. بر همین مبنا سازمان بهزیستی از
بدو تاسیس، مراکز بازپروری اینگونه زنان را در کشور راه‌اندازی کرده و در
بیش از ۲۰استان این مراکز فعال می باشند و اشخاص می‌توانند خود را معرفی کنند
یا به شکل ارجاعی (از مراجع مرتبط) به این مراکز آمده و از خدمات آن
استفاده کنند.
او البته بازپروری زنان ویژه را سخت می‌داند و می‌گوید: اما
باید بپذیریم بازپروری این زنان کار راحتی نیست. این زنان نه تنها خودشان،
خود را باور ندارند، بلکه خانواده و نه جامعه نیز آنها را باور نمی‌کنند.
کسی که درگیر این مشکل می‌شود برای بازگشت موانع بسیاری پیش‌رو دارد. ضمن
اینکه ماهیت توانمندسازی این گروه از اشخاص فرابخشی است و سازمان‌های
مختلفی باید در این حوزه همکاری و فعالیت کنند تا این توانمندی به معنای
واقعی صورت بگیرد.
رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران در ادامه می‌افزاید: نکته مهم دیگر
این است که معتقد نیستم اصطلاح «زنان خیابانی» برای همه این زنان به‌کار
برود، چون اکثر این زنان که درگیر این مشکلات می باشند الزاما در خیابان‌ها
نیستند. در زمان‌های قبل این زنان بیشتر در خیابان‌ها دیده می‌شدند اما
امروزه زنانی که سن بالایی دارند یا دچار اعتیاد می باشند در خیابان‌ها دیده
می‌شوند. اشخاص تازه کاری که هنوز خم و چم این کار را بلد نیستند نیز جزو
این دسته می باشند.
وی در مورد شناسنامه‌دار شدن زنان خیابانی می‌گوید: لفظ شناسنامه‌دار
شدن این زنان توسط پلیس را می‌توان بالذات اتفاق ویژه و پسندیده‌ای قلمداد
کرد اما در شرایط فعلی نمی‌توان درخصوص کارکرد این اتفاق موضع‌گیری خاصی
کرد. چون در این رابطه چند سوال وجود دارد. به طور مثال اینکه آیا شناسنامه‌دار
شدن این زنان به معنای دادن جواز به آنهاست تا برای کار خود آزاد باشند؟
اگر منظور از شناسنامه‌دار شدن تشکیل پرونده برای آنهاست که چنین پرونده‌ای
در بهزیستی هم وجود دارد. اما اگر شناسنامه‌دادن جهت رصد این اشخاص باشد،
رصد کردن آنها کاری نشدنی است. یعنی باید برای هر کدام از این زنها یک
پلیس بگذاریم.
توانمندسازی تنها راه است
بسیاری از آسیب‌شناسان و مددکاران اجتماعی توانمندسازی زنان خیابانی را
یکی از بهترین راهکارها برای جلوگیری از آسیب پذیری مجدد این زنان
می‌دانند. موضوعی که موسوی‌چلک هم آن را تایید می‌کند و می‌گوید: برای
توانمندسازی این اشخاص الزاما یک سازمان یا نهاد نمی‌تواند این مهم را به
ثمر برساند و نیازمند همکاری سازمان‌های مختلف است. برای مثال سال ۸۷-۸۸ با
همکاری بهزیستی، شهرداری، کمیته امداد و خیرین یک کارگاه تشکیل شده و به
این زنان که شرایط بازپروری داشتند کمک شایانی شد.
سیدحسن موسوی‌چلک در مورد برخورد درست با این زنان می‌افزاید: آدم‌ها
خط معبر نیستند که بخواهیم جمعشان کنیم. اگر فشار بسیاری بیاوریم این معضل
به یک مشکل زیرزمینی تبدیل می‌شود و در خانه‌ها رسوخ می‌کنند که به منزله
ساماندهی این زنان نیست.
health Rss :salamatnews.com
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com