نیاز جوانان مجرد و تعارض با والدین

به راستی در چنین شرایطی چه می توان کرد؟ شرایطی که کم نیستند دختران و پسرانی که از سن ازدواج تا حدی عبور کرده اند و در کنار والدین خویش زندگی می کنند و در عین حال ناچار به حل دائمی تعارضات خویش با والدین خود می باشند.

زندگی برای هر فردی به گونه خاصی جلو می رود. برای بعضی از اشخاص در تمامی مراحل، اغلب موقعیتهای خوب و مناسب فراهم است و هر آنچه به آن نیاز داشته باشند برایشان فراهم می گردد. اما برای عده دیگر، اوضاع به گونه ای دیگر است.یعنی ممکن است در تمام مراحل زندگی، مجبور به حل و فصل انواع و اقسام مشکلات باشند. به هر حال آنچه مهم است اینکه هر فردی بتواند به گونه ای زندگی کند که با وجود تمامی مشکلات و کاستی ها، در مسیر شایسته ای قدم بردارد و رو به جلو حرکت کند.

آنچه مسلم است اینکه هر کس فقط یک بار فرصت زندگی دارد و باید از این فرصت بهره برد. فرصتی که شامل دوران مختلف زندگی از قبیل، کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی و کهنسالی است. هر یک از این دوران مقتضیات خاص خود را طلب میکند و چینش زندگی بهتر است بر مبنای همین مقتضیات باشد. به طور مثال اقتضای دوران کودکی، تمایل شدید به بازی و تفریح است و تمایل مهم در دوران جوانی، ازدواج است.

سن ازدواج، سن تمایل است و به همین خاطر است که در در متون دینی ما بیان شده که در صورت نیاز به ازدواج، اگر ترک آن سبب گناه ‌شود، ازدواج واجب می‌شود. اما در جوامع امروزی شرایط تازه ای به وجود آمده که سبب شده تا سن ازدواج از سن بلوغ جسمی فاصله بگیرد و این آغاز بسیاری از مشکلات است.

در عمل هم نزدیک شدن سن ازدواج به مرز دهه سوم زندگی، پیامدهای رفتاری و روانی تلخی برای جامعه امروزی به دنبال دارد. پژوهش‌ها در این باره از رابطه افزایش سن ازدواج و رواج تجرد با مفاسد و آسیب‌های اجتماعی حکایت می‌کنند و جامعه‌شناسان و صاحب‌نظران مکرر در این باره اخطار می‌دهند. چرا که از منظر روان‌شناسی، تجرد طولانی مدت ریشه بسیاری از آسیب‌های فردی و اجتماعی است.

اما همه نکات مذکور، واقعیتهایی است که در جامعه ما وجود دارد. مواردی از قبیل مشکلات اقتصادی، تغییرات فرهنگی و نگرشی اشخاص، عدم موازنه میان جمعیت دختران و پسران، ارتقای شغلی و تحصیلی و…موجب شده تا سن ازدواج در بین جوانان افزایش یابد و یا منجر به ترک ازدواج به طور کلی شود.

آنچه مورد نظر این نوشتار است مربوط به مشکلات جوانانی است که ازدواجشان به هر سببی به تاخیر افتاده و با خانواده خویش زندگی می کنند.

بحث نیاز به استقلال و تعارض با والدین را می توان از مهمترین مشکلات این جوانان نامید. آنچه مشخص است اینکه گذشت زمان منجر به بالا رفتن سن والدین می گردد و از طرف دیگر وقتی فرزندان بزرگ می شوند، تمایلات و نیازهای تازه ای پیدا میکنند که ممکن است نیازهایشان با نیازها و خواسته های والدین شان، همخوانی نداشته باشد. همین مسئله سبب پدید امدن فاصله میان والدین و فرزندان می گردد و چالش هایی ایجاد می کند.

یک جوان مجرد که در دهه سوم زندگی اش قرار دارد، دوست دارد استقلال داشته باشد. اما این استقلال قرار است در خانه پدری ایجاد شود و اصولا زندگی در کنار والدین به طور طبیعی، بعضی از نظارتها را از جانب آنها به دنبال دارد. نظارتها و سوالهایی که بعضا از حوصله فرزندان خارج است و این مسئله ممکن است تا بعضی از جوانان به سمت زندگی مجردی حرکت کنند. هرچند این موضوع هم آسیب ها و آفتهای فراوانی به دنبال دارد اما گاهی از اوقات میزان تنش ها میان فرزندان مجرد و والدین به حدی بالا می گیرد که جدایی میان آنها ضروری به نظر می رسد. در این زمینه باید شرایط والدین را نیز درک کرد. والدینی که عمر خویش را صرف رشد و تربیت فرزندان کرده اند و با ورود به دوران میانسالی و کهنسالی، نیازمند آرامش و برخورداری از یک زندگی بدون تنش می باشند که مطابق خواست و سلیقه شان باشد.

اما به راستی در چنین شرایطی چه می توان کرد؟ شرایطی که کم نیستند دختران و پسرانی که از سن ازدواج تا حدی عبور کرده اند و در کنار والدین خویش زندگی می کنند و در عین حال ناچار به حل دائمی تعارضات خویش با والدین خود می باشند.

برای چنین جوانانی بهتر این است که شغلی در اجتماع برگزینند تا بتوانند بخشی از انرژی دوران جوانی خود را صرف فعالیت های اجتماعی کنند یا به تحصیل بپردازند. به این ترتیب وقتی پس از انجام امور روزمره خود به منزل  باز می گردند، فرصتی مغتنم دارند تا به تبادل نظر و تعاملی مثبت و سازنده با والدین خود بپردازن. این جوانان باید سعی کنند تا میان خواسته های خویش و والدین خود، نوعی توازن برقرار کنند تا به این ترتیب نه والدین ونه فرزندان، به مرزبندی یکدیگر قدم بگذارند و سببات بروز مشکلات را رقم بزنند.

اگر برای این جوانان این امکان وجود داشته باشد که اتاقی مستقل داشته باشند، سعی کنند تا یک تلویزیون شخصی داشته باشند تا به طور مثال در ساعاتی که والدین می خواهند به استراحت بپردازند، جوان بتواند به تماشای برنامه های مورد علاقه خود از تلویزیون بپردازد. این یک مثال جزئی است که می توان آنرا به موارد دیگر هم تعمیم داد. به هر حال با توجه به شرایط اقتصادی در جامعه امروز، توانایی برخورداری از یک زندگی مستقل برای هر جوانی وجود ندارد، چرا که اگر چنین شرایطی مهیا بود احتمالا به ازدواج تن می دادند و سعی می کردند تا تعارضات و تفاوتهای اخلاقی و رفتار خویش را در کنار همسر خود، حل و فصل کنند.

آنچه مسلم است اینکه راه حل کاهش تعارضات میان والدین و جوانان مجرد این است که سعی کنند برای خود مرزبندی هایی داشته باشند و به این حد و مرزها احترام گذارند تا بتوانند با کمترین مشکلات و تنش ها در کنار یکدیگر زندگی کنند.

فاطمه ناظم زاده

بخش خانواده ایرانی تبیان

مطالب مرتبط:

غار تنهایی یک جوان!

شما مجاز به انتخاب رشته نیستید!

لطفا من رو عد کن