فقط برا ی توانمندسازی معتادین ،نیازبه۷۵ برابربودجه سازمان بهزیستی است

معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در همایش ملی توانمند‌سازی بهزیستی کشور که چند روز پیش در یزد برگزار شد بیان کرده است که برای توانمندسازی هر فرد آسیب دیده، اعتباری حدوداٌ ۲۵ تا ۳۵ میلیون تومانی نیاز است.
طبق تعریف سازمان بهزیستی کشور، آسیب دیدگان اجتماعی به افرادی اطلاق می گردد که رفتارشان به دلیل فشارهای شدید اجتماعی و روانی ناشی از مشکلات اقتصادی و اجتماعی، نقص یا فقدان مهارتهای زندگی، ضعف در بکارگیری شیوه های مقابله ای و …. با هنجارهای اجتماعی مغایرت داشته و از مسیر زندگی مناسب خارج شده اند.
آسیب دیدگان اجتماعی کشور ما مجموعه ای متشکل از معتادین، زنان ویژه، دختران فراری، کودکان خیابانی و … می باشند.
متاسفانه آمار دقیقی از تعداد آسیب دیدگان اجتماعی به تفکیک در کشور وجود ندارد و چیزی که مشخص است این است که هر ساله به تعداد آن ها افزوده می شود. حال باید دید سرعت خدمات و برنامه های سازمان بهزیستی بیشتر است یا سرعت افزایش آسیب دیده ها و آیا اساساٌ سازمان بهزیستی خواهد توانست در چند سال آینده قشر عظیمی از افراد آسیب دیده را توانمند کند یا خیر؟
برای ساده کردن موضوع فقط به یک بخش از آسیب دیدگان اجتماعی اشاره می شود.
فرض کنید که تنها آسیبدیدگان اجتماعی کشورما،معتادین باشندو ما از دیگر آسیب دیدگان اجتماعی صرف نظر کنیم. از آنجایی که طبق آمار رسمی که سازمان بهزیستی و ستاد مبارزه با مواد مخدر اعلام کرده اند حدود دو میلیون معتاد در کشور وجود دارد، در نتیجه با یک حساب سرانگشتی تقریبا باید بودجه ای شصت هزار میلیارد تومانی برای توانمندسازی معتادین کشور تامین گردد.
بودجه سال ۹۱ سازمان بهزیستی کشور چقدر است؟
طبق اظهارات نماینده معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری، بودجه سال جاری سازمان بهزیستی کشور، هشتصد میلیارد تومان است.بایک حساب ساده میتوان دریافت که برا ی توانمندسازی معتادین کل کشور،نیازبه۷۵ برابربودجه امسال این سازمان است.همانطور که بیان شد، پرواضح است که دست سازمان بهزیستی بسته است و چه بسا باید به این سازمان آفرین هم گفت که با چنین بودجه اندکی در حال خدمت رسانی به مددجویان خود می باشد.
بهزیستی برسردوراهی پیشگیری یاتوانمندسازی؟

همانطورکه بیان شد سازمان بهزیستی به طورجدی باکمبودبودجه مواجه است و نکته ای که در این بین باید به آن توجه داشت این است که این اندک بودجه در کدام بخش هزینه شود موثرتر و مفید تر خواهد بود. آیا این سازمان خدمات خود را روی بخش پیشگیری متمرکز کند و یا در بخش توانمندسازی سرمایه گذاری کند؟ به نظر می رسد تصمیم گیری در این زمینه نیاز به بررسی موشکافانه و همه جانبه دارد.
سخن پایانی: تجربه نشان داده است که داشتن یک برنامه بد بهتر است نداشتن هیچ برنامه ای است. انتظار می رود که در جهت توانمندسازی آسیب دیدگان اجتماعی، دستگاه های مربوطه وارد عمل شوند، البته نه به صورت نمایشی بلکه به صورت جدی و با برنامه و از بار سنگین کار که بر دوش سازمان بهزیستی است بکاهند و کمک یار این سازمان باشند. نتیجه آن که نگذاریم سازمان بهزیستی به مرکز تجمع آسیب دیدگان، ناتوانان، بی خانمان ها و … تبدیل شود که احتمالا آنوقت دیگر از عهده توانمندسازی مددجویان، این سازمان برنخواهد آمد که هیچ؛ بلکه خود این سازمان از همه بیشتر نیازمند توانمندسازی خواهد بود!
به امید آن روزی که آنقدر از تعداد آسیب دیدگان اجتماعی کشور کاسته شود که سازمان بهزیستی خدمات اصلی خود را در بخش پیشگیری متمرکز کند
امیر مغنی باشی منصوریه -مددکار اجتماعی
 ۴۵۴۵

  دانلود